Η «ευαίσθητη» ανθρωποφαγία

 Γράφει η Γιάννα Στεργίου

Αυτή την ώρα που μιλάμε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αιτωλοακαρνανίας βρίσκεται διασωληνωμένος και παλεύει για την επόμενη μέρα. Την ίδια ώρα πολλά ΜΜΕ, αυτόκλητοι υπερασπιστές του κυβερνητικού λόγου έχουν ξαμοληθεί σε μια πρωτοφανή κατασυκοφάντησή του. Γιατί ανερυθρίαστα και χωρίς ίχνος ηθικού φραγμού επιδίδονται σε έναν αγώνα ύβρεων, καταρών, χυδαιολογίας; Γιατί ο νοσηλευόμενος είναι ανεμβολίαστος.

Στην κοινωνία της ατομικής ευθύνης και της στοχοποίησης συνανθρώπων πλέον είναι επιτρεπτό να είσαι κανίβαλος. Είναι μάλλον παραπάνω από επιτρεπτό, είναι επιβεβλημένο. Η επίθεση σε ανθρώπους που χαροπαλεύουν ή πεθαίνουν από COVID-19, ενώ δεν έχουν εμβολιαστεί πηγάζει από το κυβερνητικό  ιδεολόγημα την ατομικής ευθύνης που στοχοποιεί συλλήβδην τους ανεμβολίαστους ως αντικοινωνικούς εγωιστές ή ψεκασμένους. Αδυνατούν να δουν την κοινωνία συλλογικά και αλληλέγγυα, αλλά μόνο ως ατομικές συμπεριφορές και ευθύνες.

Είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι—συνειδητά ή ασύνειδα—μιας κυβέρνησης που πετά το μπαλάκι στον καθένα μας ξεχωριστά και απαλλάσσεται από την ευθύνη των 100 νεκρών την ημέρα. Κοροϊδεύουν όλη μέρα τους θρήσκους για τον ανορθολογισμό τους, ενώ την ίδια στιγμή έχουν ανάγει σε θρησκεία, όχι την επιστήμη, αλλά τον πιο γκροτέσκο επιστημονισμό, με εκπροσώπους που θυμίζουν κομματικά όργανα.

Παρουσιάζονται ως οι υπεύθυνοι, οι άνθρωποι που σέβονται τον συνάνθρωπο—όχι γενικώς, τον εμβολιασμένο μόνο συνάνθρωπο—και δέχονται ασμένως κάθε κρατικό αυταρχισμό. Είναι μάλιστα τόσο «ευαίσθητοι» που θεωρούν ακόμη και το τιμωρητικό χαράτσι των 100 ευρών στους ηλικιωμένους δίκαιο. Αδιαφορούν για την ταξικότητα του μέτρου, για το γεγονός ότι βλάπτει τους φτωχούς, για τις συνέπειες που έχει η επιβολή του κράτους πάνω στα σώματά μας. Βρίσκουν σε όλα δικαιολογία, ακόμη και όταν ο ίδιος ο εμπνευστής του μέτρου, ο Πρωθυπουργός δηλώνει ευθαρσώς στην Washington Post ότι «κάνουμε τη ζωή δύσκολη σε όσους δεν θέλουν να εμβολιαστούν».

Είναι τόσο «ευαίσθητοι» και κοινωνικά «υπεύθυνοι» που καραδοκούν κάτω από κάθε είδηση θανάτου από κορωνοϊό να δουν εάν ο θανών ήταν ανεμβολίαστος, για να πανηγυρίσουν. Τι πανηγυρίζουν ακριβώς; Θανάτους συνανθρώπων. Και τώρα τι πανηγυρίζουν με την ασθένεια του Σεβασμιότατου; Τις δύσκολες ώρες που περνάει ένας άνθρωπος που το μόνο του σφάλμα ήταν ότι δεν εμβολιάστηκε, ενώ ποτέ δεν καταφέρθηκε εναντίον του εμβολίου και της επιστήμης.

Πανηγυρίζουν το γεγονός ότι βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση ένας άνθρωπος που μεταβίβαζε λόγια αγάπης και ενότητας και κήρυττε τον λόγο του Θεού σε όσους ελεύθερα ήθελαν να τον ακούσουν. Που προσπάθησε να κρατήσει τις εκκλησίες ανοιχτές, τον μόνο χώρο που διατήρησε τον κοινοτισμό, την ελπίδα και την αισιοδοξία σε μια εποχή δυστοπίας. Πώς τόλμησε εξάλλου να το κάνει; Η εποχή είναι εποχή διχασμού, εποχή κυνηγιού μαγισσών, εποχή αποκλεισμού ανθρώπων, ατομισμού και απομόνωσης!

Η στάση του Μητροπολίτη θα τους θυμίζει πάντοτε αυτό που ποτέ δεν κατάφεραν να είναι. Άνθρωποι ακέραιοι, ενωτικοί, με αγάπη για τον κάθε συνάνθρωπο και πίστη στην ελεύθερη επιλογή ακόμη και με κόστος.

agriniopress,