ΝΑΓΙΑ ΓΡΗΓΟΡΑΚΟΥ_ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αθήνα, 22/9/2023

«Ανήκω σε αυτούς που βίωσαν με τον πιο σκληρό τρόπο την διάψευση της φράσης “η γενιά σας θα ζήσει καλύτερα”»

«Ανήκω στη γενιά των Millennials. Ανήκω σε αυτούς που βίωσαν με τον πιο σκληρό τρόπο την διάψευση της φράσης «η γενιά σας θα ζήσει καλύτερα». […] Πολύ νωρίς, καταλάβαμε πως ούτε η πρόοδος είναι δεδομένη, ούτε η ευημερία αυτονόητη. Αναζητήσαμε δουλειά σε μια πληγωμένη από την οικονομική κρίση αγορά εργασίας και ήρθαμε εξαρχής αντιμέτωποι με την εργασιακή επισφάλεια, τα απάνθρωπα ωράρια και τους μισθούς πείνας. Περιμένουμε ακόμα να έρθει η κανονικότητα[…], είπε η βουλευτής Λακωνίας με το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής κα Νάγια Γρηγοράκου, από το βήμα της Βουλής, στο πλαίσιο της συζήτησης του νομοσχεδίου του του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης με τίτλο: «Για την ενίσχυση της εργασίας – Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1152 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ής Ιουνίου 2019 – Απλοποίηση ψηφιακών διαδικασιών και ενίσχυση της Κάρτας Εργασίας – Αναβάθμιση της επιχειρησιακής λειτουργίας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και της Επιθεώρησης Εργασίας».

Η βουλευτής Λακωνίας απευθυνόμενη στον Υπουργό τόνισε πως η σημερινή εργασιακή πραγματικότητα δεν είναι «κανονικότητα», αλλά μια στρέβλωση, επισημαίνοντας πως αυτό έχει οδηγήσει τους περισσότερους εκπροσώπους της γενιάς της στο εξωτερικό προκειμένου να αναζητήσουν όχι την επιβίωση, αλλά τη ζωή που τους αξίζει χωρίς αναβολές.

Η Νάγια Γρηγοράκου κατηγόρησε την Κυβέρνηση πως με το συζητούμενο νομοσχέδιο επιχειρεί να βαφτίσει ως «κανονικότητα» μια μεσαιωνική εργασιακή πραγματικότητα, νομιμοποιώντας τη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων και προωθώντας το μοντέλο της φτηνής και απαξιωμένης εργασίας.

«Η Κυβέρνηση μας καλεί να δούμε με ρεαλισμό την αγορά εργασίας.

Αλήθεια, τι μας ζητάτε; Να αποδεχτούμε πως το 8ωρο είναι ξεπερασμένο, πως ανήκει στο παρελθόν και πως το μέλλον είναι να δουλεύουμε 13ώρες, όπως σήμερα νομοθετείτε; Να καταλάβουμε ότι η απουσία προσωπικής και οικογενειακής ζωής και για μας τις γυναίκες η αναβολή απόκτησης παιδιού σε κάποιο απροσδιόριστο μέλλον είναι η σύγχρονη «κανονικότητα»; Να δεχτούμε πως η διατάραξη της ψυχικής και σωματικής υγείας των εργαζομένων - το burn out που προστέθηκε τα τελευταία χρόνια στο λεξιλόγιο μας, ως ιατρική διάγνωση - είναι κάτι φυσικό και αναμενόμενο και δεν οφείλεται στα απάνθρωπα ωράρια εργασίας; Πως η ασφάλεια στην εργασία ανήκει σε μια άλλη εποχή; Πως η παραβατικότητα στην αγορά εργασίας, η εκτεταμένη υπερεργασία και οι απλήρωτες υπερωρίες που έδειξε η πρόσφατη έρευνα της ΓΣΕΕ είναι «φυσιολογική καθημερινότητα»; Πως οι διαμαρτυρίες και οι διεκδικήσεις είναι περιττές; Πως η απεργία δεν είναι δικαίωμα, αλλά ποινικό αδίκημα;», είπε χαρακτηριστικά.

Η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής σημείωσε πως είναι καθαρή πολιτική επιλογή της Κυβέρνησης η θεσμοθέτηση των 13 ωρών εργασίας, η υιοθέτηση όλο και πιο ελαστικών μορφών απασχόλησης και τελικά η κατάργηση κάθε εργασιακού κεκτημένου. Μια πολιτική επιλογή που αναδεικνύει ότι σκοπός της Κυβέρνησης είναι τελικά να δουλεύουμε χωρίς να ζούμε.

https://www.youtube.com/watch?v=F2bd0AOlY2w

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:

Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε,

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ανήκω στη γενιά των Millennials.

Ανήκω σε αυτούς που βίωσαν με τον πιο σκληρό τρόπο την διάψευση της γνωστής σε όλους μας φράσης «η γενιά σας θα ζήσει καλύτερα».

Και γι’ αυτό το «καλύτερα» είχαμε πράγματι δουλέψει σκληρά.

Πήραμε πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά, μάθαμε 2 και 3 ξένες γλώσσες, δουλέψαμε ακόμα και δωρεάν στην αρχή της καριέρας μας γιατί οι περισσότεροι εργοδότες μας ζητούσαν προϋπηρεσία.

Πολύ νωρίς, βέβαια, καταλάβαμε πως ούτε η πρόοδος είναι δεδομένη, ούτε η ευημερία αυτονόητη.

Αναζητήσαμε δουλειά σε μια πληγωμένη από την οικονομική κρίση αγορά εργασίας και ήρθαμε εξαρχής αντιμέτωποι με την εργασιακή επισφάλεια, τα απάνθρωπα ωράρια και τους μισθούς πείνας.

Περιμένουμε ακόμα να έρθει η κανονικότητα όταν δουλεύουμε τις περισσότερες ώρες εβδομαδιαίως στην Ευρώπη, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat για το 2022.

Περιμένουμε ακόμα να έρθει η κανονικότητα για να κάνουμε οικογένεια – πώς λοιπόν να μην υπάρχει δημογραφικό πρόβλημα στην Ελλάδα;

Διότι κύριε Υπουργέ, η πραγματικότητα που ζούμε δεν είναι «κανονικότητα», αλλά μια στρέβλωση.

Δεν είναι δυνατόν στον ιδιωτικό τομέα να δηλωνόνονται όλοι «διευθυντές» ή «στελέχη» εταιρειών για να δουλεύουν 12ωρα.

Δεν είναι δυνατόν να μένουμε ακόμα στα σπίτια των γονιών γιατί ο μισθός μας δεν αρκεί να πληρώσουμε το ενοίκιο.

Δεν είναι δυνατόν να δουλεύουμε 13 και 14 ώρες για να μπορούμε να πληρώσουμε το σούπερ μάρκετ.

Δεν είναι δυνατόν φίλοι μας να πετούν τα πτυχία τους στο καλάθι των αχρήστων, κάνοντας κάποια άσχετη δουλειά ή αλλάζοντας εξολοκλήρου επαγγελματικό προσανατολισμό.

Αυτοί είναι οι λόγοι που η γενιά μου ετοίμασε βαλίτσες και έφυγε στο εξωτερικό διεκδικώντας όχι την επιβίωση, αλλά τη ζωή που της αξίζει χωρίς αναβολές.

Και δε θα γυρίσει, βέβαια, επειδή εσείς από το 2019 θυμηθήκατε ξανά τώρα το Rebrain Greece.

Αλήθεια, τι έχει γίνει με αυτό το πρόγραμμα;

Είχε κανένα αποτέλεσμα;

Κύριε Υπουργέ,

Η γενιά μου έφυγε και δε θα ξαναγυρίσει σε μία χώρα που η Κυβέρνηση επιλέγει σήμερα να βαφτίζει «κανονικότητα» μια μεσαιωνική εργασιακή πραγματικότητα.

Γιατί αυτό κάνετε με το συζητούμενο νομοσχέδιο.

Νομιμοποιείτε τη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων και προωθείτε το μοντέλο της φτηνής και απαξιωμένης εργασίας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η Κυβέρνηση μας καλεί να δούμε με ρεαλισμό την αγορά εργασίας.

Αλήθεια, τι μας ζητάτε;

Να αποδεχτούμε πως το 8ωρο είναι ξεπερασμένο, πως ανήκει στο παρελθόν και πως το μέλλον είναι να δουλεύουμε 13ώρες, όπως σήμερα νομοθετείτε;

Να καταλάβουμε ότι η απουσία προσωπικής και οικογενειακής ζωής και για μας τις γυναίκες την αναβολή απόκτησης παιδιού σε κάποιο απροσδιόριστο μέλλον είναι η σύγχρονη «κανονικότητα»;

Να δεχτούμε πως η διατάραξη της ψυχικής και σωματικής υγείας των εργαζομένων - το burn out που προστέθηκε τα τελευταία χρόνια στο λεξιλόγιο μας, ως ιατρική διάγνωση - είναι κάτι φυσικό και αναμενόμενο και δεν οφείλεται στα απάνθρωπα ωράρια εργασίας;

Πως η ασφάλεια στην εργασία ανήκει σε μια άλλη εποχή;

Πως η παραβατικότητα στην αγορά εργασίας, η εκτεταμένη υπερεργασία και οι απλήρωτες υπερωρίες που έδειξε η πρόσφατη έρευνα της ΓΣΕΕ είναι «φυσιολογική καθημερινότητα»;

Πως οι διαμαρτυρίες και οι διεκδικήσεις είναι περιττές;

Πως η απεργία δεν είναι δικαίωμα, αλλά ποινικό αδίκημα;

Αυτή είναι η πραγματικότητα που θέλετε να αποδεχτούμε;

Ναι, πράγματι δεκάδες χιλιάδες μισθωτοί αναγκάζονται να κάνουν δεύτερη ή και περισσότερες δουλειές, για να ανταπεξέλθουν οικονομικά στις υποχρεώσεις τους αφού με μία δουλειά δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα.

Αλλά ούτε η Οδηγία, ούτε όμως και αυτή η πραγματικότητα μας επιβάλλουν τη θεσμοθέτηση των 13 ωρών εργασίας!

Είναι δική σας πολιτική επιλογή η κατάργηση κάθε εργασιακού κεκτημένου.

Για αυτό και επιμένετε να αγνοείτε το διάλογο που έχει ανοίξει στην Ευρώπη, με πρωτοβουλία των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, για την τετραήμερη απασχόληση και τη θεσμοθέτηση των 35 ωρών εργασίας εβδομαδιαίως.

Γι’ αυτό και επιμένετε να μη βλέπετε πως αναπτυγμένες χώρες, αλλά και τεράστιες εταιρείες, στρέφονται όλο και περισσότερο στην τετραήμερη εργασία χωρίς μείωση των αποδοχών.

Γιατί βλέπουν πως η υιοθέτηση τέτοιων πρακτικών έχει θετικό αποτύπωμα.

Αυξάνει την παραγωγικότητα, βελτιώνοντας ταυτόχρονα τις συνθήκες ζωής των εργαζομένων.

Είναι δική σας πολιτική επιλογή να θεσμοθετείτε όλο και πιο ελαστικές μορφές απασχόλησης, αγνοώντας επιδεικτικά τις επιστημονικές μελέτες που υποστηρίζουν ότι η απασχόληση με τέτοιου είδους συμβάσεις, πέραν της εργασιακής επισφάλειας και των χαμηλών και μη σταθερών εισοδημάτων, επηρεάζει αρνητικά και την ψυχική υγεία των εργαζομένων.

Είναι δική σας πολιτική επιλογή να δουλεύουμε, χωρίς να ζούμε.

Κλείνοντας, θα ήθελα να κάνω αναφορά στην εικόνα του σκληρά εργαζόμενου ντελιβερά που πηγαίνει τις πίτσες στον κ. Κασσελάκη τη βραδιά της νίκης και παραδέχεται στις κάμερες πως δεν τον γνωρίζει. Τα κανάλια στάθηκαν σε αυτό.

Εγώ στέκομαι στη φράση: «Δουλεύω πολλές ώρες και δεν προλαβαίνω να δω ειδήσεις».

Αυτό μάλλον θέλετε.

Εργαζομένους απομονωμένους από τα κοινά.

Απομονωμένους από την πολιτική.

Απομονωμένους από την ίδια τη ζωή.

Σας ευχαριστώ.