ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΥΘΗΡΙΩΝ ΣΕ ΑΝΑΣΤΟΛΗ:ΑΞΙΕΠΑΙΝΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΟΥ Παπα ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΛΛΙΚΑ

Μια Αξιέπαινη Πρωτοβουλία του παπα Παύλου Καλλίκα

ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ 

--------------------------------------------------------------------------

Αγαπητοί Κυθήριοι,

Θα ήθελα να σας ενημερώσω, από το βήμα του φιλόξενου adellinfm.blogspot.com για την ιδιωτική, όσον αφορά την πρωτοβουλία, προσπάθεια «Έμπρακτης Στήριξης Υγειονομικών Κυθηρίων σε αναστολή».

Το γιατί:

1. Δεν μπορώ να κάθομαι με σταυρωμένα χέρια, όταν κατά πάντα ΑΞΙΟΛΟΓΟΙ άνθρωποι, που μέχρι χθες αφηνόμασταν στα χέρια τους για ιατρική περίθαλψη, διώχθηκαν, στερήθηκαν και στερούνται ΑΔΙΚΩΣ την άσκηση του λειτουργήματός τους, και του μισθού τους.

2. Θέλω να βοηθήσω-να τιμήσω τους ανθρώπους αυτούς που υπερασπίζονται ηρωικά την ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ τους. Δύο λέξεις βραχυκύκλωμα στο ρομποτικό μοντέλο μιας ά -χριστης, ισοπεδωτικής και μασκοφορεμένης κυβέρνησης.

3. Δεν ανέχομαι το απαράδεκτο ΔΙΨΥΧΟ κράτος (μπέϊμπι σίτερ «φροντίζει πάντα για το καλό μας» (sic) – φονιάς) με τους αναίσχυντους κομματοκύνες του, ΝΑ ΒΙΑΖΕΙ – εκβιάζει συνειδήσεις, πρόσωπα και καταστάσεις, και ΝΑ ΤΙΜΩΡΕΙ ανελέητα.

4. Αηδιάζω όταν ακούω να μιλούν για «ΑΓΑΠΗ» προς τον συνάνθρωπο, ταγμένοι αλιβάνιστοι και φιλοτομαριστές. Με όπλο, την «αγάπη» τους αυτή, συνάδελφοί τους, ρίξανε χημικά σε μια ειρηνική διαμαρτυρία και επιτεθήκαν σε απεργούς πείνας 10 ημερών. Eξώθησαν, πλέον των 7 μηνών, στην φτώχεια και στην ζητιανιά συνανθρώπους τους και αφήσαν τα νοσοκομεία αθωράκιστα από «αγάπη» τους, για πείσμα και γινάτι τους.

5. Δεν μπορώ να σφυρίζω αδιάφορα στην, πλέον φανερή, ΚΟΡΟΪΔΙΑ των ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ (βλ. νοσούντες εμβολιασμένους υγειονομικούς, σχολεία κ.α.), όπως εκ των πραγμάτων φάνηκε και στο νησί μας, συγκριτικά με το ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΟ σωματικό, ψυχικό και πνευματικό ΚΟΣΤΟΣ (ιδιαίτερα για τις μικρές και νεανικές ηλικίες).

Στο δια ταύτα:

1. Το παραπάνω κείμενο - έκκληση απευθύνεται σε αρωγούς - συναγωνιστές και πιο συγκεκριμένα, κατά τον Αθανάσιο Διάκο, σε Γραικούς. Η λέξη αυτή, με το βάρος που κουβαλά, στην παρακάτω στιχομυθία μεταξύ του Ομέρ Βρυώνη και του Διάκου:

«- Γίνεσαι Τούρκος Διάκο μου, την πίστη σου να αλλάξεις;

Να προσκυνάς εις το τζαμί, την Εκκλησία ν΄ αφήσεις;»

(βλέπετε, από τότε τους ενοχλούσε η Εκκλησία)

Και εκείνος τ’ αποκρίθηκε και με θυμό του λέγει:

«- Πάτε κι εσείς κι η πίστη σας μουρτάτες να χαθήτε.

Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θελ’ αποθάνω».

2. Δεν απευθύνομαι σε ραγιάδες - νεοκαλλιεργητές ενός άλλου αναίμακτου φαντασιακού «πολιτισμού».

Καλή αρχή.

παπα-Παύλος

6947157061