Απειλούνται και πάλιν αγωνισταί Ιεράρχαι

Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος

Ἡ τέλεση δεύτερης θείας Λειτουργίας τήν ἡμέρα τοῦ Μεγάλου Σαββάτου στίς 10μ.μ., μετά ἀπό ἀπαίτηση τῆς Πολιτείας καί τήν συμμόρφωση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καί τῆς ΔΙΣ ἀποτελεῖ παράβαση τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί ἀπόδειξη τῆς ἄνευ ὅρων ὁλοκληρωτικῆς ὑποταγῆς τῆς Ὀρ­θόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλ­λάδος στήν πολιτική ἐξουσία.

Μήπως καί ἡ ἀπόφαση τῆς ΔΙΣ νά ἐγκαλέση τούς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Κυθήρων κ. Σεραφείμ καί Αἰτωλοακαρνανίας κ. Κοσμᾶ, μέ τό αἰτιολογικό γιά ἐκδήλωση ἀπειθαρχίας, ἔγινε μετά ἀπό ἀπαίτηση τοῦ Καίσαρος; Καί ἄν ναί, γιατί ἡ ἐκκλησιαστική διοίκηση συμμορφώθηκε μέ τίς ἀπαιτήσεις του, τήν στιγμή πού οἱ δύο Ἱεράρχες ἔπραξαν σύμφωνα μέ τούς Ἱερούς Κανόνες καί τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καί ὄχι μέ τίς ὑποδείξεις τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας; Μήπως ὁ διωγμός ἄξιων ποιμένων, ὅπως συνέβη στήν Μυτιλήνη καί στίς Σέρρες ἔγιναν μετά ἀπό ἐντολή τῆς κυβερνήσεως; Τά ἐρωτήματα πού τίθενται εἶναι, ἀπό πότε ἡ ΔΙΣ διοικεῖ τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μέ παροπλισμένη τήν ΙΣΙ καί ἀπό πότε οἱ ἀποφάσεις τῆς ΔΙΣ δεσμεύουν ὅλους τούς Μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας;

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ἑρμηνεύοντας τόν ΞΗ΄ Κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων σημειώνει ὅτι “Νά μή γίνωνται δύω λειτουργίαι ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ εἰς μίαν καί τήν αὐτήν τράπεζαν. «Οὐκ ἔξεστιν ἐν μιᾷ τραπέζῃ κατά τήν αὐτήν δύω λειτουργίας εἰπεῖν, οὐδέ ἐν τῇ αὐτῇ τραπέζῃ, ἐν ᾗ ὁ Ἐπίσκοπος ἐλειτούργησε, τόν Πρεσβύτερον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ λειτουργῆσαι»· ὅπερ παραβαίνουσιν οἱ παπισταί. Ἀλλά καί οἱ ἡμέτεροι ἱερεῖς, οἱ δύω φοραῖς λειτουργοῦντες, τάχα διά παρρησίαν, βαρέως ἁμαρτάνουν, καί ἄς παύσουν εἰς τό ἑξῆς τό ἄτοπον τοῦτον”.

Μοναδικός σκοπός τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας ὁ πλήρης ἔλεγχος τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων

Ἡ ὑποταγή τῆς Ἐκκλησίας στήν Πολιτεία καί ἡ μετατροπή της σέ δημόσια ὑπηρεσία (ἀφοῦ αὐτή ἀποφασίζει πόσοι πιστοί θά λειτουργοῦνται καί τί ὥρα θά γίνεται ἡ θεία Λειτουργία) συν­ιστᾶ, σύμφωνα μέ τήν Ὀρθόδοξη διδασκαλία, κατάλυση κάθε ἔννοιας ἐσωτερικῆς αὐτοτέλειας καί διοικητικῆς αὐτονομίας τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, κάτι τό ὁποῖο οἱ Ἅγιοι Πατέρες πάντοτε πολέμησαν. Στήν ἐποχή μας ὅμως, ἐποχή μειοδοσίας τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως καί τῶν Ἱερῶν Κανόνων, δυσ­τυχῶς πρῶτοι ἀποδέχθηκαν τίς αὐθαίρετες ἐπεμβάσεις τῆς Πολιτείας τόσο ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος ὅσο καί οἱ περισσότεροι τῶν Ἐπισκόπων.

Καί ἐνῶ ὁ Ὀρθόδοξος Τύπος εἶχε καταγγείλει ἄμεσα τήν ἀντικανονική ἀπόφαση τῆς ΔΙΣ νά ἐπικαλεσθῆ λόγους οἰκονομίας γιά τήν μετάθεση τῆς τελετῆς τῆς Ἀναστάσεως, ὅταν ὁ Καταστατικός Χάρτης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὁρίζει μέ σαφῆ τρόπο ὅτι οἱ ἀποφάσεις γιά “λόγους οἰκονομίας”ἀπαιτοῦν σύγκληση τῆς Ἱεραρχίας καί αὐξημένη πλειοψηφία, ἡ ΔΙΣ καί πάλι ἐκκώφευσε καί προέβη σέ ἀντικανονική πράξη. Πράξεις πού καταδεικνύουν ὅτι ἡ μεγαλύτερη συμφορά γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶναι τό γεγονός ὅτι ἡ πλειοψηφία τῆς Ἱεραρχίας ἀποδεικνύεται κατώτερη τῶν περιστάσεων, ἀφοῦ ἐπιτρέπει στήν Πολιτεία νά ἀποφασίζη γιά θέματα ἀμιγῶς ἐκ­κλησιαστικά, τά ὁποῖα ἀφοροῦν ὄχι μόνον στήν διοίκηση ἀλλά καί στόν λατρευτικό βίο τῆς Ἐκκλησίας. Θέματα πού ἡ ἐπίλυσή τους ἀνήκει στήν ἀποκλειστική ἁρμοδιότητα τῆς Ἐκ­κλησίας στά πλαίσια τῶν ρυθμίσεων πού προβλέπονται ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες καί τήν διδασκαλία της.

Στό δελτίο τύπου τῆς Ἱερᾶς Σύνοδος μεταξύ τῶν ἄλλων σημειώνεται ὅτι “έλαβε σοβαρά υπ’ όψη τους ισχύοντες περιορισμούς της κυκλοφορίας και επιθυμώντας την καλύτερη ποιμαντική εξυπηρέτηση των πιστών, οι οποίοι δεν πρέπει επ’ ουδενί να στερηθούν την συμμετοχή στην χαρά της Αναστάσεως, απεφάσισε ομόφωνα κάνοντας χρήση της οικονομίας της Εκκλησίας, όπως φανερώνεται στην πλούσια παράδοσή Της, την προσαρμογή της ώρας τελετής της Αναστάσεως στις 9.00 μ.μ. του Μεγάλου Σαββάτου. Η Τελετή θα πραγματοποιηθεί στο προαύλιο των Ιερών Ναών, σύμφωνα με την παράδοση, και θα ακολουθήσει η Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία εντός του Ιερού Ναού”.

Δέν συγχωρεῖται ὁποιαδήποτε ὑποχωρητικότης, προέχει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί οἱ Ἱεράρχες, ἄγνωστον γιά ποιούς λόγους ὠθούμενοι ἤ πιεζόμενοι, κάνοντας χρήση τῆς Οἰκονομίας τῆς Ἐκκλησίας, ἀποδέχθηκαν τήν πρόταση τῆς Πολιτείας πού θέλει τόν ἰό τοῦ covid πρίν τίς 11μμ. νά εἶναι ἀκίνδυνος καί μετά τίς 11μμ. ἐπικίνδυνος γιά τήν δημόσια ὑγεία. Ἡ Πολιτεία ἀποδεικνύεται τελικά ὄχι μόνον ἀνεύθυνη καί ἐπικίνδυνη κρατώντας τούς Ναούς κλειστούς καθ’ ὅλη τήν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς τήν στιγμή πού τά κομμωτήρια καί τά super market ἦταν ἀνοικτά, ἀλλά καί προσ­βάλλει τήν νοημοσύνη τῶν Πιστῶν, ἐπιβάλλοντας μέ τό ἔτσι θέλω τήν τέλεση τῆς θείας Λειτουργίας τῆς Ἀναστάσεως τρεῖς ὧρες νωρίτερα. Κάτι τό ὁποῖο ἐπιβεβαιώνει καί ἐνισχύει τήν ἄποψη ὅτι μοναδικός σκοπός τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας εἶναι ὁ πλήρης ἔλεγχος τῆς διοικήσεως τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων, ἀλλά καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς τῶν Πιστῶν.

Καί ἐνῶ ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μεταθέτει τήν ὥρα τελετῆς τῆς θείας Λειτουργίας τῆς Ἀναστάσεως, παίρνοντας “σοβαρά υπ’ όψη τους ισχύοντες περιορισμούς της κυκλοφορίας”, ὁ Μητροπολίτης Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας μέ ἐπιστολή του ἔκανε λόγο γιά τίς αὐθαίρετες καί πραξικοπηματικές ἐπεμβάσεις τῆς Πολιτείας στά ἐσώτερα ζητήματα τῆς Ἐκκλησίας. Ἆραγε πῶς εἶναι δυνατόν ἕνας ξένος Ἱεράρχης νά ἐπικαλῆται “πληροφορίες, αἱ ὁποῖαι καταφθάνουν εἰς ἡμᾶς ἀπό τήν Ἑλλάδα, διά τό κλείσιμον τῶν Ἱ. Ναῶν, διά τήν παρεμπόδισιν προσελεύσεως εἰς τήν Θ. Εὐχαριστίαν, διά τήν ποινικήν δίωξιν Ἱερωμένων, Μητροπολιτῶν τε καί Κληρικῶν” καί οἱ Ἕλληνες Ἱεράρχες νά κάνουν “χρήση της Οικονομίας της Εκκλησίας, όπως φανερώνεται στην πλούσια παράδοσή Της”. Ὅμως ἡ ἐκκλησιαστική ἱστορία ἔχει ἀποδείξει ὅτι καμμία δύναμη δέν μπορεῖ νά ὑποχρεώση τήν Ἐκκλησία νά παραβῆ τούς Κανόνες καί τήν διδασκαλία της, ὅταν οἱ Ἱεράρχες της εἶναι ἀνυποχώρητοι καί περιφρουροῦν τήν διδασκαλία της.

Ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο χειρίσθηκε ἡ Πολιτεία τόν ἑορτασμό τοῦ Πάσχα ἐπιβεβαιώνει τίς παρατηρήσεις τοῦ μακαριστοῦ Καθηγητῆ Κωνσταντίνου Μουρατίδη εἴκοσι πέντε χρόνια πρίν, ὅταν οἱ τότε Πρωθυπουργός καί Ἀρχιεπίσκοπος “μεθόδευαν τήν ὑποδούλωση τῆς Ἐκκλησίας στό χουντικό Σεραφειμικό κατεστημένο”, σημειώνοντας ὅτι “Τά ἀνωτέρω ἀποτελοῦν ἀμάχητο τεκμήριο τῆς συνεχοῦς, αὐθαίρετης ἐπεμβάσεως τῆς Πολιτείας εἰς τήν διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας, τήν ἐν πολλοῖς κατάλυση τοῦ αὐτοδιοικήτου αὐτῆς καί δι’ αὐτῆς διαμόρφωση τοῦ συστήματος τῆς νόμῳ κρατούσης Πολιτείας! Μέ βάση τό σύστημα αὐτό ἡ Πολιτεία ρυθμίζει διά τῆς νομοθετικῆς αὐτῆς ἐξουσίας (στήν παροῦσα περίσταση μέ Κοινές Ὑπουργικές Ἀποφάσεις) τά τῆς διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας καί γενικώτερα μέ δυνατότητες αὐθαίρετης ἐπεμβάσεως ἀκόμα καί εἰς τά sacra interna τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως συνέβη ἰδίᾳ κατά τήν τελευταία εἰκοσαετία”.

Ὅμως οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας τονίζουν ὅτι ἡ ὁποιαδήποτε συναλληλία μέ τό κράτος ὑφίσταται ὅσο δέν παραβιάζεται τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ὅμως ὁ Καίσαρας ὑπερβαίνει τά ἐσκαμμένα καί ἀπαιτεῖ τήν ὑποταγή στό θέλημά του, ἡ Ἐκκλησία δικαιοῦται νά μή σιωπᾶ καί νά ἀντιδρᾶ. Καμμία ὑποχώρηση δέν δικαιολογεῖται καί κανένας συμβιβασμός δέν εὐλογεῖται. Ὅταν ἡ πίστη εἶναι πού κινδυνεύει, τότε δέν συγχωρεῖται ὁποιαδήποτε ὑποχωρητικότητα, προέχει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Κανείς δέν εἶναι τόσο ἄφρων, γιά νά νομίζη ὅτι μπορεῖ νά συμβιβασθῆ μέ τόν Καίσαρα προδίδοντας τόν Χριστό. Ἐνῶ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας τονίζουν ὅτι στά ζητήματα τῆς πίστεως δέν ἐπιτρέπεται καμία “οἰκονομία”, πῶς ἡ ΔΙΣ ἐπέτρεψε παράβαση Ἱερῶν Κανόνων καί μάλιστα Οἰκουμενικῶν Συνόδων χάριν οἰκονομίας;

Ἡ ΔΙΣ ἀντί νά προστατεύση τούς δύο Ἱεράρχες πού εἶχαν τό θάρρος νά κάνουν αὐτά πού ὁρίζει ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ζητεῖ “ἀπό τήν Συνοδική Ἐπιτροπή ἐπί τῶν Δογματικῶν καί Νομοκανονικῶν Ζητημάτων τόν σχηματισμό φακέλλων καί τήν ὑποβολή εἰσηγήσεων περί τῶν ἑπομένων ἐνεργειῶν Αὐτῆς σχετικῶς πρός τίς ἐπιστολές καί λοιπές ἐνέργειες τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Κυθήρων κ. Σεραφείμ καὶ Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. Κοσμᾶ”.

Θά προτρέπαμε τόν Προκαθήμενο καί τούς Ἱεράρχες νά μή ἐπαναλάβουν τά ὀλέθρια ἐγκλήματα τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ Τίκα, ὅπου ἐκδίωξε τούς 12 ἄξιους Μητροπολίτες τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας. Ὁ μακαριστός Καθηγητής Μουρατίδης εἶχε σημειώσει τότε ὅτι «Ἡ ἀδίστακτη αὐτή πνευματική δολοφονία 12 Μητροπολιτῶν προκάλεσε, ὅπως ἄλλοτε ἦταν φυσικό, θύελλα διαμαρτυριῶν τόσο ἀπό τούς ἄξιους τῆς ἀποστολῆς τους Μητροπολίτες, ὅσο καί ἀπό τόν πιστό Λαό, παρὰ τὸ γεγονός, ὅτι τὰ πάντα τὴν ἐποχὴ ἐκείνη “τἄ σκιαζε ἡ φοβέρα καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά” τῆς τυραννίας τοῦ δικτάκτορα Ἰωαννίδη» (τότε δικτακτορία, τώρα κέλυφος δημοκρατίας;), θά ἦταν πράξη “αὐτοκτονίας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου”, ἐάν ἐπαναλαμβανόταν ἡ ἴδια διαστροφή, μέ πιθανή ἐφαρμογή τοῦ ἀντικανονικοῦ λεγομένου “νόμου Κακλαμάνη”, ὡς μία διάδοχος συν­­έχεια τοῦ παλαιοῦ ἐκτρώματος.

Ορθόδοξος Τύπος

aktines