Ή Μάνη & τό έξοχικό μπαλκόνι της ,αύτό τού Γερακαρίου Κυθήρων.Τό θέρος πλησιάζει.....

Γράφει ο Αναστάσιος Πήλιας

Διδακτωρ Νομικης Σχολης Πανεπιστημιου Αθηνων

 Ή Μάνη & τό έξοχικό μπαλκόνι της ,αύτό τού Γερακαρίου Κυθήρων.Τό θέρος πλησιάζει.....

" Πάμε γι'άλλες Πολιτείες ΒορειοΔυτικές, νά γνωρίσουμε,ίστορίες,έμπειρίες μοναδικές"

Άπό τίς άρχές τού 17ου αίώνα, οίκογένειες άπό τήν Μάνη ,φθάνουν στίς ΒΔ άκτές τού νησιού,κουρσάροι, Γερακάριοι,άπό τήν Γερακαριά Λάγιας, Γερακάριος βυζαντινό άπό 13ο αίώνα έπάγγελμα,γνωστό & ώς Ίερακάριος, έκγύμνασης γερακιών γιά τό κυνήγι.

Φυτεύουν κουμαριές όπως στό Οίτυλο & καί τόν Ταύγετο, κατάλληλη τροφή γιά τά Γεράκια.

Τά Γεράκια ,ίδία οί Μαυροπετρίτες, στίς συνήθεις πτήσεις τους μετά τό Ταίναρο,"πιάνουν" Γερακάρι, Κάλαμο,Άντικύθηρα. Άποτελούν προσοδοφόρα έμπορική πηγή έξαγωγής ,ίδία στήν Ίταλία,τήν Κορσική & τό Μανιατογερακαριώτικο χωριό της.

Οίκογένειες μέ έπίθετο Γερακάρης,στό Γερακάρι& τά Κύθηρα (βλ Κυθηραίκά Λιμπεράκης Γερακάρης τό 1692) Τό 1803, ό Γερακαράκης Άλέξανδρος ,καπετάνιος-κουρσάρος στή Λυγί α,στήν Άγ. Πελαγία (βλ.έγγραφο εθνολογικής Εταιρ.17939),φίλος τού Προξένουτών Άγγλων Εμμαν. Καλούτση.

Τό Γερακάρι μέ τόν πιό μακρόζωο Κυθήριο ,τόν Προκόπιο Σουρή πού έζησε 120 έτη.(1808-1928).

Τό Γερακάρι πού τόν 17ο αίώνα,έπιστρέφουν Μανιάτες άπό τό Γερακάρι Ζακύνθου,πού άπό τό 1600, έμφανίζονται οίκογένειες μέ έπίθετο Γερακάρης.. Όμορος οίκισμός Μανιάτικος τό Πετρούνι άπό τό Πετροβούνι τής Μάνης,τεχνίτες τής πέτρας καί τών πλακών άπό τίς Όχελες.

Κοντά καί ό μέ μανιατογαλλικές ρίζες οίκισμός , Μπ ρογγί,άπό οίκογένεια Δουκών.(Τό 1870,ό Δούκας Μπρογγί,πρωτοστατεί στό Παρίσι στόν σχηματισμό τής Γαλλικής Κυβερνήσεως).

Τό Γερακάρι τών Μανιατών πού σεμνύνονταν στή Μάνη στόν Άγιο Μάμμα. Στό Γερακάρι πού είχε μέχρι τίς σύγχρονες μέρες,δικό του Δημοτικό Σχολείο. Στό Γερακάρι, Πετρούνι τής μουσικής Λαογραφίας(βλ.φωτ.) τήν θεική όρχήστρα μέ τόν Παν.Σουρή βιολί καί λαγούτο τόν συγγενή μας Θεόδ. Ζαντιώτη (Πράπας) .

Λείπει άπό φωτ. καί ό Γεώργιος Σουρής βιολιστής άπό τό Μπρογγί. Δύο βιολιστές μέ τόν πιό γλυκό μουσικό ήχο στό νησί ,άφού τούς καθοδηγούσαν στό παίξιμο τους ,τά μάτια τής ψυχής τους.(Δυστυχώς δέν έβλεπαν.)