π.Π. Καλλίκας:«Καὶ παραχρῆμα ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει αὐτῷ δοξάζων τὸν Θεόν».

 

ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

     «Καὶ παραχρῆμα ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει αὐτῷ δοξάζων τὸν Θεόν». Στήν κάθε συγκεκριμένη περίπτωση εἶναι παρών ὁ Κύριος, καί μᾶς λέει αὐτό, πού ἔχει νά μᾶς πεῖ. Μένει στόν καθένα νά εἶναι ἕτοιμος νά ἀκούσει, νά καταλάβει καί νά ἀνταποκριθεῖ. «Κάθε φορά πού ἀντιμετωπίζεις τήν ὅποια δυσκολία, ὁ Κύριος εἶναι ἐκεῖ μαζί σου», θά σημειώσει ο ἀείμνηστος πατήρ Συμεών Κραγιόπουλος, ὑπομνηματίζοντας τήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή. 

    Θά συνεχίσει ὅμως, καί με μία βασικότατη προϋπόθεση. Μέ ποιό τρόπο, θά νοιώσουμε τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στό σκοτάδι μας; «Ἄν ἔχεις ἀληθινή κοινωνία μέ τόν Θεό, τό νοιώθεις αὐτό, καί τό πρῶτο πού θέλεις νά κάνεις εἶναι νά τόν δοξάσεις, νά τόν εὐχαριστήσεις, ὅπως ἀκριβῶς ὁ τυφλός πού θεραπεύτηκε μέ τή δωρεά τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός δίνει πάντοτε περισσότερο ἀπό αὐτό πού θά τοῦ ζητήσεις. Καί ὁ καθένας πού δέχεται τή δωρεά τοῦ Θεοῦ αἰσθάνεται ὅτι περισσότερο ἀπό ὅ,τι μποροῦσε νά ἐπιθυμήσει, τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός. Ὁπότε ἀνάλογη εἶναι ἡ εὐγνωμοσύνη καί ἡ διάθεση του νά τόν δοξολογήσει. Εἶναι μιά πραγματικότητα αὐτό. Πίστεψέ το». Μέ αὐτή τήν ὑπέροχη λέξη τελειώνει τήν θεολογική του σκέψη, ὁ ἔμπειρος καί πρακτικός αὐτός πνευματικός πατέρας, ὁ ἀείμνηστος πατήρ Συμεών. Πίστη, ἀληθινή κοινωνία μέ τόν Θεό, παρουσία Θεοῦ, δοξολογία. 

     Ὁ τυφλός τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς Περικοπῆς εἶχε θερμή πίστι στόν Σωτῆρα μας Ἰησοῦ Χριστό, τήν ὁποία ἐπεβράβευσε ὁ Κύριος, λέγοντάς του· «ἀνάβλεψον».

     Ἡ ἀταλάντευτη καί χωρίς ἀλισβερίσια πίστη στόν Θεό, θά ὁδηγήσει τόν ἄνθρωπο στήν πανευφρόσυνη κοινωνία μέ τόν Θεό, μέσα ἀπό τά Ἅγια καί Ἀμόλυντα Μυστήριά του. Καί μέσα ἀπό αὐτά τά μυστήρια τοῦ Ἁγιασμοῦ τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξής μας, τό σκοτάδι τοῦ καθενός θά διαλυθεῖ. Τό διώχνει, τό ἐξουδετερώνει τό δικό Του Φῶς. Ποῦ θά σταθεῖ ἡ στενοχώρια μας; Ποῦ ὁ φόβος; Ποῦ ἡ ὀλιγοπιστία μας; Ὁ ἔνοχος δισταγμός; Ὁ ἐμμονικός ἐξορθολογισμός; Ἄς μήν ματαιοπονοῦμε.

     Ἀδιάψευστοι μάρτυρες τῆς παρουσίας τοῦ Θεϊκοῦ Φωτός στέκονται οἱ Ἅγιοι μας, πού καί τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ γεύονταν ἀπό τήν παροῦσα ζωή, καί τήν δοξολογία καί τήν εὐγνωμοσύνη, εἶχαν στό στόμα τους. Καί τί νά ζητᾶμε ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί καί τρισάθλιοι; Αὐτό ποὺ πολύ ἁπλά, μά γιὰ χρόνια, ζητοῦσε ἀπό τόν Θεό ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς: «Κύριε, φώτισόν μου τὸ σκότος». Ἀμήν.

π.Π. Καλλίκας