50 χρόνια από την ημέρα που ξεκίνησε η τουρκική στρατιωτική εισβολή στην Κύπρο – Σεφέρης: Εχοντας ζήσει τους πατριδέμπορους

Συμπληρώνονται σήμερα 50 χρόνια από την ημέρα που ξεκίνησε η τουρκική στρατιωτική εισβολή στο δυτικό τμήμα στην Κύπρο με την επιχείρηση «Αττίλας Ι», που συνεχίστηκε λίγο αργότερα με τον «Αττίλα ΙΙ», o οποίος ξεκίνησε στις 5 το πρωί της 14ης Αυγούστου 1974 και αποτέλεσε τη δεύτερη φάση της ΝΑΤΟκίνητης τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.

Το πρόσχημα για την επέμβαση οι Τούρκοι το είχαν έτοιμο, αφού, λίγες μέρες πριν, στις 15 Ιούλη 1974, η χούντα του Ιωαννίδη, με τους Κύπριους συνεργάτες της πραγματοποιούν πραξικόπημα στην Κύπρο, ανατρέποντας τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Μακάριο, για να εγκαταστήσουν κυβέρνηση-μαριονέτα με επικεφαλής την δημοσιογράφο Νικόλαο Σαμψών. Και φυσικά σημαντικό ρόλο έπαιξαν σ’ αυτό το ιμπεριαλιστικό έγκλημα που είχε σαν αποτέλεσμα να βρίσκεται το 40% σχεδόν του νησιού υπό Τουρκική κατοχή, να υπάρξουν 200.000 πρόσφυγες, και άγνωστος αριθμός νεκρών και αγνοούμενων οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

Οπως έγραφε και ο μακαρίτης, αρχιπλοίαρχος ΠΝ (ε.α.) και συγγραφέας, μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών Αντώνης Κακαράς –γνωστός αγωνιστής κατά της Απριλιανής χούντας, προσκείμενος πολιτικά στο ΚΚΕ- ο «Φάκελος της Κύπρου» δεν ανοίγει, γιατί θα αποκαλυφθεί ο ρόλος των Αμερικανών, των Αγγλων και οι ευθύνες Ελλήνων και Κυπρίων πολιτικών της εποχής εκείνης.

Αυτοί οι πολιτικοί κατονομάζονται, όπως και το όλο σκηνικό που προηγήθηκε πριν την Τουρκική στρατιωτική επέμβαση στην Κύπρο, αλλά και τι επακολούθησε στο βιβλίο, «Έγκλημα εναντίον της Κύπρου» που έγραψε ο τότε βουλευτή του ΚΚΕ, Κώστας Κάππος, το οποίο στηρίχτηκε στα στοιχεία που είδαν το φως κατά την ανάκριση που διεξήχθη στη Βουλή το 1987, για το «φάκελο της Κύπρου».

__________________

Σεφέρης: Εχοντας ζήσει τους πατριδέμπορους

Της  Γ. Λ.

Μέρα που είναι, μέρα φωτεινή, μέρα που η γενιά μου πήρε οσμή πολέμου θυμήθηκα τη Σαλαμίνα της  Κύπρου…

Σύμφωνα με την παράδοση ιδρύθηκε από τον Τεύκρο τον Τελαμωνιο αδελφό του Αίαντα όταν ο πατέρας του τον έδιωξε από το νησί της Σαλαμίνας.
Έφτασε “Ες γην εναλιαν Κυπρον…”, όπως γράφει στην τραγωδία “Ελένη” ο Ευριπίδης, όπου ο  Απόλλωνας κατοικεί.

Από εκεί εμπνεόμενος ο Σεφέρης γράφει την “Ελένη” και το πιο “πατριωτικό”  του ποίημα τη  “Σαλαμίνα” .

Όταν ξεκίνησε τη σύνθεση του το Νοέμβρη του 53 το κυπριακό βρισκόταν ακόμα σε ηρεμία, αλλά έτυχε όταν το τελείωσε το 54 να κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή.

Για να καταλάβουν οι νεώτεροι, όταν λέμε κυπριακό τη δεκαετία του 50, εννοούμε τον αγώνα των  Κυπρίων εναντίον των Άγγλων.

Ο ποιητής δεν έζησε το πραξικόπημα της χούντας, ούτε τον Αττίλα όμως έβλεπε, άκουγε, μελετούσε, ένιωθε κι έγραψε με τη βοήθεια του Αισχύλου, του Ευριπίδη, του Μακρυγιάννη:
“… δε χρειάζεται μακρύ καιρό για να φουσκώσει της πίκρας το προζύμι δε χρειάζεται μακρύ καιρό το κακό για να σηκώσει κεφάλι…”

Το τοπίο της Σαλαμίνας τον οδηγεί σε προβληματισμούς και στην “Ελένη” και στη “Σαλαμίνα” 
.”..Τυφλὴ φωνὴ ποὺ ψηλαφεῖς μέσα στὴ νυχτωμένη μνήμη
βήματα καὶ χειρονομίες. Δὲ θὰ τολμοῦσα νὰ πῶ φιλήματα,
καὶ τὸ πικρὸ τρικύμισμα τῆς ξαγριεμένης σκλάβας.”

Θυμήθηκα την Κύπρο μέσα από τον ποιητή που απεχθανόταν όσους χρησιμοποιούσαν με  ευκολία σύμβολα πατριωτικά για λόγους εθνικιστικούς, μια και είχε ζήσει τους πατριδέμπορους,  μέσα από τη διπλωματία.

“Κάθε θυσία είναι αναγκαία προκειμένου να έχωμεν αξιόμαχον στρατόν” ευαγγελιζόνταν οι  δικτάτορες που νόμιζαν πως θα κάνουν πετροπόλεμο με τους Τούρκους ή θα παίζαμε τένις.
(Κιβώτια με πέτρες και αθλητικά σε αποθήκες).

Σήμερα του προφήτη Ηλία, διαδόχου του Θεού του φωτός Απόλλωνα, καταμεσής στο Θέρος, θυμήθηκα ένα άλλο σκοτεινό καλοκαίρι, ένα πραξικόπημα που έγινε αφορμή για έναν Αττίλα δυο φορές απανωτά…
Σήμερα που η Σαλαμίνα βρίσκεται ακόμα στην τουρκοκρατούμενη ζώνη, σήμερα που τα νταηλίκια περισσεύουν… όμως η Κύπρος είναι ελληνισμός και “η γη δεν έχει κρικέλια για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν”.

vathikokkino.gr