Ο ADELIN FM ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΨΗΛΟΡΕΙΤΗ ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΑ 2456 ΜΕΤΡΑ
Η περήφανη οροσειρά της Ίδης ή Ψηλορείτη, όπως οι περισσότεροι σήμερα ονομάζουν το ιερό από την αρχαιότητα βουνό, έχει τον Τίμιο Σταυρό που, με υψόμετρο 2456 μέτρα, είναι η ψηλότερη κορφή όλης της Κρήτης. Για την ανάβαση στον Τίμιο Σταυρό υπάρχουν αρκετοί τρόποι και από τη βόρεια πλευρά αλλά και από τη νότια. Από την αρχαιότητα χιλιάδες προσκυνητές από όλο τον κόσμο έβγαιναν στην κορφή του ιερού βουνού για να αποθέσουν τα αφιερώματα τους στο Ιερό Κορυφής που υπήρχε στη θέση της κορφής που σήμερα βρίσκεται το πέτρινο εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού.
Το εκκλησάκι είναι κτισμένο με απλές πέτρες του βουνού χωρίς κάποιο συνδετικό υλικό με την ίδια τεχνική που οι βοσκοί του Ψηλορείτη αιώνες τώρα φτιάχνουν τα πέτρινα μητάτα . Η θέα από την κορφή του νησιού είναι μοναδική σε όλα τα σημεία του ορίζοντα, ενώ τους περισσότερους μήνες του χρόνου είναι σκεπασμένη με χιόνια.
Πηγή: ⭐ Ταξιδιωτικός Οδηγός Κρήτης
Μια ανάβαση στην ψηλότερη κορυφή της Κρήτης, τον Τίμιο Σταυρό στον Ψηλορείτη, στα 2.456μ.μ. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, η θερμοκρασία είναι πάντα τουλάχιστον 10oC χαμηλότερη από την επιφάνεια της θάλασσας και δεν είναι ασυνήθιστο να χρειάζεστε μπουφάν ακόμη και τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο, όταν όλοι είναι στην παραλία!
Ξεκινάμε την πεζοπορία μας από τον Λάκκο Μυγερού, στα 1700μ., στη βόρεια πλευρά του όρους Ψηλορείτη. Ακολουθούμε ένα ανηφορικό, πετρόχτιστο, καλά σηματοδοτημένο μονοπάτι που μετά από δύο ώρες συναντά το Ευρωπαϊκό μονοπάτι E4. Μετά από αυτό φτάνουμε στην ψηλότερη κορυφή, τον Τίμιο Σταυρό, που προσφέρει πανοραμική θέα σε όλο το νησί. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα θα πρέπει να έχετε καλή γνώση της χρήσης τσεκουριού πάγου με καρφιά. Από τον Δεκέμβριο έως τις αρχές Απριλίου συνήθως η κορυφή καλύπτεται με χιόνι.
Ο Ψηλορείτης ή Όρος Ίδα
Ο Ψηλορείτης, που ανήκει στην περιφερειακή ενότητα του Ρεθύμνου, ήταν ιερό μέρος για την Τιτανίδα Ρέα και στις πλαγιές του βρίσκεται ένα από τα σπήλαια, το Ιδαίο Άντρον, στο οποίο σύμφωνα με το μύθο, γεννήθηκε ο Δίας. Η κορυφή του, ο Τίμιος Σταυρός, έχει την υψηλότερη τοπογραφική θέση στην Ελλάδα.
Λόγω της πλούσιας γεωποικιλότητας, του πανέμορφου τοπίου και της αναμφισβήτητης ιστορίας και παράδοσής του, το γεωπάρκο του Ψηλορείτη εντάχθηκε, από την ίδρυσή του κιόλας, στο Δίκτυο των Ευρωπαϊκών Γεωπάρκων και λίγο αργότερα στο Δίκτυο των Παγκόσμιων Γεωπάρκων, επιτυγχάνοντας έτσι την παγκόσμια αναγνώριση του τόπου αυτού.
Ο αρχαίος Ρωμαίος ιστορικός Τακίτης στα γραπτά του, ανέφερε την δημοφιλή στην αρχαιότητα θέση σχετικά με το Όρος Ίδα και την καταγωγή των Εβραίων, πλήρη με εικαστική ετυμολογία: «Λέγεται ότι οι Εβραίοι ήταν αρχικά εξόριστοι από το νησί της Κρήτης, που εγκαταστάθηκαν στα πιο απομακρυσμένα μέρη της Λιβύης, τη στιγμή που ο Κρόνος είχε εκτοπιστεί και αποβληθεί από τον Δία. Ένα επιχείρημα υπέρ αυτού προέρχεται από το όνομα: υπάρχει ένα διάσημο βουνό στην Κρήτη που ονομάζεται Ίδα, και ως εκ τούτου οι κάτοικοι ονομάστηκαν Ιδαοί, το οποίο αργότερα επεκτάθηκε στη βαρβαρική μορφή Ιουδαίοι. "
Στην κορυφή του ψηλορείτη, σε υψόμετρο 2454 μέτρα πάνω από τη θάλασα, αλήθεια ποιος θα πίστευε, ότι υπάρχει ξωκκλήσι αφιερωμένο στον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου;
Πάνω στους γυμνούς και απρόσιτους βράχους της κορυφής, του ακατάκτητου ιστορικού βουνού της Κρήτης, ο Ναός του Τιμίου Σταυρού, προκαλεί το ενδιαφέρον των ερευνητών για το πότε, το γιατί και από ποιους χτίστηκε.
Δεν χτίστηκε από χέρια επαγγελματιών μαστόρων, δεν χτίστηκε με πέτρες δουλεμένες κι αρμοσμένες, δεν χρησιμοποιήθηκε καν πηλός για να θυμίζει τοίχο. Ξερομαντριά, με κάθε μορφής πέτρα. Πού να βρεθούν εκεί «μεσούρανα» τα σωστά υλικά και οι καλοί μαστόροι;
Εκεί ψηλά, μέσα στα σύννεφα, όπως λέει η παράδοση, χέρια αδούλωτα, μακριά από του τύραννου το βλέμμα, μακριά από τις αλυσίδες της σκλαβιάς, ψυχές ελεύθερες και φλεγόμενες από την πίστη, έστησαν αυτό το προσκύνημα του Θείου Πάθους, για να τους στηρίζει και να τους κρατάει ζωντανή την προσδοκία της Ανάστασης, της Λευτεριάς τους.
Τον περισσότερο καιρό τα σύννεφα κρατάνε στην αγκαλιά τους το εκκλησάκι, χιονοσκέπαστο λάμπει σε καταγάλανο ουρανό, ανεμόδαρτο αντιστέκεται γερά και χίλιοι ήχοι από τα κενά και τα διάκενα των λίθων συνθέτουν πρωτόγνωρες μουσικές.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει άλλος ναός χτισμένος σε ψηλότερο σημείο στην περιοχή της Μεσογείου. Δηλαδή πιο κοντινός στον ….ουρανό. Θεατός από απέραντες αποστάσεις. «Αγναντεύει» το Άγιο Όρος, την Πάτμο, την Τήνο, τη Κύπρο γιατί όχι και το Θαβώρ;
Η Γέργερη είναι μια κωμόπολη κοντά στο Ηράκλειο. Ήταν Αύγουστος του 1926 όταν έφτασαν εκεί, κάποιο απομεσήμερο, δύο άγνωστοι επισκέπτες εξ Αθηνών και ζητούσαν συνοδό για να τους οδηγήσει στην κορυφή του Ψηλορείτη, στον Τίμιο Σταυρό.
Ο παπα Σπύρος Παπαδάκης, ήταν Εφημέριος στη Γέργερη και προσφέρθηκε ο ίδιος να οδηγήσει τους ξένους. Το έχω τάμα από καιρό τους είπε να κάνω και λειτουργία εκεί ψηλά. Είναι τώρα ευκαιρία.
Ξεκίνησαν χαράματα. Μετά από δύσκολη πορεία 7-8 ωρών έφτασαν στην Ανάληψη, όπου διανυκτέρευσαν και την επόμενη ύστερα από πολύωρη ανάβαση έφτασαν κατάκοποι στην κορυφή, στον Τίμιο Σταυρό. Η μεγαλειώδης θέα τους συνεπήρε και δεν χόρταιναν να κοιτάζουν την απεραντοσύνη του ατέλειωτου ορίζοντα σε στεριά και σε θάλασσα.
Ο παπα Σπύρος έκανε τον Εσπερινό και νωρίς έστρωσαν τα λίγα κλινοσκεπάσματα και πλάγιασαν για ύπνο. Κάποια ώρα τη νύχτα ο ένας επισκέπτης φώναξε ταραγμένος: «τα κεριά κινούνται, σαν να περπατάνε!. Ξυπνείστε, κυττάξτε!». Ο παπαΣπύρος κι ο άλλος επισκέπτης έκθαμβοι είδαν τα κεριά να κινούνται σαν να τα κρατούσαν μη ορατά χέρια και να βγαίνουν από το ιερό του ναού! Θαύμα! Θαύμα! Αναφώνησαν και οι τρεις!
Το πρωί έγινε η λειτουργία σε ατμόσφαιρα απόλυτης μυσταγωγίας. Οι δύο επισκέπτες έκαναν τις παρατηρήσεις και τις μετρήσεις που ήθελαν, (ήσαν καθηγητές του Πολυτεχνείου) και στη συνέχεια πήραν το δρόμο της επιστροφής.
Ο παπα Σπύρος τα επόμενα χρόνια, κάθε Αύγουστο οργάνωνε αυτή την ανάβαση με εκκλησίασμα από τη Γέργερη και τα γύρω χωριά, εις ανάμνηση του θαύματος και προς τιμή και δόξα του Τιμίου Σταυρού του Κυρίου μας.
Στο ετήσιο αυτό ανέβασμα είχε λάβει μέρος αρκετές φορές και ο γυιος του παπαΣπύρου Γεώργιος Παπαδάκης, διακεκριμένος θεολόγος και τέως διευθυντής της Ριζαρείου Σχολής, με την άδεια του οποίου φέρουμε στη δημοσιότητα αυτή την αφήγηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια