8 χρόνια δίχως τον δικό μας Μανόλη ......(Μανόλης Στάθης Σπιθέας).

8 χρόνια δίχως τον δικό μας Μανόλη ......(Μανόλης Στάθης Σπιθέας).

Γράφει η ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΣΙΜΑΤΗ

Όσα χρόνια κι αν περάσουν αυτή η μέρα πάντα θα πονάει...

3/3/2015 μια ημερομηνία χαραγμένη που πάντοτε θα κάνει τα μάτια να βουρκώνουν...

Είναι τρομερά δύσκολο και ούτε είχα φανταστεί, ότι θα έφτανε μία τέτοια στιγμή που θα έπρεπε να γράψω για έναν άνθρωπο που συνδέθηκα στενά μαζί του σε μία αληθινή φιλία, σε μία πολύτιμη συνεργασία, που πορεύτηκα και θα συνεχίζω να πορεύομαι μέσα από μνήμες και αμέτρητες συζητήσεις, που ταυτίστηκα και θα συνεχίζω να ταυτίζομαι μέσα από ιδέες και σκέψεις με απόλυτη αφοσίωση.

Έζησε χωρίς να προσποιείται, αγάπησε χωρίς να εξαρτάται, άκουγε χωρίς να δυσανασχετεί, μιλούσε χωρίς να προσβάλλει. Ήταν επιεικής για τους άλλους αλλά ταυτόχρονα απαιτητικός και αυστηρός για τον εαυτό του.

Σωστός οικογενειάρχης, πιστός και αληθινός φίλος, ένας ξεχωριστός άνθρωπος, σεμνός, έντιμος που με τον καλό του λόγο και το χαμόγελο έδινε μια άλλη διάσταση στις ανθρώπινες σχέσεις. Ανήσυχο πνεύμα, ατίθαση ψυχή δεν επαναπαυόταν ποτέ, έψαχνε πάντα να βρει πράγματα να δημιουργήσει. Αγωνιστής και ασυμβίβαστος ως την τελευταία του στιγμή. Η ενασχόλησή του με τα κοινά δεν ήταν καριέρα, ούτε μέσον ανάδειξης και πλούτου. Πιστός σε αρχές και αξίες, που χτίζουν σχέσεις ζωής. Δεν επέτρεψε ποτέ στις αντίθετες ιδεολογίες να φέρουν προβλήματα στις φιλίες του. Αυτό ήταν και ένα από τα χαρακτηριστικά του, που τον έκανε κοινά αποδεχτό στον κόσμο της πολιτικής και όχι μόνο. Είχε σεβασμό από πολιτικούς και ανθρώπους ανεξαρτήτων αντιλήψεων. Το έχω ξαναπεί, ήταν ένας άνθρωπος που ήξερε καλά να διδάσκει πολιτικό πολιτισμό. Υπήρξε πάντοτε ξεκάθαρος και είχε μια μοναδική σχέση με την εντιμότητα, την αλήθεια και την ειλικρίνεια.

Υπήρξε ένας ευπρεπής συνοδοιπόρος αλλά και ένας ευπρεπής αντίπαλος.

Έδωσε πολλά με ψυχή και αγάπη για τον άνθρωπο γνωστό ή άγνωστο, για την ιδιαίτερη πατρίδα μας, για τα δικά του Κύθηρα, όπως έλεγε…

Βαθύς γνώστης των προβλημάτων, δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα μπορούσε να προσφέρει κάτι και να μην σκεφτεί το Τσιρίγο και να το καταγράψει...

Η φυσική του σιωπή θα αναδεικνύει διαρκώς το μέγεθος του έργου και της προσωπικότητας του, το εύρος των αισθημάτων του και το περίσσευμα της διάνοιας και της ψυχής του.

Εμείς όμως υπήρξαμε τυχεροί που ζήσαμε κοντά του ως συμπατριώτες, φίλοι, συνεργάτες και συνοδοιπόροι.

Τον ευχαριστούμε για αυτό και ζητούμε συγνώμη γιατί ακόμη και τώρα μας διαφεύγει όλο το μέγεθός του...