Πρωτ. π.Παν. Μεγ. ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

Τό σημερινό Εὐαγγέλιο, χριστιανοί μου, πού ἀκούσαμε, εἶναι ἀπό τά πιό οὐσιώδη στή χριστιανική ζωή καί μᾶς δίνει νά καταλάβουμε, ἄν βέβαια ἔχουμε ἀνοιχτά τά μάτια τῆς καρδιᾶς μας, πῶς συμπεριφέρεται ὁ Θεός ἀπέναντι στόν ἄνθρωπο καί πῶς ὁ ἄνθρωπος στό συνάνθρωπό του.

Στήν Παραβολή, πού εἶπε ὁ Χριστός μας, ἕνας δοῦλος χρωστοῦσε ἕνα τεράστιο ποσό στό ἀφεντικό του, τό ὁποῖο δέν εἶχε βέβαια τρόπο νά τό ἐπιστρέψει καί γονυπετής ζήτησε λίγο χρόνο ἀκόμα. Ὁ ἀφέντης του ὄχι μόνο τοῦ ἔδωσε τό χρόνο, ἀλλά τόν λυπήθηκε καί τοῦ χάρισε τό δάνειο. Αὐτό ὅμως δέν ἦταν ἀρκετό γιά νά κάνει τήν αὐτοκριτική του ὁ δοῦλος καί νά μαλακώσει ἔτσι ἡ καρδιά του.

Ὅταν, λοιπόν, συνάντησε τόν συνδοῦλο του, πού τοῦ χρωστοῦσε ἕνα μικρό ποσό, τόν ἔστειλε στή φυλακή!

Χριστιανοί μου, καταλαβαίνουμε βάζοντας στή θέση τοῦ ἀφέντη τό Θεό μας, πόσο φιλάνθρωπος, φιλεύσπλαχνος καί μακρόθυμος εἶναι ἀπέναντι μας γιατί τόν παρακαλοῦμε συνέχεια νά μᾶς χαρίσει καί νά παραβλέψει αὐτό πού ἐμεῖς τοῦ χρωστᾶμε ξεφεύγοντας ἀπό τίς ἐντολές του : «ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν».

Ἀντίθετα, ὅμως, ἐμεῖς πολλές φορές εἴμαστε σκληροί μέ τούς συνανθρώπους μας : γεμίζει ἡ καρδιά μας ἀπό τό ΕΓΩ μας καί δέν χωράει καί δέν συγχωράει τόν ἄλλον.

Μέσα στήν Ἐκκλησία οἱ ἄνθρωποι μαθαίνουν ἤ πρέπει νά μαθαίνουν νά μεγαλώνουν τήν καρδιά τους, νά ἐλευθερώνονται ἀπό τό ἐγώ τους, νά βγαίνουν ἀπό τό κλουβί τους, νά δίνουν καί νά παίρνουν συγχώρεση καί νά ξεχνοῦν τά παραπτώματα τῶν ἄλλων.

Ἡ πνευματική ζωή δέν ἐξαντλεῖται σέ μιά περιορισμένη ἀντίληψη, ὅτι πρέπει νά ἱκανοποιήσω τό Χριστό μέ τυπικές διατάξεις καί συνήθειες εὐλαβείας. Αὐτά δέν εἶναι συμπεριφορές γιά νά εὐχαριστηθεῖ ὁ Χριστός, εἶναι παυσίπονα γιά τόν πόνο τῆς καρδιᾶς μας, πού εἶναι κλειστή στό κλουβί της καί σκέπτεται μονάχα τό ἐγώ.

Ὅπως παρακαλοῦμε Ἐκεῖνον νά ἀφήσει τά δικά μας ὀφειλήματα, ὀφείλουμε νά Τόν μιμηθοῦμε ὥστε καί «ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν». ΑΜΗΝ.

Πρωτ. π.Παν. Μεγ.