Αρθρο Σπύρου Σπυρίδων για ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων

Άρθρο του Σπύρου Σπυρίδων

Διευθύνοντος Συμβούλου της ΕΕΤΑΑ Α.Ε.

74 χρόνια από την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα

74 χρόνια από την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα συμπληρώθηκαν φέτος . Οι αγώνες και η θυσία των Δωδεκανησίων για λευτεριά και ένωση με τη Μάνα Ελλάδα, το όνειρο πολλών γενιών, μετά από επτά αιώνες υποδούλωσης, γίνεται πραγματικότητα με την υπογραφή της Συνθήκης των Παρισίων, γράφοντας μια λαμπρή σελίδα στη νεώτερη Ελληνική ιστορία.

Με ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο περιγράφεται στο διάγγελμά της 7ης Μαρτίου 1948, για τα Δωδεκάνησα που μόλις έχουν επιστρέψει στην εθνική αγκαλιά:

“Η σημερινή ημέρα επληρώθη με πολύ αίμα και πολλά δάκρυα, αλλά μόνον με αίμα και δάκρυα γράφονται ιστορίαι, όπως η Ελληνική. Η Δωδεκάνησος υπήρξεν εις των λαμπροτέρων αστέρων εις τον ουρανόν του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού. Υπήρξεν πάντοτε ένδοξον προπύργιον των αγώνων της Φυλής και μήτηρ υπερήφανων και ανδρείων τέκνων.”

Έκτοτε τα Δωδεκάνησα δεν αποτελούν μόνον ένα πολύτιμο κομμάτι του εθνικού κορμού της χώρας μας. Είναι πυλώνες πολιτισμού, δημοκρατίας, ειρήνης, προόδου, και ταυτόχρονα φρουροί της Εθνικής, αλλά και Ευρωπαϊκής ασφάλειας.

Σε μία περίοδο εντάσεων και επικίνδυνου αναθεωρητισμού στην ευρωπαϊκή και διεθνή σκηνή, πρέπει να είμαστε – και είμαστε - ενωμένοι και αποφασισμένοι όσο ποτέ. Για να υπερασπιστούμε τις πολύτιμες αξίες της ελευθερίας, της ειρήνης και της εθνικής μας κυριαρχίας. Αποτρέποντας σε κάθε επίπεδο και προς κάθε κατεύθυνση, κάθε σκέψη πιθανής αμφισβήτησης, από όπου και αν αυτή προέρχεται.

Τα νησιά μας και ο ηπειρωτικός κορμός της χώρας μας, από τις 7 Μαρτίου του 1948, συνθέτουν ένα ενιαίο και αδιάσπαστο σύνολο. Την Ελλάδα μας. Τα Δωδεκάνησα, δεν είναι ελληνικά μόνο.

Είναι Ελλάδα!

Είναι όμως και Ευρώπη!

Αυτό ας το έχουν υπόψη τους όλοι όσοι συχνά- πυκνά το ξεχνούν.

Είμαστε ένας ειρηνικός και φιλήσυχος λαός.

Αλλά γνωρίζουμε πολύ καλά πώς να υπερασπιστούμε την ελευθερία και την εδαφική μας ακεραιότητα έναντι οιουδήποτε τις αμφισβητήσει.

Αυτό είναι το ελάχιστο δείγμα σεβασμού και τιμής στους ήρωες προγόνους μας και τους αγώνες τους!