Την Τετάρτη 23 Αυγούστου το βράδυ εγκαινιάστηκε η Πινακοθήκη-Βιβλιοθήκη «Αχιλλέας Βαρβαρέσος», στη Νεάπολη Λακωνίας (Ακτή Βοιών 48) από το Νομικό Πρόσωπο Κοινωνικής Προστασίας, Πολιτισμού και Αθλητισμού του Δήμου Μονεμβασίας.

Την εκδήλωση πλαισίωσε ο Πάνος Μπούσαλης και η Ευήνα Ηλιοπούλου

H Πινακοθήκη-Βιβλιοθήκη “Αχιλλέας Βαρβαρέσος” Δήμου Μονεμβασίας διαθέτει το κληροδότημα του βατικιώτη ζωγράφου Αχιλλέα Βαρβαρέσου προς την κοινότητα Νεάπολης Βοιών και υλοποιεί το όραμά του για τη στέγαση Πινακοθήκης και έκθεσης σημαντικού μέρους των ζωγραφικών έργων του στην ιδιαίτερη πατρίδα του.

ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΒΑΡΒΑΡΕΣΟΣ

(1897-1971)

O Αχιλλέας Βαρβαρέσος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1897. Οι γονείς του είχαν καταγωγή από το Λάχι Βοιών (περιοχή Βάτικα) στη Λακωνία. Αποτελεί τον νεότερο αδερφό του Ακαδημαϊκού, καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Υπουργού Οικονομικών και Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Κυριάκου Βαρβαρέσου.

Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (απόφοιτος 1923). Μετά την στράτευσή του κατά την Μικρασιατική εκστρατεία, αρχικά εργάστηκε ως δάσκαλος τεχνικών μαθημάτων. Το 1939 προσλήφθηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος ως ένας από τους τέσσερις πρώτους τεχνικούς που επέλεξε τότε η τράπεζα για το Ίδρυμα Εκτύπωσης Τραπεζογραμματίων και Αξιών (ΙΕΤΑ), και στάλθηκε στη Γερμανία, την Αυστρία και άλλες χώρες της Ευρώπης για να ειδικευτεί στην γραμμοκοσμητική των τραπεζογραμματίων. Παράλληλα, είχε την ευκαιρία να μελετήσει την πλούσια καλλιτεχνική παράδοση της Ευρώπης και τα νέα ρεύματα της τέχνης. Από το 1945 ως το 1957 υπηρέτησε στο τότε Τμήμα Προπαρασκευής Χαλκογραφικής Εκτυπώσεως του ΙΕΤΑ. Επινόησε τη Gillospher, μια τεχνική χαλκογραφίας. Για την προσφορά του αυτή η Τράπεζα της Ελλάδος του απένειμε βραβείο το 1956.

Στη ζωγραφική του έμεινε πιστός στην ιμπρεσιονιστική έκφραση. Το 1926 έκανε στην Αθήνα την πρώτη του έκθεση με ελληνικά τοπία, κυρίως θαλασσογραφίες. Επιδόθηκε στην τοπιογραφία, με θέματα εμπνευσμένα συχνά από τα βατικιώτικα τοπία, καθώς και στην προσωπογραφία. Πήρε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις (Μπιενάλε Βενετίας, 1936· Πανελλήνιες 1938, 1939, 1948, 1952, 1960, 1963, 1967, κ.α.). Ήταν μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Τεχνών Ελλάδος (Ε.Ε.Τ.Ε.).

Έργα του βρίσκονται στις Πινακοθήκες Δήμων Αθηναίων και Πειραιά, στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, κ.α.

H Πινακοθήκη-Βιβλιοθήκη “Αχιλλέας Βαρβαρέσσος” Δήμου Μονεμβασίας διαθέτει το κληροδότημα του καλλιτέχνη προς την κοινότητα Νεάπολης Βοιών και από το 2023 υλοποιεί το όραμά του για τη στέγαση Πινακοθήκης και έκθεσης σημαντικού μέρους των ζωγραφικών έργων του στην ιδιαίτερη πατρίδα του.

Ταφικό μνημείο οικογένειας Βαρβαρέσου

Διακεκριμένοι Λαχιώτες:

1. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΒΑΡΒΑΡΕΣΣΟΣ (1884-1957) Γιός του Χαράλαμπου Βαρβαρέσσου:
Υπήρξε το 1923 καθηγητής της Πολιτικής Οικονομίας στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1932 Υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Ελευθερίου Βενιζέλου και Αλεξάνδρου Παπαναστασίου και το 1933-1936 Διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος.
Το 1951 μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου κλήθηκε από την Κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα για να μελετήσει το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας, έτσι συνέταξε τη σημαντική για την Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως γνωστή ΄΄ Έκθεση επί του Οικονομικού προβλήματος της Ελλάδας΄΄.

2. ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΒΑΡΒΑΡΕΣΣΟΣ (Αδελφός του Κυριάκου Βαρβαρέσσου):
Υπήρξε σημαντικός Χαράκτης της Τράπεζας της Ελλάδος.
Έχει σημαντική παρουσία στη ζωγραφική και αρκετά έργα του απεικονίζουν Λαχιώτικα και Βατικιώτικα τοπία.
Το 1970 δώρισε στην τότε κοινότητα Νεαπόλεως το σύνολο του έργου του όπου και τελικά μετά από 29 χρόνια το 1999 συστάθηκε σε ΝΠΔΔ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ και ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΄΄ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΒΑΡΒΑΡΕΣΣΟΣ΄΄ ΔΗΜΟΥ ΒΟΙΩΝ ΛΑΚΩΝΙΑΣ. Ακόμη δώρισε δύο μικρά ακίνητα στην τότε κοινότητα Νεαπόλεως τα οποία βρίσκονται στην περιοχή της Αθήνας.

3. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΕΣΣΟΣ: Γεννήθηκε στο Λάχι από το Στέφανο Βαρβαρέσσο και την Αρχοντούλα Τσαλαβούτα.
Ξενιτεύτηκε στην Αυστραλία και αφού απέκτησε σημαντική περιουσία, πήρε την πρωτοβουλία, με τη βοήθεια και άλλων ξενιτεμένων Βατικιωτών, να κτίσει το παλαιό Νοσοκομείο Νεαπόλεως (το σημερινό Μουσείο). Ακόμη άφησε στην τότε κοινότητα Νεαπόλεως σημαντικά ακίνητα στην Αθήνα, όπου και συστήθηκε το Ίδρυμα Βαρβαρέσσου. Μέχρι τα τελευταία χρόνια το ίδρυμα Βαρβαρέσου χρηματοδοτούσε (προικοδοτούσε) τις άπορες Βατικιώτισσες κορασίδες.