Γιώργος δρυμωνιάτης:Μία συγνώμη από έναν γραφικό

Μία συγνώμη από έναν γραφικό

Τα ανθρώπινα όντα , δυστυχώς, πλείστες όσες φορές στη ζωή τους κάνουν λάθη. Όλα, μα όλα τα ανθρώπινα όντα , ευφυή και μη. Πολύ περισσότερα λάθη ασφαλώς κάνουν οι χαζοβιόληδες και οι γραφικοί τύποι. Τουλάχιστον στους δεύτερους, όπως μου επισημάνθηκε αρμοδίως, ανήκω και εγώ, που περιφέρομαι εδώ μέσα και γράφω αβασάνιστα τις παρόλες μου, τις σοβαρές ή τις άλλες με τις οποίες κογιονάρω ενίοτε.

Το σημαντικό, πάντως, είναι να μπορούν , τα όποια λαθεύοντα όντα, να αναγνωρίσουν τα όποια λάθη τους και, εάν διορθώνονται, να τα διορθώσουν , αν όχι, τότε τουλάχιστον να ζητήσουν συγνώμη από αυτούς που πιθανόν έβλαψαν ή έθιξαν ή κατηγόρησαν αδίκως, ιδίως όταν δεν είχαν πρόθεση να βλάψουν ή να θίξουν ή να κατηγορήσουν κάποιον.

Αγαπητοί μου φίλοι, συμπατριώτες και άλλοι, ομολογώ ενώπιόν σας πως την περασμένη εβδομάδα υπέπεσα και εγώ, ο γραφικός φεϊσμουκιστής, σε ένα πολύ σοβαρό λάθος. Ένα λάθος, που, όπως μου τονίστηκε εντόνως, έκανε κακό στο νησί μου, έβλαψε την φήμη του, έθιξε και πρόσβαλε και κάποιους ιθύνοντες πάνω σε αυτό και βέβαια, παραπληροφόρησε τον γενικό πληθυσμό, τουλάχιστον τους λίγους όσους με διαβάζουν.

Στα πλαίσια της γραφικής μου αγανάκτησης από το πολεμικό τοπίο που έβλεπα στα σουπερ μαρκετ, στα φαρμακεία, στα συνεργεία, στα ΑΤΜ, σε όλες τις δράσεις σε όλο το νησί, λόγω της εγκατάλειψης του νησιού καταχείμωνο στην κακή του μοίρα από τους εφοπλιστές και από τους κυβερνώντες και από την βραδυπορία με την οποία το βαθύ κράτος και η κεντρική εξουσία αντιμετώπιζαν τις άμοιρες λίγες ψυχές των Κυθήρων και των Αντικυθήρων, ανέφερα-πολύ κακώς- ότι κινδυνεύουμε και να πεθάνουμε επειδή το Νοσοκομείο μας «πνέει τα λοίσθια».

Ζητώ ειλικρινά συγνώμη για την λέξη «λοίσθια». Η λέξη αυτή, πράγματι, σημαίνει ότι πεθαίνει κάποιος, ότι τελειώνει, ότι χάνεται. Και ναι, έκανα λάθος και το ομολογώ και ζητώ από όλους τους Τσιριγώτες και από όσους ευθύνονται για την λειτουργία του και από όσους εργάζονται σε αυτό και δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, είναι αλήθεια αυτό, διότι όχι, το Νοσοκομείο μας δεν πνέει τα λοίσθια. Και μια ζωή μονο να σωθεί από αυτό, αξίζει την πλήρη υποστήριξή μας. Ένα τέλειο κτιριακά και με αξιολογότατες τεχνικές ιατρικές υποδομές συγκρότημα , παρά τις όσες και όποιες ελλείψεις του σε ιατρικό προσωπικό (που και για αυτές έχει ευθύνη το βαθύ κράτος) αναπνέει σχετικά καλά, και αποπνέει σε ένα βαθμό εμπιστοσύνη, πως, τουλάχιστον, τα όχι πολύ σοβαρά περιστατικά, αντιμετωπίζονται επιτυχώς εδώ πέρα. Αν μη τι άλλο λοιπόν, όχι, δεν πνέει τα λοίσθια, το Νοσοκομείο μας και ζητώ συγνώμη για την λέξη μου αυτή που έκανε κακό στο νησί μας, όπως μου τονίστηκε.

Σας διαβεβαιώ πως εκ γενετής το μόνο για το οποίο πασχίζω είναι το καλό του νησιού μου και τον ανθρώπων του. Το έχω αποδείξει με χίλιους όσους τρόπους, πιστεύω. Σε όλα τα σωματεία των Κυθηρίων, σε όλες τοις κοινές προσπάθειες μπροστάρης, σε όπου μπορούσα και όσο μπορούσα εθελοντής και δότης. Και στα 52 χρόνια ζωής μου στην Αθήνα, με όλες μου τις δυνάμεις στήριξα τα Κυθηραϊκά συμφέροντα και υποστήριξα τους Κυθηρίους, ιδίως τους νέους (36 νεα Κυθήρια παιδιά ξεκίνησαν την καριέρα τους από τις εν Αθήναις επιχειρήσεις που ίδρυσα και διοίκησα επί 40 χρόνια και πολλά από αυτά, μεσήλικες ποια, δουλεύουν και σήμερα σε αυτές τις επιχειρήσεις , που συνεχίζουν,- τύχη αγαθή- και χωρίς εμένα). Τελευταία απόδειξη η επάνοδός μου μετά την συνταξιοδότησή μου μόνιμα σε αυτό το νησί (όνειρο ζωής στην ξενητιά της Αθήνας) και η επένδυση όλων των κόπων της ζωής μου , μα όλων ειλικρινά, πάνω σε αυτόν τον τόπο που τόσο αγαπώ, όσο απέραντα και αν με έχει πικράνει. Κι αν, ηλιθίως τοποθέτησα πάνω σε αυτόν το τόπο , κάποιες πολλές χιλιάδες (μακάρι να υπάρξουν και πολλοί άλλοι Κυθήριοι να κάνουν κάτι τέτοιο, ιδίως νέοι, αλλά πως; μέσα στην εγκατάλειψη;) , που αν τις τοποθετούσα σε ένα άλλο νησί, σε έναν άλλο τόπο, μετά απολύτου βεβαιότητος , θα κέρδιζα πολύ περισσότερα από όσα εδώ, στην 40ημερη τουριστική σεζόν, που από πλείστους όσους βομβαρδίζεται και αυτή ακόμη, αλλά και κάθε ανάπτυξη που πάει να γίνει, δεν το μετανοιώνω . Ελπιδοφόρα η από κοινού αντιμετώπιση από πλευράς δημοτικών παρατάξεων του περαιτέρω θαψίματος που επιχειρείται να γίνει στο νησί μας τις τελευταίες μέρες, με πρωτεργάτες όσους νοιάζονται μόνο για το εγώ τους και αποκλειστικά για την δική τους καλοπέραση στον Παράδεισο που σε εμάς πρωτίστως ανήκει. Αλλά βέβαια, τι θα γινόμασταν και χωρίς Βαρβάρους; (Αυτό το είπε ένας καθόλου γραφικός και παγκόσμιος Μέγας Ποιητής μας, έχει άλλη βαρύτητα ο λόγος του βέβαια.)

Αλλά ότι και να γίνει, ακόμα και αν χάσω όλα όσα τοποθέτησα σε αυτό το νησί και μάλιστα στο μη προβεβλημένο βόρειο πανέμορφο μέρος του, και αν χάσω το φως μου από έλλειψη οφθαλμιάτρου στο Νοσοκομείο μας, ποτέ δεν θα το μετανοιώσω γιατί λατρεύω τον τόπο που γεννήθηκα και το χώμα στο οποίο επιθυμώ να εναποθέσω τα κόκκαλά μου και το μόνο που δεν θα ήθελα ποτέ είναι να κάνω, έστω άθελά μου, κακό σε αυτόν τον τόπον που λατρεύω εμπράκτως, αγαπητοί μου.

Εν κατακλείδι, ο «γραφικός» , όπως με αποκάλεσαν, ζητώ ειλικρινά συγνώμη, όχι , δεν πνέει τα λοίσθια το Νοσοκομείο κι εύχομαι ποτέ να μην φτάσει σε αυτό το σημείο, είθε να μην ήταν ούτε από διαίσθηση του γραφικού (συνηθίζεται να έχουν διαισθήσεις τέτοιοι τύποι) η κατά λάθος χρήση αυτής της άστοχης λέξης.

Μετά τιμής

Γιώργος δρυμωνιάτης