Αδερφός θύματος Τεμπών έγραψε «Δεν έχω οξυγόνο» σε έκταση 100 στρεμμάτων

Ο Κριστιάν Ρούτσι, που έχασε τον αδερφό του Ντένις στο σιδηροδρομικό έγκλημα των Τεμπών, έγραψε σε έκταση 100 στρεμμάτων λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη, στον Άγιο Αντώνιο, το χαρακτηριστικό σύνθημα «Δεν έχω οξυγόνο» δημοσιεύοντας και ένα σχετικό βίντεο από ψηλά.

Σε ραδιοφωνική συνέντευξη που παραχώρησε ο Κριστιάν Ρούτσι στον σταθμό Focus FM περιέγραψε την διαδικασία που ακολούθησαν μαζί με τον αγρότη φίλο του Ανέστη: «Όλο αυτό ξεκίνησε από μία ιδέα. Πήγαμε στο χωράφι, το μελετήσαμε. Ούτε μαθηματικοί είμαστε, ούτε σαΐνια. Πήραμε ιμάντες και διαστάσεις από τις άκρες του χωραφιού για να δούμε σε ποιο πλαίσιο θα γίνει τον “Δεν έχω οξυγόνο”. Γύρω στα 5 μέτρα ήταν η απόσταση από το ένα γράμμα στο άλλο» σημείωσε και πληροφόρησε ότι το έργο έγινε το περασμένο Σάββατο, 15 Φεβρουαρίου. «Το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ από την υπερένταση» εξέφρασε.

Ο φίλος του Ανέστης, με την σειρά του, περιέγραψε ότι «Μία εβδομάδα το σχεδιάζαμε. Το Σάββατο ξεκινήσαμε 06:00 – 07:00, ανεβήκαμε στο χωράφι, ξεκινήσαμε με τα πόδια να το μετράμε μέτρο μέτρο. Με υπολογιστή και τοπογραφικό υπολογίσαμε τα κενά ανάμεσα στις λέξεις και στα γράμματα. Με πολλή προσπάθεια και κόπο φτάσαμε σε αυτό το αποτέλεσμα».

Ο Κρίστιαν Ρούτσι, στην συνέχεια, άσκησε κριτική στην κυβέρνηση, τονίζοντας ότι «Υπάρχει κόσμος εκεί έξω που δεν είναι σαν εκείνους που μας κυβερνάνε. Είναι σαν μία μαφία, θέλουμε να τους κάνουμε να μην έχουν αυτοί οξυγόνο». «Δεν μας επιτρέπουν να πενθήσουμε, έχουμε θυμό μέσα μας» αγανάκτησε ακόμα.

Σχετικά με την δική του εμπειρία, δήλωσε ότι «όλοι μας στην αρχή ήμασταν σε κατάσταση σοκ. Ήμουν στον στρατό όταν συνέβη. Γύρισα από την υπηρεσία μου εκείνο το βράδυ χωρίς να γνωρίζω ότι αδερφός μου ήταν στο τρένο εκείνο το βράδυ. Μου είπε ένας φαντάρος “έλα να δεις τι έγινε”. Δεν γνώριζα τι γινόταν. Ήμουν σε σοκ μόνο που τα έβλεπα. Έπεσα για ύπνο, έβαλα το κινητό μου σε σίγαση. Όταν ξύπνησα, είδα 80 αναπάντητες από τη μητέρα μου. Την πήρα τηλέφωνο και με λυγμούς μου είπε, εύχομαι ποτέ κανείς να μην πάρει τέτοιο τηλεφώνημα στη ζωή του».

«Βρέθηκα στη Λάρισα και μέχρι να βρεθώ έκλαιγα όλη την ώρα, δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί. Σκηνές πολέμου στη Λάρισα, ένας χαμός, ασθενοφόρα, κόσμος να κλαίει και να ψάχνει τα παιδιά του. Έβγαιναν σακούλες από τα ασθενοφόρα. Ήμασταν 4 μέρες στο ξενοδοχείο μέχρι να ταυτοποιηθεί ο αδερφός μου» είπε ακόμη.