ΕΘΙΜΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ – ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ (ΒΙΝΤΕΟ)
Ανάσταση του Λαζάρου: Έθιμα και Κάλαντα του Σαββάτου του Λαζάρου. Το Σάββατο του Λαζάρου είναι από τις μεγαλύτερες γιορτές της Ορθόδοξης Εκκλησίας και θεωρείται η «πρώτη γεύση» της Μεγάλης Εβδομάδας. Τη μέρα αυτή, ο Χριστιανισμός γιορτάζει την Ανάσταση του φίλου του Χριστού, του «αγέλαστου» Λάζαρου που ο Χριστός τον έφερε ξανά στη ζωή.
Ωστόσο, σύμφωνα με την παράδοση, ο τρόμος για όσα είδε στον άλλο κόσμο ο Λάζαρος, άφησαν τόσο βαθιά σημάδια στη ψυχή του που δεν ξαναγέλασε ποτέ πια από τότε που αναστήθηκε.
Γνωρίζετε γιατί ο Λάζαρος μετά την Ανάστασή του δεν ξαναγέλασε ποτέ;
Η Ανάσταση του Λαζάρου είναι μια γιορτή ιδιαίτερα αγαπητή στον ελληνικό λαό. Από τη μια άκρη της Ελλάδας ως την άλλη, πολλά έθιμα τιμούσαν αυτή τη μέρα. Ωστόσο με τα χρόνια οι εκδηλώσεις ξεχάστηκαν, με πολύ λίγες περιοχές της χώρας να τις διατηρούν ακόμη ζωντανές.
Σήμερα έχουν διασωθεί ελάχιστα μόνο έθιμα από το Σάββατο του Λαζάρου.
Λαζαρίνες – Λαζαράκια
Σύμφωνα με ένα έθιμο, την παραμονή της γιορτής, οι «Λαζαρίνες» ξεχύνονταν στα χωράφια, έξω από τα χωριά και μάζευαν λουλούδια που με αυτά θα στόλιζαν το καλαθάκι τους και γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας τα κάλαντα του Λαζάρου και εισέπρατταν μικρό φιλοδώρημα, χρήματα, αυγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα.
Επίσης στις περισσότερες επαρχίες της Ελλάδας, οι γυναίκες ζύμωναν για την ψυχή του Λαζάρου ανήμερα το πρωί ειδικά κουλούρια, τους «λαζάρηδες», τα «λαζαρούδια» ή και τα «λαζαράκια» στα οποία έδιναν το σχήμα ανθρώπου τυλιγμένου σε σεντόνια, όπως ακριβώς παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες και στη θέση των ματιών έβαζαν δυο γαρίφαλα.
Διαβάστε επίσης για τα Λαζαράκια. Σάββατο του Λαζάρου: Το έθιμο κι η συνταγή.
Στην Κύπρο τα παιδιά από την παραμονή του Σαββάτου του Λαζάρου έκοβαν ένα κλαδί ελιάς, στο ύψος ενός παιδιού περίπου, αφαιρούσαν τα κλαδιά και άφηναν ένα θύσανο στην κορυφή. Μάζευαν αγριολούλουδα και τα έδεναν στο γυμνό κλαδί φροντίζοντας να υπάρχει ποικιλία χρωμάτων. Με τη συνοδεία του παπά γύριζαν τα σπίτια του χωριού και έλεγαν το τραγούδι του Λαζάρου. Οι νοικοκυραίοι τους πρόσφεραν αυγά και τυριά για τις φλαούνες και τα κόκκινα αυγά του Πάσχα. Ό,τι μάζευαν το μοίραζαν στα δυο.
Ένα μερίδιο έπαιρνε ο παπάς και το άλλο το μοιραζόντουσαν τα παιδιά. Στις πόλεις τα παιδιά έκαναν και αναπαράσταση της Ανάστασης του Λαζάρου από τον Κύριο. Ένα παιδί φορώντας στεφάνια από κίτρινες αγριομαργαρίτες, τα γνωστά μας σιμιλλούθκια, (που συμβόλιζαν το χρώμα του νεκρού), ξάπλωνε χάμου ανάσκελα με τα χέρια σταυρωμένα, κι’ όταν έλεγε ο παπάς «Λάζαρε δεύρο έξω» σηκωνόταν αμέσως πάνω.
Για το τραγούδι του Λαζάρου υπάρχουν πολλές παραλλαγές με ποικιλία μορφής, σε στίχο, μελωδία και ρυθμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια