Αλέξανδρος Ωνάσης: Σαν σήμερα έχασε τη ζωή του μετά το μοιραίο δυστύχημα με το αεροπλάνο στο Ελληνικό

 

Πλούσιος, φυσικός διάδοχος μιας αυτοκρατορίας, μιλούσε άπταιστα γαλλικά και αγγλικά, λίγα ιταλικά και μάλλον κακά ελληνικά, ενώ διακρινόταν στο τένις, στο σκι, στα γρήγορα αυτοκίνητα αλλά και στα αεροπλάνα, που έμαθε να πιλοτάρει. Στις 22 Ιανουαρίου 1973, ο Αλέξανδρος Ωνάσης πιλοτάριζε ένα «Πιάτζιο 136», όταν αυτό κατέπεσε στο Ελληνικό. Ο γιος του Αριστοτέλη Ωνάση και της Τίνας Λιβανού διακομίσθηκε στο ΚΑΤ και άφησε την τελευταία του πνοή μία ημέρα μετά, στις 23 Ιανουαρίου.

Έχουν περάσει 48 χρόνια και μία μέρα από το αεροπορικό δυστύχημα που στοίχισε τη ζωή στον Αλέξανδρο Ωνάση. Ο 25χρονος τότε Αλέξανδρος, γιος του εφοπλιστή Αριστοτέλη Ωνάση και της Τίνας Λιβανού, θεωρούταν ο διάδοχος του πατέρα του και ένας από τους περιζήτητους εργένηδες της εποχής.

Όμως η μοίρα είχε διαφορετικά σχέδια. Τη Δευτέρα, 22 Ιανουαρίου 1973, ο Αλέξανδρος Ωνάσης για άλλη μια φορά ασχολούνταν με το αγαπημένο του χόμπι και πιλοτάριζε ένα αμφίβιο «Πιάτζιο 136». Ο Αλέξανδρος είχε 1.500 ώρες πτήσης, ενώ μαζί του στο αεροπλάνο επέβαιναν δύο ακόμη πιλότοι του πατέρα του, ένας Άγγλος και ένας Αμερικανός.

Μόλις 15 δευτερόλεπτα μετά την απογείωση, όπως κατέθεσε ο ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας Παύλος Ζουλάκης, που βρισκόταν στον πύργο ελέγχου εκείνη την ώρα, το αεροπλάνο «έσκασε» στον διάδρομο και μετά άρχισε λόγω της αρχικής του φοράς να περιστρέφεται χτυπώντας συνεχώς στο τσιμέντο. Η άτρακτός του μετατράπηκε σε μια άμορφη μάζα σιδερικών. «Δεν γνωρίζω, διατί το αεροσκάφος μετά την απογείωσιν έκλινε προς τα δεξιά», κατέθεσε χαρακτηριστικά ο Ζουλάκης. Ο Αλέξανδρος τραυματίσθηκε σοβαρά και μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ. Οι άλλοι δύο πιλότοι τραυματίστηκαν πιο ελαφρά.

Ο Αριστοτέλης Ωνάσης βρισκόταν στη Νέα Υόρκη και γιόρταζε με φίλους τα γενέθλιά του (τα οποία είχε δύο μέρες νωρίτερα, στις 20 Ιανουαρίου) όταν έμαθε τα φρικτά νέα. Παράτησε το γλέντι κι έφυγε εσπευσμένως από τη Νέα Υόρκη, μαζί με τη Τζάκι Κένεντι για την Αθήνα. Μαζί του έφερε τρεις Αμερικανούς νευροχειρουργούς υπό τον Πόκιν, τον καλύτερο στον κόσμο. Αλλά και το γραφείο του στο Λονδίνο ναύλωσε αεροπλάνο της ΒΕΑ και μετέφερε αμέσως, μοναδικό επιβάτη, τον άγγλο νευροχειρουργό Ρίτσαρντσον στην Αθήνα.

Την επομένη το μεσημέρι, 23 Ιανουαρίου 1973, οι τέσσερις διάσημοι νευροχειρουργοί εξέτασαν για τελευταία φορά τον Αλέξανδρο. Γύρω στη 1 το μεσημέρι της 23/1/1973, ο Ρίτσαρντσον ανακοίνωσε ότι ο Αλέξανδρος είχε υποστεί γενικές κακώσεις και φλεγμονή της φαιάς ουσίας. Ο δεξιός κροταφικός λοβός είχε πολτοποιηθεί και η δεξιά μετωπική κοιλότητα, είχε υποστεί κάταγμα.

Μόνο τα μηχανήματα τον κρατούσαν στη ζωή. Ο Αριστοτέλης είπε στους γιατρούς να περιμένουν μέχρι να φτάσει η Χριστίνα για να αποχαιρετήσει τον αδελφό της «και μετά ας μην τον βασανίζουμε άλλο». Η Χριστίνα έφτασε αργότερα εκείνο το απόγευμα και έμεινε με τον αδερφό της για 15’. Στις 18: 55 της 23/1/1973 οι γιατροί αποσύνδεσαν τα μηχανήματα και ο Αλέξανδρος Ωνάσης πέρασε στην αιωνιότητα. Πολύ νέος, ούτε 25 χρονών…

«Ο Αλέξανδρος ήταν ένα καλό παιδί» ήταν οι λίγες λέξεις που μπόρεσε να πει σε δημοσιογράφους o Αριστοτέλης Ωνάσης. Δεν άντεξε να παρασταθεί στην κηδεία του γιου του, στον Σκορπιό, ενώ αμφισβητούσε την εκδοχή του δυστυχήματος.  Ο θάνατος του Αλέξανδρου έφερε τη δυστυχία στην οικογένεια και πολλοί μίλησαν για την αρχή του τέλους του Αριστοτέλη Ωνάση. Δύο χρόνια αργότερα, τον Μάρτιο του 1975, πέθανε και ο ίδιος, ενώ ακολούθησε ο θάνατος της Χριστίνας, σε ηλικία μόλις 38 ετών, το 1988.

Η δίκη για τον θάνατο του Αλέξανδρου Ωνάση, οι λόγοι της συντριβής του αεροσκάφους και οι θεωρίες συνωμοσίας

Για τους λόγους συντριβής του Piaggio 136 έχουν εκδοθεί τρία πορίσματα που συγκλίνουν στο ίδιο συμπέρασμα. Η Επιτροπή Διερευνήσεως Ατυχημάτων της Πολιτικής Αεροπορίας, με πρόεδρο τον τότε διοικητή της ΥΠΑ κ. Σ. Βαρβαρούτσο, η Επιτροπή της Πολεμικής Αεροπορίας, με πρόεδρο τον προϊστάμενο της Διεύθυνσης Ασφάλειας Πτήσεων σμήναρχο κ. Μιχ. Τσιγκρή, και η μελέτη ­ στις 6 Ιουλίου 1973 ­ του βρετανού εμπειρογνώμονα Ανταμ Β. Χάντερ, τον οποίο όρισε η πλευρά του Αριστοτέλη Ωνάση, συνέκλιναν στο ίδιο συμπέρασμα: ότι αιτία του δυστυχήματος ήταν «η αντίθετος της κανονικής λειτουργία των πηδαλίων κλίσεως, οφειλομένη στην αντίστροφον σύνδεσιν των συρματόσχοινων κινήσεως αυτής. Ακόμη συνετελέσασαι αιτίαι είναι η πλημμελής επίβλεψις και έλεγχος των εις το αεροσκάφος εκτελεσθεισών εργασιών, υπό των αρμοδίων τεχνικών υπηρεσιών, όπως και ο μη εντοπισμός υπό του χειριστού της αντιστρόφου ανταποκρίσεως των πηδαλίων κλίσεως, κατά τον προ της πτήσεως έλεγχον».

Τα πορίσματα αυτά ­ μερικά εκ των οποίων παρουσιάστηκαν ως «αποκλειστικά» ή… αποκρυφθέντα σε δημοσιεύματα (22 Οκτωβρίου 1994 σε οικονομική εφημερίδα, 21 Οκτωβρίου 1997 σε τεύχος εβδομαδιαίου περιοδικού κλπ.) ενώ περιείχοντο στην αρχική δικογραφία ­ δεν άφηναν κανένα περιθώριο αμφιβολίας: Τα συρματόσχοινα των πηδαλίων ήταν δεμένα ανάποδα και όταν ο Αλέξανδρος Ωνάσης προσπάθησε να κάνει μια διορθωτική κίνηση, λόγω ενός πλάγιου ανέμου ­ από τη δεξιά πλευρά ­ του αεροσκάφους, αντί να στραφεί προς τα αριστερά, έκανε περαιτέρω δεξιά κλίση και άρχισε η πτώση.

Ποιος όμως είχε δέσει ανάποδα τα συρματόσχοινα και τι επιδίωκε; Ποιος έκανε αυτή τη μοιραία παρέμβαση στο ίδιο το αεροπλάνο του «γιου του αφεντικού» τότε της Ολυμπιακής;

Η δίκη για τον θάνατο του Αλέξανδρου Ωνάση πραγματοποιήθηκε το 1977, έπειτα από διαδοχικές αναβολές, κυρίως λόγω της απουσίας του αμερικανού πιλότου Ντόναλντ Μακ Κάσκερ, ενός από τους δύο πιλότους που επέβαιναν στο Piaggio κατά τη διάρκεια της μοιραίας πτήσης μαζί με τον Αλέξανδρο. Κατηγορούμενοι επτά μηχανικοί της Ολυμπιακής και ο Μακ Κάσκερ, ο οποίος ήταν πάλι απών. Στη δίκη οι κατηγορούμενοι αρνήθηκαν την ευθύνη τους και υποστήριξαν αφ’ ενός ότι πραγματοποίησαν έλεγχο στα πηδάλια του αεροσκάφους και αφ’ ετέρου ότι δεν ήταν αυτός ο λόγος της πτώσης του αεροσκάφους.

Ο Μακ Κάσκερ δεν μίλησε ποτέ για την υπόθεση. Μετά το δυστύχημα επέστρεψε στις ΗΠΑ και έκτοτε δεν έδωσε σημεία ζωής. Μοναδική «παρουσία» του το απολογητικό υπόμνημα που απέστειλε τον Ιούνιο του 1973 στον ανακριτή, όπου αρνείτο οποιαδήποτε κατηγορία για «πλημμελή έλεγχο των χειριστηρίων του αεροσκάφους».

Αίσθηση πάντως προκάλεσε κατά τη διάρκεια της δίκης ο ισχυρισμός ενός εκ των δικηγόρων των κατηγορούμενων. Ο δικηγόρος υποστήριξε ότι κυβερνήτης του αεροσκάφους ήταν ο Αμερικανός, ο οποίος αγνοώντας τις ιδιαιτερότητες του αεροσκάφους, σήκωσε, αντί των μοχλών του τροχού, τον μοχλό των πτερυγίων του αεροπλάνου, με αποτέλεσμα την απότομη κλίση του αεροσκάφους.

Το δικαστήριο προχώρησε στην αθώωση όλων των κατηγορουμένων, αφού δημιουργήθηκε σειρά καθοριστικών αμφιβολιών για την ευθύνη και ασφαλώς για τον ενδεχόμενο δόλο τους. Και αυτό γιατί, όπως αναφέρει ο πρόεδρος της επιτροπής της Πολιτικής Αεροπορίας κ. Σωτήρης Βαρβαρούτσος, «πώς θα μπορούσε να στοιχειοθετηθεί μια δόλια ενέργεια με στόχο τον Αλέξανδρο όταν μεσολαβούν τρεις μήνες από την πραγματοποίηση των επισκευών και θα μπορούσε κάλλιστα να είχε πετάξει κάποιος άλλος με το αεροπλάνο. Εξάλλου ένας απλός προβλεπόμενος έλεγχος των πηδαλίων θα είχε ματαιώσει τα σχέδια των υποτιθέμενων δολιοφθορέων. Πώς λοιπόν οι επίδοξοι σαμποτέρ θα μπορούσαν να επενδύουν σε μια ενέργεια που θα ήξεραν ότι θα γινόταν αμέσως αντιληπτή και δεν θα επιτύγχαναν τον στόχο τους και ακόμη θα εξετίθεντο ανεπανόρθωτα;».

Τα σενάρια πάντως για τους ηθικούς αυτουργούς πίσω από τον θάνατο του Αλέξανδρου Ωνάση ήταν πολλά – κανένα όμως δεν στοιχειοθετήθηκε. Το πρώτο σενάριο περιλαμβάνει εμπλοκή της CIA για πολλούς και ως σήμερα αναπόδεικτους λόγους. Μία άλλη εκδοχή που παρουσιάστηκε, ιδίως τη δεκαετία του ’70, έφερε το δικτατορικό καθεστώς της Ελλάδος να επιχειρεί να επιφέρει ένα ισχυρό πλήγμα στον Αριστοτέλη Ωνάση επειδή ο μεγαλοεφοπλιστής αρνήθηκε να προχωρήσει σε μια επένδυση 500 εκατ. δολαρίων στην χώρα. Ένα άλλο ενδεχόμενο, που επίσης έχει αναφερθεί, συνδέει τον θάνατο του Αλέξανδρου Ωνάση με τη διατάραξη ­ εκείνη -και όχι μόνο- την εποχή ­της εργασιακής ειρήνης στην Ολυμπιακή χωρίς όμως ούτε και σε αυτή την περίπτωση να παρατεθεί κάποιο συγκεκριμένο στοιχείο που να επαληθεύεται από τα γεγονότα και από τα στοιχεία της δικογραφίας που σχηματίσθηκε.

Ποιος ήταν ο Αλέξανδρος Ωνάσης

Γεννημένος στη Νέα Υόρκη στις 30 Απριλίου 1948, ο Αλέξανδρος ήταν γιος του Αριστοτέλη Ωνάση και της Τίνας Λιβανού. Από τον ίδιο γάμο γεννήθηκε δύο χρόνια αργότερα η Χριστίνα Ωνάση. Το ζευγάρι χώρισε το 1960.

Ο Αλέξανδρος πέρασε ξένοιαστα παιδικά χρόνια, αν και οι σχέσεις του με τον πολυάσχολο και διάσημο πατέρα του δεν ήταν πάντα οι καλύτερες δυνατές. Αγαπούσε πολύ τη μητέρα και δεν είδε με καλό μάτι τον χωρισμό των γονιών του και τον γάμο του πατέρα του με τη Ζακλίν Μπουβιέ – Κένεντι.

Όταν ο Αλέξανδρος απέτυχε στις εξετάσεις του, σε ηλικία 16 ετών, ξεκίνησε να δουλεύει στο γραφείο του πατέρα του στο Μονακό. Ο Ωνάσης είχε ιδιαίτερη αδυναμία στον Αλέξανδρο και από μικρό τον έπαιρνε συχνά μαζί του στις δουλειές για να τον «ψήσει» και να τον βάλει από νωρίς στις επιχειρήσεις. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ο Αλέξανδρος είχε αναλάβει τη γενική διεύθυνση της Ολυμπιακής Αεροπορίας.

Η ερωτική του ζωή είχε ξεκινήσει από νωρίς, ενώ συνήθως οι σχέσεις του ήταν μεγαλύτερης ηλικίας. Στα 19 του χρόνια γνώρισε και ερωτεύτηκε την Φιόνα φον Τίσεν, διάσημο μοντέλο, τότε 35 ετών, διαζευγμένη με δύο παιδιά. Ο Αριστοτέλης ποτέ δεν ενέκρινε αυτή τη σχέση και προσπάθησε με κάθε μέσο να τη διαλύσει.

Το 1973, τη χρονιά που πέθανε, ο Αλέξανδρος ήταν 25 ετών. Πλούσιος, φυσικός διάδοχος μιας αυτοκρατορίας, μιλούσε άπταιστα γαλλικά και αγγλικά, λίγα ιταλικά και μάλλον κακά ελληνικά. Διακρινόταν στο τένις, στο σκι, στα γρήγορα αυτοκίνητα αλλά και στα αεροπλάνα, που έμαθε από νωρίς να πιλοτάρει.

Πηγές: Το Βήμα, Καθημερινή, mixanitouxronou.gr, protothema, sansimera, Wikipedia

www.nou-pou.gr