«Απεργούμε» – Κείμενο των απεργών εκπαιδευτικών του Δημ .Σχολείου Χώρας

Αγαπητοί γονείς,

Έχουμε την ανάγκη να επικοινωνήσουμε μαζί σας συναισθανόμενοι την κοινή μας αγωνία για τη μόρφωση και την πρόοδο των παιδιών μας. Γιατί αυτός είναι ο κοινός μας στόχος: το καλύτερο για τα παιδιά σας, για τα παιδιά μας.

Όπως θα έχετε ενημερωθεί, η κυβέρνηση ψήφισε έναν νόμο, με τον ελκυστικό τίτλο «Για την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού έργου και τη στήριξη των εκπαιδευτικών». Ο τίτλος όμως είναι τελείως παραπλανητικός.

Ας αναρωτηθούμε μαζί…

Είναι βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου, στη μέση της χρονιάς, να υπάρχουν χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών; Nα αλλάζουν οι μαθητές μας εκπαιδευτικό κάθε χρόνο ή πολλές φορές 2-3 φορές μέσα στον χρόνο;

Είναι βελτίωση να υπάρχουν χιλιάδες παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και ανάγκες, αστήριχτα από ειδικό παιδαγωγικό και βοηθητικό προσωπικό και να καλείστε και πάλι εσείς οι γονείς, αν μπορείτε, να βάλετε το χέρι στην τσέπη;

Είναι βελτίωση, τον 21ο αιώνα, τα παιδιά μας (αφού αύξησαν τον αριθμό των μαθητών εν μέσω πανδημίας σε 25!) να στοιβάζονται σε κοντέινερς ή σε κτίρια δεκαετιών, ή σε ακατάλληλες κι επικίνδυνες αίθουσες ισόγειων καταστημάτων έρμαια στη φθορά του χρόνου ή στην πρώτη εμφάνιση βροχής, πλημμύρας και άλλων καταστροφών;

Είναι βελτίωση εδώ και 17 χρόνια να έχουμε αναλυτικά προγράμματα που μας καλούν να διδάξουμε τα μαθηματικά στο «περίπου» και τη γλώσσα μέσα από συνταγές μαγειρικής; Αξιολογήθηκαν ποτέ τα προηγούμενα προγράμματα σπουδών;

Είναι βελτίωση, μετά από 2 χρόνια τηλεκπαίδευσης, (που οι εκπαιδευτικοί στηρίξαμε, αποκλειστικά, με δικά μας τεχνολογικά μέσα και χωρίς τη βοήθεια του υπουργείου) να μην λαμβάνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο από κυβέρνηση και Υπουργείο Παιδείας για την αντιμετώπιση των τεράστιων μορφωτικών κενών και των κοινωνικών και ψυχοσυναισθηματικών προβλημάτων που έχουν οξυνθεί μετά τον δίχρονο εγκλεισμό, εξαιτίας της δικής τους διαχείρισης;

Η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση και το ΥΠΑΙΘ προωθούν μια βαθιά αντιεκπαιδευτική πολιτική:

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ;

Η αξιολόγηση αποτελεί μια επιχείρηση κρυφής ιδιωτικοποίησης του δημόσιου σχολείου. Ξεκίνησε δυναμικά σε πολλές χώρες (βλ. ΗΠΑ, Αγγλία, Αυστραλία, Σουηδία, κ.ά.) οδήγησε όμως σε καταστροφικά αποτελέσματα (κλείσιμο σχολείων, χειρότερες επιδόσεις μαθητών κ.ά.) σε βάθος χρόνου.Πιο συγκεκριμένα:

Τα σχολεία στο εξής θα συγκρίνονται μεταξύ τους και θα χωρίζονται σε «καλά» και «κακά». Ένα σχολείο θα χαρακτηρίζεται «κακό» όταν δεν καταφέρει να εξασφαλίσει μέσω χορηγών τη χρηματοδότησή του για τη θέρμανση, τη συντήρησή του, κ.λπ., απαλλάσσοντας ουσιαστικά το κράτος από τη συνταγματική του υποχρέωση.

Οι γονείς θα βάζουν πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, αν το σχολείο των παιδιών τους δεν έχει καλή βαθμολογία στην αξιολόγησή του.

Αν δεν το κάνουν αυτό, τότε θα υποβαθμιστεί ή θα κλείσει. Μαζί του θα υποβαθμιστούν ολόκληρες περιοχές με ό,τι συνεπάγεται αυτό.

Εισάγονται πανελλαδικές εξετάσεις για την Στ΄ Δημοτικού, με στόχο να συνδεθούν και οι επιδόσεις των μαθητών με την αξιολόγηση του σχολείου τους άρα και τη χρηματοδότησή του. Οι εξετάσεις γεμίζουν άγχος τα παιδιά, μετατρέπουν όλη τη χρονιά σε μία προετοιμασία για το τέλος και παραγκωνίζονται τα μαθήματα που δεν εξετάζονται (πλην Γλώσσας και Μαθηματικών).

Οι εκπαιδευτικοί οδηγούνται σε πλήρη υποδούλωση μέσα από μια σκληρή διαδικασία ατομικής αξιολόγησης, έτσι ώστε να πάψουν να αγωνίζονται για τη μόρφωση όλων των παιδιών και για τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του σχολείου.

Θα εφαρμόζουν, άβουλοι και μοιραίοι, τις εντολές των αξιολογητών τους και τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα των κυβερνήσεων.

Αγαπητοί γονείς, το περιεχόμενο και τα κριτήρια της αξιολόγησης, που προωθεί η κυβέρνηση, δεν έχουν καμία σχέση με τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών και την ανάγκη στήριξης των εκπαιδευτικών.

Το αντίθετο συμβαίνει!

Η κυβέρνηση «εκβιάζει» τους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς ανακαλώντας τις νόμιμες μονιμοποιήσεις τους! Μετά από τόσα χρόνια που γυρίζουν όλη την Ελλάδα κάθε χρόνο σε διαφορετικό νομό, σε διαφορετικό χωριό, κυβέρνηση και Υπουργείο τους κρατούν ομήρους προκειμένου να ξεκινήσουν την ατομική αξιολόγηση.

Οι εκπαιδευτικοί δε φοβόμαστε την «αξιολόγηση», όπως τα παπαγαλάκια διαδίδουν, αλλά προστατεύουμε το δημόσιο σχολείο, τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών/τριών και τα εργασιακά επαγγελματικά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.

Εμείς, οι εκπαιδευτικοί που μαθαίνουμε στους μαθητές μας να πετάνε, δεν έχουμε καμία ανάγκη να «σερνόμαστε» υπό το βάρος απειλών, εκφοβισμού, τρομοκρατίας.

Έχουμε απόλυτη επίγνωση της θέσης και του ρόλου μας στην κοινωνία γι’ αυτό και θα παλεύουμε, πάντα, προκειμένου να πετύχουμε το καλύτερο γι’ αυτά.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στο σχολείο του ανταγωνισμού, της ημιμάθειας και της ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας.

Ένα σχολείο ελεύθερο και ισότιμο για όλα τα παιδιά. ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΣΠΙΔΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΜΟΡΦΩΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΟΛΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΟΠΟΙΗΣΗΣ!

Αγαπητοί γονείς, ελάτε μαζί μας να υπερασπιστούμε τα σχολεία μας και τα παιδιά μας! «Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα»

«Στις 15 Φεβρουαρίου απεργούμε!»

Οι εκπαιδευτικοί του Δημοτικού Σχολείου Χώρας-Καρβουνάδων που συμμετέχουν στην απεργία