Ταξίδι στα Κύθηρα
Μπαίνοντας στο αμφιθέατρο τον ακούω να μιλά. Μαζί με τους άλλους συντελεστές της παυμένης από τον ΣΥΡΙΖΑ Επιτροπής για την Αλήθεια του Δημοσίου Χρέους που είχε θεσπίσει το 2015 η τότε πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου. Μιλούσε για το παράνομο του ελληνικού χρέους υποστηρίζοντας την παύση πληρωμής του. Ηταν ο πρώτος που είχε μελετήσει την επονείδιστη δανειακή σύμβαση του 2010. Αν δεν τον ήξερες μπορεί και να αναρωτιόσουν ποιος ήταν αυτός ο ακραίος που αμφισβητούσε τα ιερά και τα όσια της ξενικής εξάρτησης, τη μόνη σωτηρία μας από την καταστροφή, έργο των άσκεφτων, των επικίνδυνων. Αυτών που τρέφονται από αγωνιστικές ψευδαισθήσεις. Ομως εκείνος μιλούσε ως συνταγματολόγος για το ορθό, το δίκαιο και το ηθικό. Με εμπειρία μιας ζωής στην επικράτεια του νόμου τον οποίο υπηρέτησε και εξανθρώπισε με το ήθος του.
Γεννημένος στα Κύθηρα, τόπο προβολής ουτοπικών προσδοκιών, ο Γεώργιος Κασιμάτης ολοκλήρωσε εκεί πριν από λίγες ημέρες το ταξίδι του επί της Γης. Στη διαμάχη που ανατέμνει ο Ουγκό στους Αθλίους ανάμεσα στον Νόμο του Ιαβέρη και το Δίκαιο του Γιάννη Αγιάννη στάθηκε στη ζωή του δίπλα στον δεύτερο, οπλίζοντάς τον και με τα επιχειρήματα του πρώτου. Δεν είδε τον Νόμο άκαμπτο, όπως ο Ιαβέρης, το παιδί ενός κατάδικου, που διάλεξε έναν άλλον κατάδικο, τον Γιάννη Αγιάννη, για να προβάλει σε αυτόν την ενοχή για τον πατέρα του που ήθελε να ξεπλύνει. Ο Νόμος δεν περιλαμβάνει αδιαφοροποίητες και στερεότυπες την ενοχή και την αθωότητα. Μπορεί να εμπλέκεται με τα πάθη και τα μίση, να «μπαζώνει» τα μείζονα και να ξεσκεπάζει τα ελάσσονα, να αθωώνει τους ισχυρούς και να τιμωρεί τους ανίσχυρους. Ή αντίθετα να εξυψώνει τον αδύναμο χαρίζοντάς του το ύψιστο μαζί με την ελευθερία αγαθό: το δίκιο του.
Ο Γεώργιος Κασιμάτης ήταν ένας δίκαιος άνθρωπος ο οποίος δεν φοβόταν να συνταχθεί με το δίκιο του αδύναμου, το δίκιο μιας βαλλόμενης κοινωνίας, ενός λαού που αντιμετωπίζει τον άκαμπτο «Νόμο» των ισχυρών. Δύο από τις πρόσφατες υποθέσεις που τον απασχόλησαν, το δημόσιο χρέος και οι γερμανικές οφειλές, ήταν για πολλούς, τα πρώτα κυρίως χρόνια της δανειακής σύμβασης που εκχώρησε εθνική κυριαρχία στους δανειστές, αλληλένδετες. Ο πολιτισμικός και οικονομικός πόλεμος με επικεφαλής τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όπως υποστήριζε και ο Νάνος Βαλαωρίτης, έμοιαζε η εναντίον των Ελλήνων ρεβάνς της Γερμανίας μετά την ήττα και τα εγκλήματά της στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, για τα οποία εξακολουθεί να μην πληρώνει. Ωστόσο η θλιβερή βία που υπέστη η χώρα στα δίχτυα της ευρωπαϊκής μας οικογένειας, με τη συνέργεια των προθύμων ιθαγενών, επηρεάζει και σήμερα βαθιά την ελληνική κοινωνία, που έχει γίνει τραγικά άνιση και εξαρτημένη, με ξεπουλημένες γαίες και πατημένα οράματα.
Ο Γιώργος Κασιμάτης πέθανε στα Κύθηρα, αφήνοντάς μας μια πυξίδα για το ταξίδι.
Τον λόγο του δημαρχου ακόμα δεν τον έβαλες. Για δύο σταλες νερό στα πιτσινιανικα έκανες κρα. Πόσο ξεφτιλας είσαι όχι ότι δεν το ξέραμε βέβαια
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον χαρακτηρισμό σου τον επιστρέφουμε κατάμουτρα.
ΔιαγραφήΤο σχόλιό σου το δημοσιεύουμε χωρίς περικοπές, για να δουν οι Κυθήριοι ποιος πραγματικά κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμό σου.
Ένας και μόνος. Και δυστυχισμένος — γιατί μόνο ένας άνθρωπος που πνίγεται στην πικρία του γράφει έτσι.
Εμείς δίνουμε εξετάσεις κάθε μέρα, με διαφάνεια, όνομα και υπογραφή.
Οι αναγνώστες μας είναι η καλύτερη απάντηση· εκείνοι μας έχουν οδηγήσει στην κορυφή της επισκεψιμότητας, όχι τα λόγια τα δικά σου ή τα ανώνυμα σου σχόλια.
Εσύ όμως;
Κρύβεσαι πίσω από μια οθόνη, πετάς δηλητήριο και νομίζεις πως κανείς δεν βλέπει τη μικρότητα σου.
Κοίταξε τον εαυτό σου στον καθρέφτη — ίσως τότε καταλάβεις ποιος πραγματικά χρειάζεται "κριτική".
Η διαφορά μας είναι απλή:
Εμείς στεκόμαστε στο φως. Εσύ λερώνεις το σκοτάδι που διάλεξες για καταφύγιο.