Ρουβίκωνας: Παρέμβαση στην πρεσβεία της Πολωνίας

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα του Ρουβίκωνα:

Η ακροδεξιά στροφή που παρατηρούμε στην Ευρώπη την τελευταία δεκαετία βρίσκει στα καθεστώτα της Πολωνίας και της Ουγγαρίας την θεσμική της έκφραση. Υλοποιείται ένα μεταβατικό στάδιο ανάμεσα στις φιλελεύθερες Ευρωπαϊκές δημοκρατίες της περιόδου της δανεικής ευμάρειας και τα δικτατορικά καθεστώτα με εκλογική νομιμοποίηση που έρχονται την περίοδο της οικονομικής και υγειονομικής κρίσης. Δεν μπορούμε να περιμένουμε να επαναληφθούν κοινωνικές εξελίξεις προηγούμενων δεκαετιών και αιώνων. Ο τρόπος της ανόδου του φασισμού το 2021 δεν μπορεί να μοιάζει με αυτόν του 1930. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι ο κοινοβουλευτισμός και ο τρόπος που δομούνται τα πολιτικοοικονομικά πεδία στην εξουσία, της εποχή της ώριμης αστικής δημοκρατίας, επιτρέπουν την συνύπαρξη χούντας με ελεύθερες εκλογές.

Δεν υπάρχει καμιά αντίφαση πλέον μεταξύ τους…

Η πολωνική εθνική πολιτική παράδοση με την προσκόλλησή της σε ένα αριστορατικό / φεουδαρχικό παρελθόν, με τη διαπλοκή της με τη θρησκεία και το παπαδαριό, με τα φαντασιακά εθνικής υπόστασης απειλούμενης από υπερδυνάμεις σε ανατολή και δύση, έγινε το ιδανικό φυτώριο για αυτό το νέο τύπο καθεστώτων.
Ολη η ακροδεξιά ατζέντα, η alt–right ατζέντα εφαρμόζεται πιστά.
Τα media ελέγχονται ασφυκτικά από τον δεξιό κυβερνητικό συνασπισμό. Μια μεγάλη εταιρεία πετρελαιοειδών, η PKN Orlen, άμεσα διαπλεκόμενη με την κυβέρνηση, έχει αγοράσει και ελέγχει τεράστιο αριθμό ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης και ελέγχει την «κοινή γνώμη» με καμπάνιες φόβου και ρατσισμού.
Το κράτος έχει και θεσμικά αποκτήσει τον έλεγχο της δικαστικής εξουσίας και των μηχανισμών της και παραγγέλνει όποιες αποφάσεις το βολεύουν.
Τα δικαιώματα της lgbtq+ κοινότητας έχουν επιστρέψει στην δεκαετία του 1970 και η ομοβοβία είναι κυβερνητική πολιτική.
Η εκκλησία ανακτά τον έλεγχό της στην δημόσια ζωή και την παιδεία.
Οι μετανάστες πεθαίνουν στα σύνορα, εργαλείο στα χέρια γεωπολιτικών και εθνικών ανταγωνισμών. Πολωνία και Λευκορωσία, δυο δικτατορίες, μια αμερικανόφιλη και μια ρωσόφιλη, οδηγούν χιλιάδες κατατρεγμένους στην απελπισία και τον θάνατο στα παγωμένα πεδία των συνόρων τους.
Μηπως μας θυμίζουν Ελλάδα όλα αυτά; Μήπως μας θυμίζει Ελλάδα ο ελέγχος των ΜΜΕ από κυβέρνηση και διαπλεκόμενους; Μήπως μας θυμίζει Ελλάδα η ακροδεξιά ρητορική από τα πάνω; Μήπως θυμίζει το σκηνικό στον Έβρο αυτό που γίνεται στα σύνορα Πολωνίας-Λευκορωσίας με τους μετανάστες;
Γι’ αυτό λέμε πως η ακροδεξιά στροφή είναι πανευρωπαϊκό και παγκόμιο φαινόμενο.
Και θεωρητικά υπάρχει μια Ευρωπαϊκή Ένωση που επιβάλλει την πολιτικά φιλελεύθερη ατζέντα και τιμωρεί τα κράτη μέλη της που την παραβιάζουν. Πέρα όμως από ανούσιες γκρίνιες και μεγαλοστομίες, η ΕΕ έχει αποδεχτεί έμπρακτα αυτού του νέου τύπου δημοκρατίες-δικτατορίες όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία. Και τις αβαντάρει. Είναι μεγάλα τα οικονομικά συμφέροντα, είναι ισχυροί οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για να χαλάσει η ΕΕ, δηλαδή ο Γερμανικός και Γαλλικός ιμπεριαλισμός τις σχέσεις του με άλλα κράτη απλά και μόνο επειδή γυναίκες πεθαίνουν σε παράνομες αμβλώσεις.
Εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες με κάποια οικονομική ευχέρεια φεύγουν από την Πολωνία για να κάνουν έκτρωση, ενώ όσες δεν έχουν αυτή την ευχέρεια οδηγούνται σε κομπογιανίτες και παράνομα ιατρεία. Όσες καταφεύγουν στο δημόσιο σύστημα υγείας δεν έχουν τύχη.
Το Νοέμβριο έγινε γνωστό ότι μια 30χρονη έγκυος πέθανε από σηψαιμία γιατί οι γιατροί φοβήθηκαν να κάνουν έκτρωση παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε.
Αυτή είναι η πραγματικότητα σε όλο και περισσότερες χώρες, παλιές και νέες, του κάποτε αποκαλούμενου «ελεύθερου κόσμου» στην Δύση. Και αυτή η πραγματικότητα επεκτείνεται. Η αστική δημοκρατία δείχνει την προσαρμοστικότητά της και μπορεί να ενσωματώνει άνετα και ακομπλεξάριστα τις φασιστικές πρακτικές.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι μια σφηκοφωλιά μεγάλων συμφερόντων και γεωπολιτικών ανταγωνισμών και τίποτα περισσότερο.
Γίνεται φανερό ότι οι καταπιεσμένοι στην Πολωνία και σε όλο τον κόσμο πρέπει να αποτινάξουν τις αστικοδημοκρατικές αυταπάτες και να αντιμετωπίσουν τα κράτη ως αυτό που είναι πίσω από τα επικοινωνιακά τους πέπλα: ως στυγνές δικτατορίες. Και οι δικτατορίες έχουν συγκεκριμένους τρόπους αντιμετώπισης…