Ένα προσφυγάκι από το Βόρειο Ιράκ, στην αγκαλιά των Κυθήρων.

Γράφει ο Ιππόλυτος Πρέκας

Ένα προσφυγάκι από το Βόρειο Ιράκ, στην αγκαλιά των Κυθήρων. Έστω για τις λίγες μέρες που βρέθηκε στο νησί έζησε ένα μικρό θαύμα. Με τις υπεράνθρωπες - ηρωϊκές προσπάθειες Τσιριγωτών που άφησαν τις δουλειές τους για να βοηθήσουν τους πρόσφυγες, να προσφέρουν ρούχα και φαγητό, η μικρή μας ένιωσε θαλπωρή, αγάπη, ασφάλεια, φροντίδα. Μακριά από τη φρίκη των εχθροπραξιών και των βομαβαρδισμών.

Εύχομαι κάποτε οι ισχυροί αυτού του κόσμου που μας υπόσχονται πρόοδο και ευημερία, να τερματίσουν τους πολέμους σε Συρία, Αφγανιστάν, Ιρακ και όπου γης. Αλλά η ευχή μου είναι αδύνατη. Γιατί τα κέρδη από τους πολέμους και τα όπλα είναι πάντα πιο ισχυρά. Όμως δεν πρέπει να παραιτούμαστε από τις ευχές μας. Να θυμόμαστε ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που βγαίνουν στο δρόμο και φωνάζουν με τη ντουντούκα ενάντια σε κάθε πόλεμο. Και να τους ακολουθούμε πιάνοντας γερά ο ένας το χέρι του άλλου. Γιατί μόνο έτσι...

ο κύκλος θα γινότανε

πολύ πολύ μεγάλος

κι ολόκληρη τη Γη μας

θ’ αγκάλιαζε θαρρώ.