ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΥΘΗΡΑ:ΚΥΡΙΕ ΔΗΜΑΡΧΕ ΜΑΣ ΧΑΡΙΖΕΤΕ ΑΜΕΤΡΗΤΟ ΓΕΛΙΟ

Αγαπητέ κύριε Δήμαρχε,

Εδώ και τρία χρόνια, σας κατηγορώ ανοιχτά πως η κοινωνική πολιτική του Δήμου Κυθήρων είναι ανύπαρκτη. Δεν αγγίζει την καθημερινότητα κανενός συμπολίτη μας, και δεν προσφέρει ουσιαστικά τίποτα.

Τελικά όμως –και το λέω ειλικρινά– σε κάτι προσφέρετε. Όχι ακόμα εκεί που πρέπει, αλλά κάπου. Γιατί μέσα από τις δηλώσεις σας, κύριε Δήμαρχε, επιτελείτε μιας μορφής κοινωνική πολιτική: μας χαρίζετε αμέτρητο ΓΕΛΙΟ.

Γελάμε. Σοβαρά. Στα πηγαδάκια, στις πλατείες, στις καρέκλες του καφενείου. Κι επειδή το γέλιο είναι υγεία, κάτι προσφέρατε τελικά.

Ας δούμε λοιπόν δύο χαρακτηριστικά στιγμιότυπα αυτού του "έργου" σας.

Στις 30 Μαΐου, με αγωνία να δείξετε παραγωγή έργου, πανηγυρίζετε δημοσίως πως:

«Τεχνοκρατικά, με ώριμες μελέτες και εγκρίσεις, υποστηρίξαμε την ανακαίνιση του Δημοτικού Σχολείου Ποταμού».

Μάλιστα, ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου έσπευσε να εκφράσει τις ευχαριστίες του για τις "συνεχείς σας προσπάθειες".

Μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα: Η ΑΛΗΘΕΙΑ.

Η ανακαίνιση δεν προέρχεται από δημοτικό σχεδιασμό, αλλά από το πρόγραμμα “Μαριέττα Γιαννάκου”, σε συνεργασία της κυβέρνησης με τις συστημικές τράπεζες της χώρας. Το κάθε σχολείο εντάχθηκε ένα ανά δήμο — με καθαρά κεντρικά κριτήρια.

Φυσικά, δεν αντέξατε. Ο εγωισμός σας και η ανάγκη για προβολή δεν σας άφησαν. Και τι είπατε;

«Όχι κύριε Σοφίε, δεν γνωρίζετε καλά. Το έργο είναι πράγματι της κυβέρνησης και των τραπεζών, αλλά εμείς τους υποδείξαμε ποιο σχολείο να ανακαινιστεί.»

Τι να πω. Τεχνοκρατισμός επιπέδου Disney. Εν πάση περιπτώσει, σας ευχαριστώ: με δικαιώσατε μόνος σας.

Πάμε και στο δεύτερο.

Στο άρθρο μου «περί φωτιάς», με βίντεο από το Δημοτικό Συμβούλιο, σας ρώτησα –στις 29 Μαΐου 2024– για τη δεξαμενή και τα χρήματα που είχαν ήδη δαπανηθεί για αυτή. Και η απάντησή σας ήταν…

«Αύριο.»

Αύριο! Έτσι απλά. Πότε όμως;

Στις 14 Ιουλίου 2025 (πάνω από ένα χρόνο αργότερα και αφού ξέσπασε η πυρκαγιά) μάθαμε τελικά ότι θα δαπανηθούν ξανά χρήματα για επισκευή της ίδιας δεξαμενής.

Συγχαρητήρια.

Τέτοιο πολιτικό αυτογκόλ δεν έχει ξαναμπεί. Μόνο εσείς, κύριε Δήμαρχε.

Και πάλι, σας ευχαριστώ που με επιβεβαιώνετε. Δημόσια, Σταθερά, με Συνέπεια.

Όσο για τα υπόλοιπα λόγια σας, τα γεμάτα εμπάθεια και προσωπική πίκρα, επιτρέψτε μου να ζητήσω συγγνώμη. Συγγνώμη που σας προκαλώ τόσα συμπλέγματα.

Ελπίζω απλώς… να μην με βλέπετε και στον ύπνο σας.

Κλείνοντας, να απαντήσω σε κάτι που είπατε εσείς ο ίδιος :

«Ο κόσμος βλέπει.»

Συμφωνώ απολύτως. Ο κόσμος δεν χρειάζεται πολιτικούς αναλυτές. Βλέπει. Κρίνει. Καταλαβαίνει. Και όταν έρθει η ώρα, αποφασίζει.

Αν λοιπόν η υγεία μου παραμείνει καλή και η όρεξή μου ζωηρή – όπως μέχρι σήμερα – θα είμαι υποψήφιος δήμαρχος. Γιατί, όπως είπε και ο Paul Carvel:

«Η πολιτική χρειάζεται ανθρώπους που δεν χρειάζονται την πολιτική.»

Και εγώ, κύριε Δήμαρχε, δεν έχω τίποτα να χάσω.

Εσείς μήπως έχετε;