Πρωτ. π. Π. Μαριᾶτος: ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ Ὁ ἀναστάσιμος Ὄρθρος

 

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

 Ὁ ἀναστάσιμος Ὄρθρος

«Μετά τήν κάθοδο στόν Ἅδη καί τήν Ἀνάστασή Του ἀπό τούς νεκρούς, ἄκεφοι -ὅπως ἦταν φυσικό οἱ Μαθητές ἀπό τόν χωρισμό Σου Χριστέ- γύρισαν στήν ἐργασία τους. Καί πάλι τά ἴδια καί τά ἴδια: πλοῖα καί δίχτυα καί πουθενά ψαριά.

Ἀλλά, Σωτῆρα μας, παρουσιαζόμενος, σάν Κύριος καί Δεσπότης ὅλων, προστάζεις νά ρίξουν τά δίχτυα στά δεξιά τοῦ πλοίου. Καί ὁ λόγος Σου ἔγινε πραγματικότητα ἀμέσως, γεμίζοντας τά δίχτυα μέ πλῆθος ψαριῶν. Κι ὄχι μόνον. Ἕνα παράξενο δεῖπνο εἶχε ἑτοιμασθεῖ στό ἔδαφος.

Αὐτοῦ τοῦ Δείπνου πού γεύθηκαν τότε οἱ Μαθητές Σου ἀξίωσέ μας νά ἐντρυφήσουμε σήμερα νοερά, φιλάνθρωπε Κύριε».

Αὐτή ἡ ὑμνολογική ἀπόδοση, ἀγαπητοί Χριστιανοί, εἶναι ποίημα τοῦ αὐτοκράτορα Λέοντος ΣΤ’ τοῦ Σοφοῦ. Ἀποδίδει δέ θαυμάσια καί περιληπτικά τήν περικοπή τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, πού διαβάζουμε κατά τήν σημερινή δέκατη Κυριακή στόν Ὄρθρο.

Εἶναι κρῖμα πού – εἴτε δικαιολογημένα, εἴτε ὄχι- οἱ πιστοί δέν βρισκόμαστε στόν Ὄρθρο. Ἡ πρωϊνή Ἀκολουθία, προοίμιο τῆς Θείας Λειτουργίας, ἀποδίδει ὑπέροχα (τόσο μέ τήν ὑμνολογία της ὅσο καί μέ τά ἀναγνώσματα) τά Ἐκκλησιαστικά γεγονότα.

Οἱ 11 ἐναλλασσόμενες Κυριακές ἔχουν χαρακτηριστικά ἀντίστοιχα μέ τήν ἡμέρα. Καί ἐπειδή ἡ Κυριακή εἶναι πάντοτε ἀναστάσιμη, ἐκεῖνο τό στοιχεῖο πού ἐπικρατεῖ στόν Ὄρθρο, εἶναι τό Ἑωθινό Εὐαγγέλιο. Σ’ αὐτό περιγράφεται ἕνα ἐδάφιο ἀπό τά κείμενα τῶν 4 Εὐαγγελιστῶν, πού ἀναφέρεται σέ περιστατικά τῆς παρουσίας τοῦ Ἰησοῦ κατά τήν διάρκεια τῶν 40 ἡμερῶν μετά τήν Ἀνάστασή Του.

Πάνω στά Ἑωθινά Εὐαγγέλια, τρεῖς σπουδαῖοι ὑμνογράφοι – λογοτέχνες, κέντησαν τό δικό τους πνευματικό κέντημα: Εἶναι ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, πού ἔγραψε καί μελοποίησε τά Δοξαστικά τροπάρια τοῦ Ὄρθρου, ὁ Κωνσταντῖνος ὁ Πορφυρογέννητος, πού ἔγραψε τά Ἐξαποστειλάρια καί ὁ Λέων ὁ Σοφός, πατέρας τοῦ Κωνσταντίνου. (Σημειωτέον ὅτι αὐτόγραφα Ἐξαποστειλάρια τοῦ Πορφυρογέννητου φυλάσσονται στά Μετέωρα!).

Θά ἦταν εὐχῆς ἔργο ὅσοι ἀπό τούς Χριστιανούς μποροῦμε νά παρευρισκόμαστε στόν Ὄρθρο. Ὄχι σάν καταπιεστική ὑποχρέωση. Ἀλλά σάν δικαίωμα μετοχῆς μας στήν Ἀναστάσιμη χαρά τοῦ Χριστοῦ μας. Τήν χαρά, πού ἀπαλύνει κάθε λύπη τῆς καθημερινῆς μας βιοπάλης…

Πρωτ. π. Π. Μαριᾶτος