ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΟΥΣΟΥΛΗ : Πολυτεχνείο - Σύντομες σκέψεις πάνω σε ένα μύθο
Σύντομες σκέψεις πάνω σε ένα μύθο.
Πολυτεχνείο.
Γράφει ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΟΥΣΟΥΛΗΣ
Μια λέξη σύμβολο. Σύμβολο και αναφορά. Τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, το σύμβολο στρατεύτηκε από την πολιτική εξουσία και με την πάροδο του κοπιαστικού χρόνου μαράθηκε η αναφορά.
Το Πολυτεχνείο είναι ένα συμβάν. Ένα στιγμιαίο γεγονός. Μια έκρηξη που επισπεύδει το τέλος της δικτατορίας. Και ως ένα από τα τελευταία γεγονότα της σειράς αυτής της σκοτεινής περιόδου, επειδή πυροδοτεί το τέλος της και συνδέεται με αυτό, μυθοποιείται.
Το Πολυτεχνείο δεν είναι απλό συμβάν. Είναι ένα σημαντικό συμβάν. Είναι μια ηφαιστειακή έκρηξη με κέντρο το αίτημα της ελευθερίας σε ένα καθεστώς δικτατορίας.
Η μυθοποίηση του γεγονότος δεν γίνεται από τους πρωταγωνιστές. Γίνεται από τους κατασκευαστές των μύθων, τις κομματικές ελίτ της, υπό την ευρύτερη έννοια αριστεράς, που κατά κάποιο τρόπο τους «προσλαμβάνουν» -εννοώ τους πρωταγωνιστές. Οι κομματικές ελίτ άντλησαν από την ακτινοβολία των πρωταγωνιστών επιρροή, κύρος και εξουσία. Δεν στρατεύτηκαν όλοι οι πρωταγωνιστές σε αυτό το άρρητο σχέδιο. Κάποιοι το δέχτηκαν, κάποιοι το αρνήθηκαν.
Η Μεταπολίτευση στο σύνολό της, ιδιαίτερα την πρώτη δεκαετία, κινήθηκε σε μια ατμόσφαιρα επαναστατικής μυθοπλασίας. Το Πολυτεχνείο υπήρξε η πηγή αυτής της μυθοπλασίας. Η εκμετάλλευση του γεγονότος ξεπέρασε κάθε θεμιτό όριο και έφτασε στον παροξυσμό της. Αυτή η εκμετάλλευση εκκένωσε το αρχικό νόημα του γεγονότος, όπως συνήθως συμβαίνει στην ιστορία. Και όπως συμβαίνει σε οτιδήποτε εκφυλίζεται σε ιδεολογία, όταν αυτό γίνεται «πομπώδες συμπλήρωμα δικαίωσης».
Το μυθοποιημένο Πολυτεχνείο λειτούργησε και -πολύ λιγότερο σήμερα πια- λειτουργεί όπως κάθε μύθος. Καλύπτει ανομίες και αμαρτήματα. Νομιμοποιεί και δικαιώνει.
Σήμερα δεν έχει τίποτα πια μείνει από την εκρηκτικότητα του Πολυτεχνείου. Αλλά μόνο καλό κάνουν στην ελευθερία οι θάνατοι των μύθων.
Έχω μια συμπάθεια για τους πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου. Είναι συνομήλικοί μου. Γεννηθήκαμε το 1952. Κάνοντας τη θητεία μου, στον Έβρο, εκείνη την εποχή θα έλεγα ότι τίποτα σχεδόν δεν άκουσα για το γεγονός. Συναντήθηκα αργότερα μαζί του. Και στο αμφιθέατρο της Παντείου, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αποζητούσα, όπως τώρα έτσι και τότε, την αλήθεια των γεγονότων απέναντι στους κατασκευαστές των μύθων.
Δεν υπάρχουν σχόλια