Πρωτ. π. Παν. Μεγαλοκονόμος:ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ (02-06-2024)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ
samareitida 2

Τήν καταπληκτική συνομιλία μεταξύ τοῦ Ἰησοῦ καί τῆς Σαμαρείτιδος γυναίκας, χριστιανοί μου, τῆς μετέπειτα Μεγαλομάρτυρος Φωτεινῆς, διασώζει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης στό σημερινό Εὐαγγέλιο πού ἀκούσαμε.

Ὁ Κύριος μαζί μέ τούς μαθητές του περνώντας ἀπό τήν πόλη τῆς Σαμάρειας κάθισε νά ξαποστάσει σ’ ἕνα πηγάδι ἔξω τῆς πόλεως, ὅπου οἱ κάτοικοι πήγαιναν καί ἔπαιρναν νερό, ἐνῶ οἱ μαθητές πῆγαν στήν πόλη γιά νά ψωνίσουν. Ἐκείνη τήν ὥρα βρῆκε τόν Ἰησοῦ μόνο νά κάθεται στό πηγάδι ἡ Σαμαρείτιδα, πού πῆγε νά πάρει νερό καί ἄρχισε ὁ διάλογος. Ὁ καρδιογνώστης Κύριός μας τῆς μίλησε γιά τήν πνευματική τροφή καί τό ζωντανό νερό πού μπορεῖ νά τῆς δώσει γιά νά μήν ξαναδιψάσει καί ξαναπεινάσει ποτέ, γιά τή λατρεία τοῦ Θεοῦ, γιά τήν ἁμαρτωλή ζωή της καί τή δυνατότητα ἐπιστροφῆς της στό σωστό δρόμο.

Ὅλα αὐτά ἐντυπωσίασαν τήν ἁμαρτωλή, ἀλλά καλόκαρδη Σαμαρείτιδα γυναίκα καί ἀναγνώρισε μέ τά μάτια τῆς καρδιᾶς της τόν ἀναμενόμενο Μεσσία καί μέ χαρά ἔτρεξε στήν πόλη νά ἀναγγείλει τό γεγονός. Ἔγινε δηλ. Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ γι’ αὐτό καί Ἰσαπόστολος προσφωνεῖται. Καί ἦλθαν οἱ Σαμαρεῖτες, οἱ ὁποῖοι ἀπό τούς Ἰουδαίους θεωροῦνταν ἁμαρτωλοί καί αἱρετικοί, καί ἄκουσαν τό λόγο τοῦ Ἰησοῦ καί πίστευσαν.

Χριστιανοί μου, μέ τή συνοπτική αὐτή διήγηση καταλαβαίνουμε πῶς μπορεῖ ν’ ἀλλάξει ὁ ἁμαρτωλός ἄνθρωπος ὅταν ἔλθει σέ ἐπαφή μέ τό Χριστό καί μέ τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἕνα μεγάλο θαῦμα συντελεῖται στόν ψυχικό κόσμο τοῦ ἀνθρώπου. Γι’ αὐτό ἦλθε ὁ Χριστός στόν κόσμο, καί κήρυξε καί ἔπαθε καί ἐσταυρώθη καί ἐτάφη καί ἀνέστη γιά ν’ ἀποκτήσει ὁ ἄνθρωπος γνώση τοῦ Θεοῦ καί ν’ ἀναστήσει τήν ἐνταφιασμένη ἀπό πάθη ψυχή του, γιατί ὅπως λέγει καί ὁ Μέγας Ἀντώνιος «Ἡ γνώση καί ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ θεραπεύουν τά πάθη πού προξενεῖ στήν ψυχή ἡ ὕλη. Ὅταν ἡ ψυχή δέν γνωρίζει τό Θεό, τά πάθη μένουν ἀθεράπευτα καί προκαλοῦν τό σάπισμα τῆς ψυχῆς».

Ἡ ἀνάσταση τῆς ψυχῆς τώρα γίνεται μέ τήν εἰλικρινῆ ἐξαγόρευση τῶν ἁμαρτιῶν, τή μετάνοια καί τή συμμετοχή μας στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ἕνας Γάλλος φιλόσοφος (ὁ Ζάκ Ριβιέρ) ἔλεγε: «Δίνομαι στό Θεό καί παίρνω πάλι πίσω τόν ἑαυτό μου πλουτισμένο». Ἄν εἴμαστε καλοπροαίρετοι ὅπως ἡ Σαμαρείτιδα γυναίκα, γιά νά πιστεύσουμε εἰλικρινά στό Θεό δέ χρειάζεται νά δοῦμε τυφλούς νά βλέπουν, παράλυτους νά τρέχουν, νεκρούς ν’ ἀνίστανται, ἀλλά ἄς δοῦμε γύρω μας τούς μετανοημένους ἁμαρτωλούς. Αὐτό εἶναι τό μεγαλύτερο θαῦμα στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ἀλλοίωση τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν πραγματικά γνωρίσει τό Θεό, κατά τήν ὁποία ὁ ἐγκληματίας γίνεται ἄγγελος. ΑΜΗΝ.-

Πρωτ. π. Παν. Μεγαλοκονόμος