ΚΥΘΗΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ:Ἀπαραίτητες ἀπαντήσεις - ἐξηγήσεις γιά τά Ἱερά Προσκυνήματά μας

Ἀπαραίτητες ἀπαντήσεις - ἐξηγήσεις

γιά τά Ἱερά Προσκυνήματά μας

Πληροφορήθηκα τό περιεχόμενο τῆς κοινῆς δηλώσεως τοῦ κ.Δημάρχου Κυθήρων & Ἀντικυθήρων καί τοῦ κ.Προέδρου τῆς Ἐγχωρίου Περιουσίας ΕΕΠΚΑ, μετά τήνπρόσφατη ἀπόφασι τοῦ Σ.τ.Ε., γιά τά Ἱερά μας Προσκυνήματα.

Κατά κοινή ὁμολογία προκάλεσαν ἀλγεινή ἐντύπωσι ὁ αὐταρχικός τρόπος ἐκφράσεως, τό ἀλαζονικό ὕφος καί ἡ ἔλλειψις σεβασμοῦ στούς ἐκκλησιαστικούςθεσμούς (Ἱερά Σύνοδο, Τοπική Ἐκκλησία, Ἐπίσκοπο). Ἀκόμη καί ἡ ἀντιμετώπισίς μας ὡς ἐχθρῶν καί ἀντιπάλων καί ὄχι ὡς ἐκκλησιαστικῶν φορέων, οἱ ὁποῖοι ἔχουμε τίς ἀρχές μας, τόν τρόπο ζωῆς καί ἐνεργείας, πού καθορίζουν οἱ Ἱεροί Κανόνες καί ἡ 20 αἰώνων Ἐκκλησιαστική Παράδοσις, καί τήν πρακτική τῆς ἐκκλησιαστικῆς πορείας καί δράσεως, κρίνεται ἀπαράδεκτος καί ἀνοίκειος.

Καί ἐπειδή στήν δήλωσι αὐτή στοιχειοθετοῦνται ἕωλες κατηγορίες γιά ἄκριτες καί διχαστικές ἐνέργειές μου ἐπί πνευματικῇ ζημίᾳ τῶν συμπολιτῶν μας, παρ’ ὅτι κατά τό ὑπόδειγμα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ σιωπῶ ἐνίοτε, ἐν τούτοις εἶμαι ὑποχρεωμένος,γιά τήν ἀποφυγή τοῦ σκανδαλισμοῦ τοῦ Ποιμνίου μου, νά εἰπῶ τόν λόγον τοῦ Σωτῆρος μας πού εἶπε πρός τόν ὑπηρέτην, ὁ ὁποῖος τόν ἐρράπισε : «εἰ κακῶς ἐλάλησα, μαρτύρησον περί τοῦ κακοῦ, εἰ δέ καλῶς, τί μέ δέρεις;...».

Γι’ αὐτό σύντομα θά δώσω ὡρισμένες ἐξηγήσεις καί ἀπαντήσεις γιά θέματα, πού μέ ἀφοροῦν καί ἀναφέρονται στήν ὡς ἄνω δήλωσι: 1. Μέ πρωτοφανή θρασύτητα χαρακτηρίζονται ὡς «ἀναίτιες καί προκλητικές οἱ προσφυγές τῆς Μητροπόλεως Κυθήρων καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐνώπιον τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας». Κατηγοροῦνται εὐθέως ὡς ἄφρονες καί ἐπιπόλαιοι ὁ Μητροπολίτης, τά μέλη τοῦ Μητροπολιτικοῦ μας Συμβουλίου, ἡ Ἱερατική Σύναξις τῶν Κληρικῶν μας καί ὁλόκληρη ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (εἶναι προφανές πόθεν ἐκπορεύονται οἱ αἰτιάσεις αὐτές).

Εἴχαμε τό νόμιμο δικαίωμα τῆς προσφυγῆς στό Σ.τ.Ε., μέ τήν ἐπικαιροποίησι τοῦ Π.Δ. 272/85, γιά νά διεκδικήσωμε τά Ἱεροκανονικά καί συνταγματικά δικαιώματα τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Καταστατικός Χάρτης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (Κ.Χ.) εἶναι νόμος τοῦ Κράτους (Ν.590/1977), πού συμπεριλαμβάνεται στό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος. Καί τό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος κατοχυρώνει τήν ἰσχύν τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτό σημαίνει ὅτι οἱ Ἱερές Μονές, καί ὅταν μετά πάροδον χρόνων ἤ αἰώνων λειτουργοῦν ὡς Ἱερά Προσκυνήματα δέν χάνουν τήν ἀρχικήν τους ἰδιότητα ὡς Μονῶν. Καί ὁρίζει ὁ Καταστατικός Χάρτης (Κ.Χ.) ἐπακριβῶς τά τῆς λειτουργίας τόσον τῶν Ἱ. Μονῶν, ὅσον καί τῶν Ἱ. Προσκυνημάτων.

Ὁ 24ος Κανόνας τῆς 4ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου εἶναι σαφέστατος: «Τά ἅπαξ καθιερωθέντα Μοναστήρια κατά γνώμην Ἐπισκόπου μένειν εἰς τό διηνεκές (παντοτινά) Μοναστήρια καί τά ἀνήκοντα αὐτοῖς πράγματα φυλάττεσθαι καί μηκέτι γίνεσθαι ταῦτα κοσμικά καταγώγια· τούς δέ συγχωροῦντας τοῦτο γίνεσθαι (=ὅσοι δηλ. ἐπιτρέπουν νά γίνεται αὐτό), ὑποκεῖσθαι (νά ὑπόκεινται) τοῖς τῶν Κανόνων ἐπιτιμίοις» (εἰς τά ἐπιτίμια τῶν Ἱερῶν Κανόνων).

2. Κατά ταῦτα, εἴτε Μοναστῆρι, εἴτε Ἱερό Προσκύνημα εἶναι, ἡ λειτουργία των καθορίζεται ἀπό τόν Καταστατικό Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας, δηλ. ἀπό τό Σύνταγμα. Καί λέγοντες Σύνταγμα ἐννοεῖται τό ἰσχῦον Ἑλληνικό Σύνταγμα, ὄχι τό Σύνταγμα τῆς Ἀγγλοκρατίας ἤ τῶν Ἰονίων νήσων τοῦ 19ου αἰῶνος. Ὁ Κ.Χ. ὁρίζει γιά τά Ἱερά Προσκυνήματα τῆς Ἐκκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Πρόεδρο τόν οἰκεῖο Μητροπολίτη. Καί αὐτό ἀκόμη τό Πανελλήνιο Ἱερό Ἵδρυμα τῆς Παναγίας τῆς Τήνου προεδρεύεται ὑπό τοῦ Μητροπολίτου (Ν.349/1976).

Ἐξαίρεσιν ἀποτελοῦν στόν Ἑλλαδικό χῶρο τά Ἱερά Προσκυνήματά μας, τῆς Παναγίας τῆς Μυρτιδιώτισσας καί τῆς Ἁγίας Μόνης. Ὑπῆρχε καί ἄλλη ἐξαίρεσις, τό Ἱερό Προσκύνημα τῆς Παναγίας Σουμελᾶ Βεροίας, ἀλλά μέ ἀπόφασι τοῦ ἰδίου (Ε ́) Τμήματος τοῦ Σ.τ.Ε. ἀντικατεστάθη πρό 9ετίας περίπου ὁ λαϊκός Πρόεδρος ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Βεροίας (ὑπόθεσις, ἡ ὁποία δημιούργησε τό «δεδικασμένον», ἀλλά...). Δέν ἦταν λοιπόν, «ἀναίτιες καί προκλητικές οἱ προσφυγές», ἀλλά εἶχαν κανονικό καί συνταγματικό ἔρεισμα.

3. Μέ τίς προσφυγές μας στό Σ.τ.Ε. ζητήσαμε, κατά τήν κοινή δήλωσι,«κατ ́οὐσίαν τήν μεταβολή τοῦ ἀπ ́αἰώνων ἰσχύοντος καθεστῶτος διοίκησης καί διαχείρισης τῶν Ἱερῶν Προσκυνημάτων Κυθήρων, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο αὐτά συνιστοῦν κοινή περιουσία τοῦ Κυθηραϊκοῦ Λαοῦ». Ἄλλη φορά ὁ κ.Δήμαρχος εἶπε ὅτι το ἰσχῦον καθεστώς «ἔχει μακραίωνα ἱστορία». Καί πρό καιροῦ εἶπε ὅτι τά Ἱερά Προσκυνήματα εἶναι περιουσία τοῦ Δήμου ἀπό τό 1986. Τί ἀπ’ ὅλα ἰσχύει; Τά δύο αὐτά Ἱερά Προσκυνήματα τῆς Μυρτιδιώτισσας καί τῆς Ἁγίας Μόνης ἦταν παλαίφατες Ἱερές Μονές (περί τά μέσα τοῦ 15ου αἰῶνος ἐκτίσθη ἡ πρώτη, καί, κατ’ἄλλην πληροφορίαν, εἶναι παλαιότερη, καί στό δεύτερο ἥμισυ τοῦ 18ου αἰῶνος ἡ ἄλλη).

4. Γιά τήν ἱστορία καί τήν ἱστορική διαδρομή τῶν πάλαι ποτέ ἀκμασασῶν Ἱερῶν Μονῶν καί σημερινῶν Ἱερῶν Προσκυνημάτων δύναται νά ἀνατρέξη ὁ ἐρευνητής στούς Κώδικας τῶν Κυθηρίων Ἐπισκόπων Κυθήρων, ἀπό τόν Κώδικα τοῦ Ἐπισκόπου Νεκταρίου Βενέρη (ἀρχές 18ου αἰ.) μέχρι τόν τελευταίως ἐκδοθέντα Κώδικα τοῦ Ἐπισκόπου Κωνσταντίνου Στρατούλη (τέλος 19ου αἰ.), τούς ὁποίους ἐξέδωκε φιλοτίμως καί φιλοπόνως ἡ «Ἑταιρεία Κυθηραϊκῶν Μελετῶν». Αὐτές εἶναι οἱ ἀψευδεῖς πηγές τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας. Φερ’ εἰπεῖν στόν Κώδικα τοῦ Ἐπισκόπου Νικηφόρου Μόρμορη (1758-1770) σημειώνεται σέ Ἀρχιερατικό του Γράμμα (28/7/1760) «... μᾶς ἐβεβαίωσαν ὅτι ἔκπαλαι ἦταν (ἡ Ἁγία Μόνη) κοινόβιον Μοναχῶν, ὁ καιρός ἔφθειρε τήν κτίσιν τῆς Ἐκκλησίας, ἐξάλειψεν τάς εἰκόνας καί τά κελλία...» (σελ. 11). Ὁ δέ Κώδικας τοῦ Ἐπισκόπου Εὐγενίου Μαχαιριώτη (1857-1877) στόν ἀναλυτικό «Πειθαρχικό Κανονισμό», δηλ. τάς «Ἀρχιερατικάς διατάξεις, ἀφορώσας τήν Ἱεράν Μονήν τῶν Μυρτιδίων καί τάς λοιπάς τῆς Νήσου ταύτης Κυθήρων» περιλαμβάνει τέσσαρα κεφάλαια: α) «Περί Ἡγουμένου καί τῶν καθηκόντων αὐτοῦ» β) «Περί Ἐφημερίου (τῆς Ἱερᾶς Μονῆς) καί τῶν καθηκόντων αὐτοῦ», γ) «Περί τῶν Μοναχῶν καί Δοκίμων καί τῶν καθηκόντων αὐτῶν ἐν γένει» καί δ) «Πειθαρχικαί ποιναί παρά τοῦ Ἡγουμένου ἐπιβαλλόμεναι» (σελ. 11). Καλόν εἶναι, λοιπόν, νά ἀκριβολογοῦμε καί νά μήν ἀοριστολογοῦμε...

5. Τά τρία πρῶτα Διατάγματα τοῦ 20οῦ αἰῶνος, πού ἀφοροῦν τήν Ἐγχώριο Περιουσία (Β.Δ. 1920, Π.Δ. 1941 καί Π.Δ. 1943, τά δύο τελευταῖα ὁρίζουν ὡς Πρόεδρο τόν Μητροπολίτη Κυθήρων) πού εἶναι πολύ σύντομα, δέν κάνουν οὔτε ἁπλῆ ἀναφορά στά Ἱερά Προσκυνήματα τῶν Κυθήρων. Ἐνῷ τό τελευταῖο Π.Δ. τοῦ 20οῦ αἰῶνος (Π.Δ. 272/85), τό ὑπό τήν καθοδήγησιν τοῦ Συνταγματολόγου συμπολίτου μας Καθηγητοῦ ἐκδοθέν, κάνοντας τεράστια ἅλματα, ὄχι μόνο τήν διοίκησι καί διαχείρισι τῶν Ἱερῶν μας Προσκυνημάτων ἔδωκε στό ἐκ λαϊκῶν καί μόνον ἀποτελούμενον Δ.Σ.τῆς Ε.Ε.Π.Κ.Α., ἀλλά καί ὥρισε ἡ περιουσία τους νά ἀνήκει ἀρχικά στίς Κοινότητες τῆς νήσου καί μεταγενέστερα στόν Δῆμο Κυθήρων!!! Ὁ σεβαστός κ.Καθηγητής, ὅμως, ἐγνώριζε τό Ἐκκλησιαστικό καί τό Κανονικό Δίκαιο. Καί ὅτι τά Ἐκκλησιαστικά καί Μοναστηριακά πράγματα εἶναι «ἀνεκποίητα» καί «ἐκτός συναλλαγῆς». Εἶναι, λοιπόν, «ἀναίτιες καί προκλητικές οἱ προσφυγές μας»;

6. Ἡ τοπική παράδοσις τῶν Κυθήρων θεωρεῖ τά Ἐκκλησιαστικά καί Μοναστηριακά (κτήματα καί πράγματα) ὡς «Ἁγιάτικα» (καί ὅλως ἰδιαιτέρως τά περιουσιακά στοιχεῖα τῆς Παναγίας μας τῆς Μυρτιδιώτισσας). «Θά περνᾶς ἀπό τά «Ἁγιάτικα» καί θά τινάζεις τήν σκόνη ἀπό τά παπούτσια σου». Αὐτό σημαίνει ὅτι οἱ πατεράδες, παπποῦδες καί πρόγονοι τοῦ Παναγιοσκέπαστου αὐτοῦ νησιοῦ ἔδιναν, δώριζαν καί πρόσφεραν κτήματα καί κάθε εἴδους δωρεά καί ποτέ, μά ποτέ δέν ἔπαιρναν ἀπό τά «Ἁγιάτικα». Τό θεωροῦσαν ὡς ἱεροσυλία, πού εἶναι βαρύ ἁμάρτημα.

Δέν πρόκειται, λοιπόν, γιά «ἀδιαμφισβήτητα ἱστορικά καί νομικά δεδομένα», οὔτε γιά «ἱστορικό καί νομικό καί θρησκευτικό καθεστώς αἰώνων», ὅπως καταδείχθηκε πιό πάνω, ἀλλά γιά νομική αὐθαιρεσία τῆς δεκαετίας τοῦ 1980 ἀπό τήν τότε Κυβέρνησι, ἡ ὁποία, ὅταν ἀντικανονικῶς ἐπεχείρησε νά δημεύσῃ τήν Μοναστηριακή Περιουσία,ὡρισμένα Μοναστήρια προσέφυγαν στό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο, δικαιώθηκαν κατά πάντα, καί τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο ἐπεδίκασε βαρύτατο πρόστιμο στήν Ἑλληνική Πολιτεία, ἐάν τολμοῦσε νά κατασχέση τήν Μοναστηριακή Περιουσία. Αὐτό δέν ἀποτελεῖ ἕνα ἄλλο, παρεμφερές «δεδικασμένο»;

7. Μέ τήν «δυναμική παρέμβαση τοῦ Συνταγματολόγου κ. Γ. Κασιμάτη ἐπανέφεραν τή λαϊκή διοίκηση, ὁμαλότητα καί δημοκρατική κανονικότητα στόν θεσμό», λέγει στή συνέχεια ἡ δήλωσις. Αὐτά εἶναι «παχειά λόγια», «λόγια τοῦ ἀέρος». Στή διοίκησι καί διαχείρισι ἑνός Ἱεροῦ Προσκυνήματος συμμετέχει καί τό λαϊκό στοιχεῖο, ὅπως καί στά Ἐκκλησιαστικά Συμβούλια τῶν Ἱερῶν Ναῶν. Ὅμως, ἐπειδή τά Ἱερά Προσκυνήματα δέν εἶναι εὐαγῆ Ἱδρύματα (ὅπως τό Γηροκομεῖο, τό Νοσοκομεῖο) οἱ Ἱεροί Κανόνες, πού διέπουν τήν λειτουργία τους, ὁρίζουν τά τῆς διοικήσεως, καί ὁπωσδήποτε τήν παρουσία τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, πού δέν ἐμποδίζει τήν «ὁμαλότητα καί δημοκρατική κανονικότητα στόν θεσμό». Διαφορετικά εἶναι προφανής ὁ κίνδυνος νά πέσωμε σέ μοντέλα προτεσταντικοῦ τύπου. Οὔτε εἶναι κανονικό καί νόμιμο τά Ἱερά Προσκυνήματα νά μήν ἔχουν δική τους νομική ὑπόστασι (Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου), ὅπως τά ὁρίζουν οἱ Κανονισμοί τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τούς ὁποίους (Κανονισμούς) μέμφεται ἡ ἐν λόγῳ κοινή δήλωσις ὡς «λαθραίους» καί ἄνευ σημασίας, ἀλλά νά ἀνήκουν στούς Ο.Τ.Α. (Ὀργανισμούς Τοπικῆς Αὐτοδιοίκησης)! Τό ἐγκρίνει αὐτό τό Ἑλληνικό Δημόσιο;

8. Ἡ Τοπική Ἐκκλησία τῶν Κυθήρων ἔκαμε τό ἱεροκανονικό της χρέος, δέν βγῆκε ἡττημένη. Ἡττῶνται καί συντρίβονται οἱ πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν ἀντιτίθενται στό Ἱερό της Σύνταγμα, πού εἶναι ἡ Ἁγία Γραφή καί οἱ Ἱεροί Κανόνες τῶν Ἁγίων Πατέρων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Λειτουργοῦν τότε οἱ πνευματικοί νόμοι καί οὐαί καί ἀλλοίμονον στούς παραβάτες των, αὐτούς πού ἐν γνώσει τους ἀντιστρατεύονται στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. «Ὁ γνούς καί μή ποιήσας δαρήσεται πολλάς». Ὁ κ.Δήμαρχος, πού τώρα εἶναι δριμύς κατήγορος, πρίν γίνει Πρόεδρος τῆς Ἐγχωρίου καί μετά Δήμαρχος Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων ἦταν θερμός συνήγορος τῆς Ἐκκλησίας. Μοῦ ἔλεγε: «Ἄν δέν πᾶτε τώρα στό Ὑπουργεῖο Ἐσωτερικῶν νά πάρετε τά Ἱερά Προσκυνήματα δέν θά τά πάρετε ποτέ». Καί ὄχι μόνο σέ μένα, ἀλλά καί σέ ἄλλα πρόσωπα, πού ὑπηρετοῦσαν στήν Ἱερά Σύνοδο καί εἶναι σήμερα Ἀρχιερεῖς, ἀκόμη καί στόν νομικό Σύμβουλο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὑπεστήριζε τά ἴδια. Καί τώρα; Ὅλοι κάνουμε λάθος; Καί αὐτός ἀκόμη ὁ μακαριστός Προκάτοχός μου Κύριλλος, πού προσέφυγε στό Σ.τ.Ε. γιά τήν ἴδια ὑπόθεσι καί ὁ κ.Δήμαρχος τόν ὑπεραγαποῦσε καί ὑπερεκτιμοῦσε, ἦταν παράφρων; Ἄν ἔλειπαν οἱ παρεμβάσεις πολιτικῶν καί ἄλλων προσώπων, δέν θά εἴχαμε αὐτό τό ἀποτέλεσμα. Καί ἐξηγοῦμαι: Ἀρχές Ἀπριλίου τοῦ ἔτους 2017, πού κατετέθησαν οἱ προσφυγές τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί τῆς Ἱερᾶς Συνόδου στό Σ.τ.Ε.,Eνα «ἀόρατο χέρι», αὐθωρεί καί παραχρῆμα, δέν ἄφησε νά εἰσαχθῇ ἡ ὑπόθεσις ἀπ’εὐθείας στήν Ὁλομέλεια τοῦ Σ.τ.Ε., ὅπου ἔπρεπε νά ἐκδικασθῇ λόγῳ ἐπικλήσεως τῆς ἀντισυνταγματικότητος τοῦ προσβαλλομένου νόμου, ὅπως συνήθως γίνεται σέ τέτοιες περιπτώσεις, ὅταν μάλιστα συμπροσφεύγει καί ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἀλλά τήν ἔστειλε στό Ε’ Τμῆμα. Καί τώρα, ἐνῷ πρώην Ἀνώτατοι Δικαστικοί ἐν τιμῇ μᾶς διεβεβαίωναν ὅτι, λόγῳ ἐπικλήσεως ἀντισυνταγματικότητος τοῦ νόμου, θά παρεπέμπετο στήν Ὁλομέλεια (ὅπως μετά τήν ἐπανεκλογή του ἐδήλωσε στή συνέντευξί του στό «Τσιρίγο FM» ὁ κ. Πρόεδρος τῆς Ἐγχωρίου, δηλ. ὅτι ἐνδέχεται ἡ ὑπόθεσις τῶν Ἱερῶν Προσκυνημάτων νά παραπεμφθῇ στήν Ὁλομέλεια τοῦ ΣτΕ), μετά τήν ἄφιξι τοῦ Ὑπουργοῦ - Ἐκπροσώπου τῆς Κυβερνήσεως γιά τόν ἑορτασμό τῆς Eπετείου τῶν 80 χρόνων ἀπό τῆς ἀπελευθερώσεως ἀπό τόν Γερμανικό ζυγό, ἤχησαν τά «τύμπανα τῆς νίκης», ἐνῶ ἡ ἀπόφασις τοῦ ΣτΕ βγῆκε μετά 15νθήμερο (ἄν βέβαια δέν ἦταν τυχαῖο τό γεγονός αὐτό), καί

9. Ἀπό τή Νομική Ὑπηρεσία τῆς Ἱ. Μητροπόλεώς μας ἐλάβαμε στίς 11 Ὀκτωβρίου 2024 e-mail πού μᾶς ἔγραφε: «Πληροφορηθήκαμε ἠλεκτρονικῶς ὅτι οἱ ἀσκηθεῖσες αἰτήσεις ἀκυρώσεως τοῦ Π.Δ. τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Κυθήρων καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀπερρίφθησαν. Πρός τό παρόν δέν ἔχουμε τίς ἀποφάσεις καί τό σκεπτικό τους. Θά ἐπανέλθουμε».

Τό ἴδιο πιστεύω νά ἀναμένη καί ἡ Νομική Ὑπηρεσία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,τίς ἀποφάσεις καί τό σκεπτικό, μέ τό ὁποῖο τό ἐν λόγῳ Τμῆμα τοῦ Σ.τ.Ε. ἀπέρριψε τίς περί ἀντισυνταγματικότητος τοῦ ἐν θέματι νόμου προσφυγές μας. Ἀναμένουμε καί ἐμεῖς.

Ο Μητροπολίτης

Ο Κυθήρων & Αντικυθήρων Σεραφείμ