"μαζί με τους συζύγους σας παντρεύεστε και την πυροσβεστική"

Μετά από 25 χρόνια σύζυγος πυροσβέστη, σήμερα θα ήθελα να σας δείξω τι σημαίνει να είσαι "η οικογένεια του πυροσβέστη".

Κουραστικά να ακούω : "τι ανάγκη έχετε εσείς μήνας μπει μήνας βγει έχετε μισθό"... "σιγά τι δουλειά έχουν τάβλι παίζουν όλη μέρα"...κ.α.

Την ημέρα ορκωμοσίας του συζύγου μου, το πρώτο πράγμα που μας είπαν και αργότερα κατάλαβα ήταν:

"μαζί με τους συζύγους σας παντρεύεστε και την πυροσβεστική"

Αυτό βασίζεται στο γεγονός ότι είναι τέτοια η φύση της εργασίας του πυροσβέστη, ώστε αναγκάζεται να λείπει πολλές, απρόβλεπτες και ακανόνιστες ώρες από το σπίτι και την οικογένεια του. Αυτό πολλές φορές έχει δυσάρεστα αποτελέσματα

Η παραπάνω εργασία στο συμβάν, οι έκτακτες επιφυλακές, η ανάκληση των ρεπό και των αδειών οποιαδήποτε χρονική στιγμή του έτους, μπορεί «εν μέρει» να δικαιολογηθει και να γίνει κατανοητό από εμένα, πώς, όμως, να δικαιολογηθεί στα παιδιά, όταν ξαφνικά, είτε εν όψει διακοπών είτε όχι, αντιλαμβάνονται ότι ένας από τους γονείς τους δεν θα είναι δίπλα τους;

Η έλλειψη προσωπικού ή η εκδήλωση έκτακτου συμβάντος δεν είναι ικανές και λογικές δικαιολογίες για να τους στερήσουν το γονιό τους.

Και δεν μιλάμε μόνο για τους καλοκαιρινούς μήνες, οι επιφυλακές είναι κάτι τόσο σύνηθες πια, χειμώνα και καλοκαίρι, που έχει γίνει αποδεκτό στην καθημερινότητα του πυροσβέστη, με κόστος συναισθηματικό, προσωπικό και οικογενειακό, οικονομικό.

Έτσι, λοιπόν, η έγγαμη ζωή με έναν πυροσβέστη, όσο κι αν εμείς οι σύζυγοι θελουμε να συμπαραστέκομαστε, μπορεί να ξεπεράσει τα όρια της κατανόησης και να προκαλέσει πίεση και προβλήματα.

Οι συνθήκες απαιτούν ένα ωράριο προσαρμοσμένο σε αυτό του συζύγου, χωρίς να είναι σταθερό, με σαββατοκύριακα και αργίες ελεύθερες, με συμμετοχή σε εκδηλώσεις που συμμετέχουν τα παιδιά και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις, με βοήθεια στο σπίτι κ.ο.κ.

Και φυσικά με αντίκτυπο και στην δική μας εργασία, γιατί ο μισθός του πυροσβέστη δεν είναι τόσο μεγάλος ώστε να μπορέσει να καλύψει τις ανάγκες της οικογένειας του.

Και πιάνω το κομμάτι της φωτιάς.

Έχουμε φτάσει στο σημείο όπου και αν βρισκόμαστε να αντιλαμβανόμαστε το χρώμα του καπνού στον ουρανό από τα σύννεφα αμέσως, γιατί ξέρουμε ότι σε λίγο θα χτυπήσει το τηλέφωνο και θα τελειώσει αυτή η όμορφη βόλτα που είχαμε σκεφτεί από καιρό να κάνουμε όλοι μαζί....

Όταν υπάρχουν μεγάλες φωτιές το πρώτο πράγμα που έμαθα στα παιδιά μου είναι να κλείσουν όλα τα μέσα ενημέρωσης (τηλεόραση Internet κτλ)

Για τα νούμερα της τηλεθέασης ποτέ δεν σκέφτονται εμάς, που εκείνη την ώρα σε αυτές τις φλόγες που δείχνουν και περιγράφουν βρίσκεται ο άνθρωπος μας, ο πατέρας μας.

Όπως και έχω απαγόρευση (παρόλο που το κάνουν από την αγάπη τους) σε όλους τους συγγενείς και φίλους να μας παίρνουν τηλέφωνο να μας ενημερώσουν ή να μας ρωτήσουν για το τι γίνεται.

Αυτή την ώρα πρέπει να προστατέψεις την ψυχικη ηρεμία των παιδιών σου, γιατί τα ματάκια τους προδίδουν πάντα το φόβο τους μην πάθει κάτι ο μπαμπάς τους,αλλά επειδή είναι παιδιά πυροσβέστη έχουν μάθει να είναι δυνατά.

Έτσι λοιπόν η οικογένεια του πυροσβέστη αποτελεί το

«αόρατο μέλος του πληρώματος»

Δείξτε μας λίγο σεβασμό!!!

Ο. Β.