Ο παπά-Φραγκιάς των Αντικυθήρων (1880-1973

Γράφει ο Ευστράτιος Χαρχαλάκης Δήμαρχος Κυθήρων

Αντικυθηρων

Ο παπά-Φραγκιάς των Αντικυθήρων (1880-1973, χειροτονία του Κυθήρων Δωροθέου το 1927, μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Αθηνών) ήταν ένας απλός αγράμματος Ιερεύς, σε ένα νησί που τότε είχε 400 κατοίκους, χωρίς τις σημερινές ανέσεις. Στη δεκαετία του 50, εξορίστηκαν στα Αντικύθηρα φοιτητές της Ιατρικής και ιατροί, λόγω των πολιτικών τους φρονημάτων. Ο κομμουνισμός τότε θεωρούνταν κάτι σαν το βιασμό ανήλικου αγοριού. Πολύ κακό πράγμα δηλαδή. Η Χωροφυλακή απηγόρευε πάσα επικοινωνία των ντόπιων με τους κομμουνιστές. Αμ πως! Ο παπά-Φραγκιάς δεν φοβόταν κανέναν.

Ο εξόριστος γιατρός στα Αντικύθηρα κατά το 1955 Αντώνιος Φλούντζης, στο καταπληκτικό βιβλίο – χρονικογράφημά του σχετικά με την πολυετή εξορία του στο νησί με τίτλο «Στο Στρατόπεδο Υγειονομικών Αντικυθήρων και στην Τρίπολη 1955-1962» (εκδ. Φιλιππότη, Αθήνα, 1988), αναφέρει για τον παπά – Φραγκιά:

«Στην αρχή οι κάτοικοι ήταν ψυχροί και επιφυλακτικοί απέναντί μας. Είχαν κάμει ανάμεσά τους μεγάλη προπαγάνδα κατά των κομμουνιστών και των πολιτικών εξορίστων γενικά και τους είχαν επηρεάσει. Η πρώτη επαφή μας μαζί τους έγινε, όταν με πρόσκληση του ενωμοτάρχη, πήγαμε σ΄ένα γάμο λίγες μέρες μετά την άφιξή μας […]. Παρευρεθήκαμε στη στέψη και στο γαμήλιο τραπέζι. Εκεί γνωρίσαμε και τον παπά – Φραγκιά Χαρχαλάκη, έναν υπέροχο σεβάσμιο γέροντα πάνω από 80 χρονών, που ξεπέρασε όλους στο κέφι και στο φαί».

«Ο παπά – Φραγκιάς ήταν περιποιητικότατος. Όταν κατέβαινε στο καφενείο του Πλουμίδη και μ΄έβλεπε να πλησιάζω φώναζε: ‘καλώς το γιατρό. Έλα να σε κεράσουμε καφέ’».

«Το σήμα στα Αντικύθηρα ήρθε στις 9 Ιούλη 1956 και ο Σταθμάρχης μας ειδοποίησε ότι έχουμε μηνιαία άδεια και μπορούμε να φύγουμε […]. Εκείνο που μας συγκίνησε ιδιαίτερα ήταν η συμπεριφορά του παπά-Φραγκιά Χαρχαλάκη. Ήρθε νωρίς από 2 χιλιόμετρα μακρυά για να μας αποχαιρετήσει. Κι αυτός ο σεβάσμιος γέροντας, πάνω από 80 χρονών, την ώρα που ξεκινούσαμε άρπαξε έναν μεγάλο μπόγο με κουβέρτες και ήθελε να τον κατεβάσει στην προβλήτα. ‘Όχι παπά μου’ του είπα. ‘Σε ευχαριστούμε πολύ. Μας συγκινεί πάρα πολύ η χειρονομία σου και η αγάπη που μας δείχνεις, αλλά υπάρχουν τόσοι άλλοι για τη δουλειά αυτή’. Τον αγκάλιασα και τον φίλησα. Ο παπάς όμως επέμενε. Και για να δώσω μια διέξοδο, να πάρει κάτι για να κατεβάσει κι αυτός, του έδωσα την τσάντα μου. ‘Ορίστε πάρτε την τσάντα’, του είπα».

«Πάσχα 1960: Ο ερχομός του παπά – Φραγκιά με διέκοψε. Ήρθε να μας ευχηθεί και έφερε και λίγα αυγά. Είναι μια χαρά. Κοτσονάτος παρά τα 80 χρόνια του. Η κουβέντα του είναι ζωηρή και ευχάριστη».

"Κάποια στιγμή ήρθε ο παπά - Φραγκιάς και μας ρώτησε: 'Εσείς είστε κομμουνιστές;΄ Ναι παπά μου του είπα. 'Ναι αλλά εσείς είστε καλοί άνθρωποι και εμάς μας έχουν πει ότι οι κομμουνιστές είναι κακοί'!. Ε, τι να σου πω παπά μου. 'Αχ παιδί μου, να γίνουμε και εμείς κομμουνιστές αν είναι όλοι σαν εσάς΄"!

Πόσα μηνύματα για το σήμερα ε;;;