Ἀρχιμ. π. Φρουμέντιος Δημητρίου:ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

 ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

 

Πολλοί στηρίζονται στίς γνώσεις τους, στή θέση τους ἤ τά λεφτά τους καί κάνουν τούς ἔξυπνους στούς ἄλλους.

Κάτι τέτοιο θέλησε νά παραστήσει στό Χριστό καί ὁ νομικός, γιά τόν ὁποῖο ἀκούσαμε στό σημερινό Εὐαγγέλιο. Καί ὁ Χριστός ὡς Παντογνώστης, βρῆκε τήν εὐκαιρία νά βάλει στή θέση του τό νομικό καί νά τοποθετήσει σέ καινούργια βάση τήν ἔννοια τοῦ πλησίον.

Ἡ ἔννοια περί τοῦ ποιός εἶναι ὁ πλησίον, εἶχε ἀπασχολήσει πολύ τόν προχριστιανικό κόσμο. Ὁ καθένας τή διατύπωνε καί τή ζοῦσε μέ τό δικό του τρόπο. Κανένας ὅμως, δέν τήν συνέλαβε στό πλάτος καί στό βάθος πού τῆς ἔδωσε ὁ Χριστός καί πού ἀπαιτεῖ ἡ ἱστορία.

Ἡ ἀνθρώπινη ἱστορία, ὅπως τήν γνωρίζουμε, δυστυχῶς μέχρι σήμερα, εἶναι γεμάτη ἀπό πολέμους καί ἀδελφοσφαγές. Φρικτές ἐνέργειες πού ὀφείλονται στήν ἁρπακτική διάθεση, τό φθόνο, τήν ἐμπάθεια, τήν ἀλαζονεία καί τήν ἐγωπάθεια πρός τόν πλησίον.

Στή σημερινή παραβολή τοῦ καλοῦ Σαμαρείτη ὁ Χριστός φανερώνει, ὡς πραγματικότητα καί ὄχι ὡς θεωρία, ποιός εἶναι πράγματι ὁ πλησίον. Δέν εἶναι μόνο ὁ φίλος μας καί ὁ ἀδελφός μας, ἀλλά καί ὁ ἐχθρός μας καί ὁποιοσδήποτε ἄνθρωπος. Μᾶς δείχνει ἐπίσης ὅτι ἡ ἀληθινή ἀγάπη εἶναι αὐθόρμητη, ἀνιοδιοτελής, ἔμπρακτη καί χωρίς περιορισμούς.

Ὁ Ἱερέας καί ὁ Λευΐτης, ἄν εἶχαν δικά τους ὀφέλη, ἤ ἄν τούς ἔβλεπαν μερικά μάτια γιά νά τούς ποῦν μπράβο, ἀσφαλῶς θά στέκονταν νά περιποιηθοῦν τόν πληγωμένο. Αὐτή ὅμως δέν εἶναι ἀγάπη, ἀλλά συμφέρον.

Ἡ ἀληθινή ἀγάπη δέν θυσιάζει τούς ἄλλους, ἀλλά θυσιάζεται γιά τούς ἄλλους, γι’ αὐτό εἶναι πάνω ἀπ’ ὅλα.

Κάποιοι φιλόσοφοι τῶν δύο τελευταίων αἰώνων διακήρυξαν, πώς ἡ ἀγάπη, καί μάλιστα πρός τούς ἀδύνατους καί πάσχοντες, εἶναι ἀδυναμία. Καί κήρυξαν γιά Θεό τοῦ αἰῶνα μας τή δύναμη τοῦ ὑπερανθρώπου. Γι’ αὐτό καί θρηνήσαμε καί θρηνοῦμε τραγικά τόσους πολέμους καί καταστροφές.

Μόνο ἡ ἀγάπη πρός τόν πλησίον μπορεῖ νά ἡμερώσει καί νά σώσει τόν κόσμο. Αὐτή τήν ἀγάπη ἔζησαν καί ζοῦν οἱ Ἅγιοι, πού ἁγιάζουν συνεχῶς.

Ὁ Ἅγιος Παυλῖνος, Ἐπίσκοπος Νούλης, ἀφοῦ πούλησε ὅλη τήν περιουσία του γιά νά βοηθήσει τούς φτωχούς, στό τέλος πουλήθηκε ὡς δοῦλος καί ὁ ἴδιος, γιά νά ἐλευθερώσει τό παλληκάρι μιᾶς χήρας πτωχῆς. Αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή ἀγάπη πρός τόν πλησίον.

Αὐτό τό μέτρο μᾶς ἔδωσε ὁ Χριστός σέ ὅλη τή ζωή Του, πού ἀπό τήν ἀρχή ὡς τό τέλος ὑπῆρξε ζωή καλοῦ Σαμαρείτη.

Ὅποιος θέλει μπορεῖ ἐλεύθερα νά τοῦ μοιάσει, διότι ἀξίζει ὅσο καί ἡ αἰώνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Ἀρχιμ. π. Φρουμέντιος Δημητρίου