ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ (14-05-2023)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ
samareitida 2

Ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή εἶναι μιά ἀπό τίς συγκλονιστικότερες περικοπές τῆς Κ.Διαθήκης.

Ἡ Σαμαρείτιδα τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου, ἀντί σέ μιά, βρέθηκε σέ δύο πηγές. Ἐνῶ πήγαινε μόνο γιά τό πηγάδι τοῦ Ἰακώβ, συνάντησε μπροστά της τόν Χριστό πού τῆς ἀπεκάλυψε ὅτι εἶναι ὁ Ἀληθινός Μεσσίας, ὁ Χριστός, «τό ὕδωρ τό ζῶν». Τό πηγάδι τῆς ἔδωσε τό ὑλικό νερό καί ὁ Χριστός τό πνευματικό.

Ἡ Σαμαρείτιδα ἦταν μιά πολύ διψασμένη ψυχή καί ἐκπροσωπεῖ κάθε διψασμένη ἀνθρὠπινη ψυχή. Ἀλλά καί ἡ δική μας ψυχή εἶναι μιά διψασμένη Σαμαρείτιδα. Ἡ ψυχή μας ἔχει μεγάλη δίψα γιά ἀλήθεια, διότι στίς ἡμέρες μας, τό ψέμα ἔχει γίνει κατάσταση, δεύτερη φύση μας. Ὁ ἕνας προσπαθεῖ νά ξεγελάσει τόν ἄλλον καί ὅλοι τόν ἑαυτό μας. Γι’ αὐτό διερωτώμεθα: ὑπάρχει ἀλήθεια σ’ αὐτό τόν κόσμο; Φυσικά ὑπάρχει, εἶναι μέσα μας καί γύρω μας, ἀλλά δέν τήν δεχόμαστε γιά νά ξεδιψάσει ἡ ψυχή μας. Ἀλήθεια εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός.

Διψάει ἡ ψυχή μας γιά ἐλευθερία, διότι πλασθήκαμε ἐλεύθεροι καί καταντήσαμε δοῦλοι. Δοῦλοι τῶν παθῶν μας. Δοῦλοι οἱ μέν τῶν δέ. Δοῦλοι οἱκονομικῶν, τεχνικῶν, θρησκευτικῶν καί φυλετικῶν διακρίσεων. Δοῦλοι στό ψέμα καί στό σκοτάδι.

Διψάει ἡ ψυχή μας γιά δικαιοσύνη, διότι οἱ νόμοι ἐπί νόμων συντάσσονται σήμερα καί ἀποδεικνύονται κάλυμμα τῆς ἀδικίας. Καί ὅποιος τολμήσει νά καταδικάσει τήν παρανομία τῶν νόμων, καταδικάζεται ἀπό τούς ἄδικους νόμους.

Διψάει ἡ ψυχή μας γιά εἰρήνη καί ἐνῶ στήν ἐποχή μας ἔχουν γίνει πολλά συνέδρια εἰρήνης καί χύθηκαν τόσα αἵματα δέν ἔχουμε εἰρήνη. Τό φάσμα τοῦ Γ’ παγκοσμίου πολέμου καί ἡ ἀγωνία τοῦ πυρηνικοῦ ὁλοκαυτώματος μᾶς κυκλώνει συνέχεια.

Τέλος, διψάμε γιά ἀγάπη ἀληθινή, ἀνιδιοτελῆ, γνήσια, πού νά θυσιάζεται γιά τήν Ὀρθοδοξία, γιά τήν Πατρίδα καί χάριν τῶν ἄλλων. Ἀγάπη σάν τοῦ Χριστοῦ.

Διψάμε, λοιπόν, φοβερά γιά ὅλα αὐτά. Ἀλλά δυστυχῶς, δέν ἀκοῦμε τόν Χριστό μας πού εἶναι ἡ μοναδική πηγή ὅλων αὐτῶν, γιά νά ξεδιψάσουμε. Ἐκεῖνος μᾶς καλεῖ συνεχῶς: «Ὁ διψῶν ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω».

Σ’ αὐτόν πῆγαν οἱ ἁμαρτωλοί καί βγῆκαν ἅγιοι. Πῆγαν οἱ σκοτεινοί καί βγῆκαν φωτεινοί, ὅπως ἡ Σαμαρείτιδα. Πῆγαν οἱ διώκτες καί ἔγιναν Ἀπόστολοι. Πῆγαν οἱ ἀγράμματοι καί βγῆκαν σοφοί. Πῆγαν οἱ δοῦλοι καί βγῆκαν ἐλεύθεροι.

Καί ἐμεῖς, ἄν ἀποφασίσουμε νά πᾶμε κοντά στό Χριστό, θά ξεδιψάσουμε γιά πάντα. Ἐκεῖνος εἶναι «τό ὕδωρ τό ζῶν».

Ὁ Χριστός εἶναι ἡ ἀλήθεια, ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη καί ἡ ἐλευθερία.

Ἀρχιμ. π. Φρουμέντιος Δημητρίου