Λεωνίδας Παπαδόπουλος: Πότε Θα Μιλήσει Κάποιος Επιτέλους Για Την ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ;

 

Γράφει ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος, χειρουργός – οφθαλμίατρος

Τώρα λοιπόν, είναι η περίοδος που αρχίζουν τα υποκριτικά "Δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου αν δεν πετύχεις στις Πανελλαδικές", "Και εγώ δεν μπήκα με την πρώτη", "Σημασία έχουν όλα τα εφόδια που αποκόμισες" κλπ.

Κουραφέξαλα....

Οι κυβερνήσεις των χορτάτων και των βολεμένων βυσμάτων, έχουν δημιουργήσει ένα σύστημα-γκιλοτίνα για τη μαθητική νεολαία.

Ένα εξεταστικό σύστημα το οποίο για χρόνια ολόκληρα λειτουργεί ως βαμπίρ, αφαιμάσσοντας την νεανικότητα, την ανεμελιά, την δημιουργικότητα και την φαντασία της ηλικίας αυτής.

Ένα σύστημα που σε θέλει να παπαγαλίζεις ένα σωρό υπερεξειδικευμένες και άχρηστες γνώσεις, τοποθετώντας τους νέους ως άλογα ιπποδρόμου σε μία μαραθώνια κούρσα "ζωής και θανάτου" με διακύβευμα την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και την απώτερη δυνατότητα επαγγελματικής αποκατάστασης.

Ένα εξεταστικό σύστημα που επινοήθηκε μόνο και μόνο για να "κόψει" τα φτερά και τα όνειρα πολλών μαθητών, αποκλείοντάς τους την πρόσβαση από σχολές που μπορεί να επιθυμούν ή να έχουν έφεση, μόνο και μόνο επειδή πεισματικά αρνούνται οι κυβερνώντες να δημιουργήσουν υποδομές κατάλληλες να υποδεχτούν στα ιδρύματα τις τριτοβάθμιας, όλους εκείνους που το επιθυμούν.

Ένα σύστημα που διαλύει συναισθηματικά, ψυχολογικά και οικονομικά τους γονεις και τις οικογένειες, γιατί η παραπαιδεία οργιάζει ως μοναδικό αναγκαίο αν και όχι ικανό μέσο ώστε να επιτυχεί κανεις στις εξετάσεις.

Πότε θα μιλήσει κάποιος επιτέλους για την ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ...?

Πότε θα αφήσετε τις υποκριτικές παρηγοριές στο ενδεχόμενο της αποτυχίας, τις κούφιες παροτρύνσεις και ότι τάχα μου είναι φυσιολογικό ένας έφηβος να μαθαίνει πώς θα συμπεριφερθεί μία μεταλλική ράβδος σε ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο και ταυτόχρονα να μην λαμβάνει στοιχειώδεις γενικές γνώσεις?

Ποιος θα μιλήσει για αναβάθμιση των υποδομών των σχολών, ώστε ο νέος απλά να μπορεί να εγγραφεί και σε περίπτωση που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο επίπεδο και τη δυσκολία των σπουδών να αποχωρεί μέσα από ένα ΔΙΚΑΙΟ και ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΟ σύστημα εξέτασης εντός των ακαδημαϊκών ετών?

Αν θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι ως κοινωνία θα πρέπει να δημιουργήσουμε μία νεολαία η οποία θα έχει πάρει σωστές βάσεις και σφαιρικές γνώσεις στη δευτεροβάθμια.

Μια νεολαία στην οποία δεν θα δημιουργούμε συμπλέγματα και ψυχικά τραύματα μέσα από τη βάσανο ανούσιων εξετάσεων "ξεσκαρταρίσματος".

Μία νεολαία την οποία η συντεταγμένη πολιτεία, θα ενθαρρύνει ώστε να στραφεί προς τις επιστήμες και τις τέχνες και δεν θα της βάζει ένα σωρό εμπόδια.

Χρειαζόμαστε μια παιδεία πραγματικά ανθρωποκεντρική, πραγματικά δημόσια και όχι δημόσια το πρωί και εκατό φροντιστήρια και ιδιαίτερα το απόγευμα μέχρι τελικής πτώσεως.

Αν δεν έχουμε τα κότσια να κάνουμε τομές, τουλάχιστον ας μην είμαστε υποκριτές..