Η ΝΕΚΡΩΣΙΜΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΑΓΙΟΣΑΒΒΙΤΟΥ ΑΓΙΟΤΑΦΙΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
Ἡ Νεκρώσιμος αὕτη Ἀκολουθία ἐψάλη εἰς τόν ἱερόν Ναόν ἁγίου Θεοδώρου τοῦ ἐν Κυθήροις τῇ ἀδελφικῇ φροντίδι τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων ἐν συνεννοήσει μετά τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.
Τήν προηγηθεῖσαν νύκτα ἐψάλη εἰς τόν ἐκλιπόντα ἡ πλήρης Μοναχική Νεκρώσιμος Ἀκολουθία.
Τῆς Νεκρωσίμου Ἀκολουθίας προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων κ. Σεραφείμ, τῇ συνιερουργίᾳ ἐξ ὀνόματος τοῦ Πατριαρχείου τοῦ Γέροντος Σκευοφύλακος τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου, εἰς τόν ὁποῖον διηκόνει ὁ ἐκλιπών καί τοῦ ἐν Ἀθήναις Ἐξάρχου τοῦ Παναγίου Τάφου Ἀρχιμανδρίτου π. Ραφαήλ καί Ἱερέων τῆς Μητροπόλεως Κυθήρων, προσευχομένων πολλῶν πιστῶν, πατριωτῶν τοῦ ἐκλιπόντος, τιμώντων τήν μνήμην αὐτοῦ.
Τόν ἐπικήδειον ἐξεφώνησεν ὁ Γέρων Σκευοφύλαξ, ὡς ἕπεται:
«Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων κ. Σεραφείμ,
Σεπτέ Ποιμενάρχα τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως,
Σεβαστοί πατέρες καί ἀγαπητοί ἀδελφοί.
Ὁ σεπτός Προκαθήμενος τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας, Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ΄, μᾶς ἀνέθεσε νά Τόν ἐκπροσωπήσουμε μαζί μέ τόν ἅγιο Ἱεραπόλεως κατά τήν ἐξόδιο ἀκολουθία τοῦ μακαριστοῦ μοναχοῦ Παντελεήμονος καί νά καταθέσουμε πρός τό σεπτό πρόσωπό Σας, ἅγιε Κυθήρων, τίς εὐχαριστίες καί τήν εὐγνωμοσύνη Του, ἀλλά καί συμπάσης τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος διά τά ὅσα ἐπράξατε διά τόν μακαριστό, καί εἰς ὅλους ὅσοι τιμοῦν μέ τήν παρουσία τους τήν μνήμη του εἰς τήν νεκρώσιμο αὐτή ἀκολουθία. Ἐπίσης μεταφέρουμε εἰς τούς οἰκείους καί συγγενεῖς τήν πραγματική συμμετοχή Του εἰς το πένθος τους καί τις ὁλοκάρδιες Πατριαρχικές εὐχές Του διά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τοῦ μακαριστοῦ, ἐν χώρᾳ ζώντων καί ἐν σκηναῖς δικαίων.
Χρέος ἱερό, ἀλλά καί συνάμα θλιβερό, ὁδήγησε τά βήματά μας εἰς τήν ἱερά αὐτή Μονή τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ ἐν Κυθήροις, προκειμενου νά προπέμψουμε εἰς τήν αἰωνιότητα τόν μακαριστό πλέον Ἁγιοταφίτη Μοναχό Παντελεήμονα, ὁ ὁποῖος «διά τοῦ θανάτου μεταβέβηκεν εἰς τήν ζωήν» καί μεταφυτεύθηκε ἀπό τήν ἐπί γῆς στρατευομένη εἰς τήν ἐν οὐρανοῖς θριαμβεύουσα Ἐκκλησία, ἀπό τά ἐπίγεια εἰς τά οὐράνια, ἀπό τά φθαρτά εἰς τά ἄφθαρτα, ἀπό τά πρόσκαιρα εἰς τά αἰώνια, εἰς τούς κόλπους Ἀβραάμ, Ἰσαάκ καί Ἰακώβ, ἐκεῖ ὅπου «οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλά ζωή ἀτελεύτητος».
Καί ἐν ᾧ ἡ ψυχή τοῦ ἀοιδίμου περιχορεύει ἐν οὐρανίοις θαλάμοις, ἐμεῖς, ἄλλοι αἰσθητῶς καί ἄλλοι νοερῶς, στεκόμαστε τήν ἱερή αὐτή στιγμή κύκλῳ τοῦ τιμίου αὐτοῦ σκηνώματος, γιά νά τόν ἀσπασθοῦμε γιά τελευταία φορά, νά τοῦ ἀποδώσουμε τίς εὐχαριστίες μας διά τήν πολυχρόνια διακονία του εἰς τούς Ἁγίους Τόπους καί νά τόν προπέμψουμε μέ τήν πίστη καί τήν προσδοκία τῆς Ἀναστάσεως τῶν Κεκοιμημένων καί τῆς «ζωῆς τοῦ μέλλοντος αἰῶνος».
Ἀνθρωπίνως θλιβόμαστε διά τόν ἀποχωρισμό καί τήν στέρηση τῆς φυσικῆς του παρουσίας. Παρηγορούμαστε, ὅμως, ἀπό τήν προτροπή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρός τούς Θεσσαλονικεῖς, «Ἀδελφοί, οὐ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν περί τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μή λυπῆσθε καθώς καί οἱ λοιποί οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα. Εἰ γάρ πιστεύομεν ὅτι Ἰησοῦς ἀπέθανε καί ἀνέστη, οὕτω καί ὁ Θεός τούς κοιμηθέντας διά τοῦ Ἰησοῦ ἄξει σύν αὐτῷ», (Θεσσαλ. 4, 13-14). Καί ὁ ἀοίδιμος Παντελεήμων ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἔζησε καί ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἐκοιμήθη.
Ὁ ἐκλιπών κατά κόσμον Παναγιώτης Ἀνδρόνικος τοῦ Νικολάου καί τῆς Μαρίας γεννήθηκε εἰς τήν Χώρα Κυθήρων τήν 24η Μαρτίου τοῦ 1944. Τά πρῶτα ἐγκύκλια μαθήματα διδάχθηκε εἰς τά Κύθηρα. Εἰς τήν Ἁγία Πόλη Ἱερουσαλήμ μετέβη τήν 21η Σεπτεμβρίου τοῦ 1979 καί ἐγκαταβίωσε εἰς τήν ἱερά Λαύρα τοῦ ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου. Μοναχός ἐκάρη τήν 15η Αὐγούστου τοῦ 1981 ἀπό τόν Γέροντά του καί Πνευματικό τῆς Λαύρας Ἀρχιμανδρίτη Σεραφείμ, λαβών τό ὄνομα Παντελεήμων. Ἀπό τήν 23η Ἰουλίου τοῦ 1984 ἕως τῆς τελευτῆς του ὑπηρέτησε μετ’ ἀφοσιώσεως καί ὑπομονῆς ὡς διακονητής τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί φύλακας ἄγρυπνος τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Κυρίου. Ὅλα αὐτά τά ἔτη τῆς διακονίας του ἐπέδειξε ἐργατικότητα, συνέπεια καί ἐπαινετή ὑπευθυνότητα. Εἰς τό πρόσωπό του οἱ προσκυνητές εἶδαν μία θεοφιλῆ μορφή. Διότι ἦταν φιλακόλουθος, εὐπρόσδεκτος, εὔχαρις, εὐπροσήγορος, τραχύς καί ταυτόχρονα γλυκύς, ἀεικίνητος καί εἰλικρινής. Ὅλους τούς ἀγκάλιαζε μέ τήν ἀγάπη του καί τήν ἁπλότητά του μεταδίδοντάς τους τόν Χριστό καί ἐγγράφοντας στήν ψυχή τους τά θεῖα μηνύματά Του.
Ἰδιαιτέρως τούς μεταλαμπάδευε τίς ἐμπειρίες του ἀπό τήν διακονία του εἰς τόν Πανάγιο Τάφο, τά ἄπειρα θαύματα πού ἔζησε καί τούς ἀγῶνες του διά τήν διαφύλαξη τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων. Σέ ὅλους μοίραζε λαδάκι καί βουλοκέρι ἀπό τόν Πανάγιο Τάφο, νά τά ἔχουν ὡς εὐλογία εἰς τά σπίτια τους. Γι΄ αὐτό καί ἀγαπήθηκε καί ἐξετιμήθηκε ἀπό ὅλους.
Καί ἰδού τώρα ὁ μακαριστός ἔφυγε γιά τήν ἀτέρμονη αἰωνιότητα μέσα εἰς τήν καρδιά τοῦ καλοκαιριοῦ, καί κηδεύεται σήμερα, μία ἡμέρα μετά τήν Θεομητορική ἑορτή τῆς Κοιμήσως τῆς Παναγίας καί «πρός τάφον ἐπείγεται, οὐκ ἔτι φροντίζων, τά τῆς ματαιότητος, καί πολυμόχθου σαρκός».
Γι’ αὐτό, ὅλοι ἐμεῖς, ἄς ἀπευθύνουμε θερμή παράκληση πρός τόν Πανάγαθο καί Πανοικτίρμονα Θεό, μέ τήν ἱκεσία τοῦ ὑμνωδοῦ:
«Χριστός σε ἀναπαύσοι ἐν χώρᾳ ζώντων, καί πύλας Παραδείσου ἀνοίξοι σοι, καί βασιλείας δείξοι πολίτην, καί ἄφεσίν σοι δῴη, ὧν ἥμαρτες ἐν βίῳ, φιλόχριστε».
Ἄς εἶναι ἡ μνήμη του αἰωνία».
Ὡμίλησε δέ καί ὁ οἰκεῖος Μητροπολίτης, ἐπαινῶν τόν μοναχικόν καί Ἁγιοταφιτικόν ζῆλον τοῦ ἐκλιπόντος καί τήν προσφοράν αὐτοῦ εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα καί τήν γενέτειραν αὐτοῦ.
Ἅμα τῇ ἀπολύσει τῆς Νεκρωσίμου Ἀκολουθίας, ὁ μεταστάς πρός Κύριον ἀσκητικός καί ἀγωνιστικός μοναχός Παντελεήμων ἐτάφη εἰς τό Κοιμητήριον τῆς Μονῆς Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ ἐν Κυθήροις.
Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη!
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
Δεν υπάρχουν σχόλια