ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

 Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος μᾶς διασώζει τά λόγια τοῦ Ἰησοῦ, πού ἐξῆλθαν ἀπό τό ἀψευδές καί Πανάγιο στόμα Του: «Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου…» καί ἀλλοῦ: « ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή…». Τό Φῶς ὁ Χριστός, ὁ Δρόμος ὁ Χριστός, ἡ Ἀλήθεια ὁ Χριστός, καί ἡ Ζωή, πάλι ὁ Χριστός. Αὐτό τό Φῶς πλημμύρισε τίς ὑπάρξεις τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, πού αἰῶνες τώρα κάθε 30 τοῦ Ἰανουαρίου τιμᾶ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία.

   Ἀναδείχθηκαν καί οἱ τρεῖς ἑτερόφωτοι φάροι, ἄσβεστοι φωστῆρες. Λούστηκαν μέ τό φῶς τῆς Τρισηλίου Θεότητος. Ἐξακόντισαν στά πέρατα τῆς οἰκουμένης τό Φῶς αὐτό. Ἡ παρουσία καί ἡ δράση τους, ποτάμι πού πότισε μέ τήν ζωογόνο του δύναμη, τήν ἄνυδρη καί φοβισμένη γῆ. Ἡ ὄντως ζωή, δηλαδή ὁ Χριστός, ἔσπασε τά στεγανά τοῦ ἀπαράκλητου τάφου καί φώτισε τά εἰδωλολατρικά σκότη. 

     Δέν δόξασαν, οὔτε θεοποίησαν τίς ἐπιστῆμες, τῶν ὁποίων ἀπέκτησαν λιπαρή γνώση. Δέν κομπορρημόνησαν γιά τήν θύραθεν, τήν κοσμική μεγάλη τους σοφία. Δέν κάθισαν ἐπάνω στόν ἄμβωνά τους, ὡς ὑπερόπτες, ἐξουσιαστές καί διπλωμάτες. Δέν γνώρισαν τόν φόβο. Δέν σκόρπισαν τόν φόβο, οὔτε πειθανάγκασαν τούς ἀνθρώπους, πού ἡδέως τούς ἄκουγαν. 

    Ὀρθοτόμησαν μέ τήν δίστομη μάχαιρα τῆς Ἀληθείας. Εἶχαν τό ναί, ναί καί τό οὐ, οὐ. Ἀκολούθησαν τήν ὄντως Ἀλήθεια. Ὑπηρέτησαν τήν Ἀλήθεια, τόν Χριστό δηλαδή, πού σέβεται καί τελικά ἐλευθερώνει ὄντως τόν ἄνθρωπο. Ἀγκάλιασαν τούς λεπρούς στό σῶμα καί στήν ψυχή. Ἔλεγξαν, ὅσο λίγοι, φιλοχρήματους καί ἀδηφάγους αὐτοκράτορες καί κακούς Κληρικούς. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἔφθασε νά ὁμολογήσει: «Οὐδέν δέδοικα ὡς ἐπισκόπους, πλήν ἐνίων».Τίποτε (δηλαδή) δέν φοβήθηκα τόσο, ὅσο τούς ἐπισκόπους, ἐκτός ἀπό ὀλίγους. Ἔμμεσαν τήν ἀδικία καί τήν αἰσχροκέρδεια εἰς βάρος τῶν φτωχῶν. Πολέμησαν τήν καταδυνάστευση. Παρηγόρησαν τούς πονεμένους καί ἀβοήθητους. 

     Ἔπαθαν γιά ὅλη αὐτή τήν δράση τους; Ναί. Μαρτύρησαν, συκοφαντήθηκαν, κλήθηκαν σέ ἀπολογίες, διώχθηκαν, ἐξευτελίστηκαν κατ’ ἄνθρωπον. Τί τούς ἔνοιαζε; Ἕνα γνώριζαν νά λένε μέσα ἀπό τήν ψυχή τους: «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν». Ἦταν οἱ Τρεῖς με τόν Ἕνα. Τόν Ἕνα πού εἶναι τό Φῶς τοῦ κόσμου, ἡ ἀλήθεια, ἡ ὁδός καί ἡ ζωή. Τί νά φοβηθοῦν;

π.Π. Καλλίκας