ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 2005 ¨ΕΦΥΓΕ Ο ΠΡΩΗΝ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΠΕΙΡΑΙΑ Ο ΚΥΘΗΡΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Π. ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ.
Στις 15 Ιανουαρίου 2005, ώρα 23:15, «έφυγε» γαλήνιος μέσα στον ύπνο του, ο Ιατρός-Δερματολόγος, πρώην Δήμαρχος Πειραιά και λατρευτός μου πατέρας, ΓΕΩΡΓΙΟΣ Π. ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ.
Έφυγε, όχι πλήρης ημερών, προδομένος από την καρδιά του.
Τη μεγάλη και ευαίσθητη εκείνη καρδιά, που χωρούσε όλον τον κόσμο: φίλους και εχθρούς, ομοϊδεάτες και πολιτικούς αντιπάλους, τους πάσχοντες συνανθρώπους του (από οποιαδήποτε νόσο και όχι μόνο Δερματολογική), τους συναδέλφους του, αλλά και οποιονδήποτε διακονούσε την επιστήμη του Ιπποκράτη (νοσηλευτή, παραϊατρικό και βοηθητικό προσωπικό, φοιτητές της Ιατρικής), μα πάνω από όλους και όλα, τα Κύθηρα και τους ανθρώπους τους, το Τσιρίγο του, με τους αγαπημένους του Τσιριγώτες, στους οποίους ουσιαστικά είχε αφιερώσει όλη του τη ζωή.
«Να ξέρετε όλοι σας, ότι η πόρτα του γραφείου μου, μα προπαντός η πόρτα της καρδιάς μου, θα είναι για πάντα ανοικτή…», συνήθιζε να λέει και να γράφει...
Και με πράξεις το αποδείκνυε μια ολόκληρη ζωή…
Ποιος Κυθήριος πλήρωσε έστω και μία δραχμή στο ιατρείο του…
Ποιος δεν τον βρήκε αρωγό, στο Γενικό Κρατικό Πειραιώς, όταν του ζητούσε βοήθεια για οποιασδήποτε ιατρικής ειδικότητας πρόβλημα υγείας…
Ποιος δεν τον ζήτησε για προσωπικό και οικογενειακό του πρόβλημα, είτε αυτό ήταν κοινωνικής, είτε επαγγελματικής, είτε ακόμα και οικονομικής φύσεως…
ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ ΠΟΥ ΧΩΡΟΥΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!
Και η μεγάλη του επιθυμία…Ο γιος του, ο Παναγιώτης του, να τιμήσει την παράδοση και την παρακαταθήκη του!
ΛΑΤΡΕΜΕΝΕ ΜΟΥ ΠΑΤΕΡΑ, δε μου χάρισες μόνο το «ζην»…Με γαλούχησες με το «ευ ζην»!
Πάντα πιστός στις οικογενειακές αξίες με τις οποίες με προίκισες, τιμώντας τις παρακαταθήκες σου και την πενηντάχρονη ιατρική σου παράδοση και αναγνωρίζοντας εκείνο το λατρεμένο νησί της Ουράνιας Αφροδίτης, στην ένωση των τριών θαλασσών, ως τη πατρογονική μου ρίζα, με την οποίαν εσαεί θα είμαι δεμένος, ακολουθώ τα βήματα σου: οι Κυθήριοι είναι οι δικοί μου άνθρωποι, άλλωστε κι εγώ είμαι ένας από αυτούς.
Και για το λόγο αυτό, και η δική μου καρδιά θα είναι πάντοτε ανοικτή γι’ αυτούς, ακόμα κι αν οι επιστημονικές, πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις μου, ούτε στο ελάχιστο μπορούν να συγκριθούν με τις δικές σου.
Για 15 χρόνια αδιαλείπτως, τιμούσαμε τέτοιες ημέρες τη μνήμη σου, με το μνημόσυνό σου στο λατρεμένο μας Μυλοπόταμο και με τρισάγιο στον τάφο σου .
Τα τελευταία 2 χρόνια, ο πανδημικός εφιάλτης που βιώνουμε μας απέτρεψε από κάτι τέτοιο.
Μικρή όμως σημασία έχουν οι τελετές.
Ζεις για πάντα στην καρδιά μου, οι διδαχές σου είναι η πυξίδα μου στην ταραγμένη μου ζωή, οι πατριώτες μας Κυθήριοι είναι το αντικείμενο της μεγάλης μου αγάπης και το ΦΩΣ των Κυθήρων που μεταλαμπάδευσες στην ψυχή μου, πασχίζω να το κληροδοτήσω στις εγγονές σου, την Ευφροσύνη και τη Μαρία Στρατηγού.
Θέλω και οι δυο τους να γνωρίζουν καλά, ότι ο απλός εκείνος τάφος στο Πίσω Πηγάδι, φιλοξενεί στα σπλάγχνα του τους προπάτορες τους, ότι η μνήμη τους είναι ιερή και αιώνια και ότι εκεί, όπου τόσο εγώ όσο και η μητέρα μου θα βρεθούμε, όταν έλθει η ώρα, είναι γραμμένη ιστορία τεσσάρων γενεών. Μια ιστορία, που θα πρέπει να φωτίζει και το δρόμο της δικής τους ζωής…!
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΙΩΝΙΑ ΑΝΑΠΕΥΜΕΝΟΣ, στις πεδιάδες των μακάριων ψυχών…
Σε λατρεύω…
Καλή αντάμωση…!
Δεν υπάρχουν σχόλια