Η ΠΡΩΤΗ ΚΥΡΙΑ ΤΩΝ ΦΡΑΤΣΙΩΝ ΤΟΝ 20ο ΑΙΩΝΑ

ΕΞΩΡΑΪΣΤΙΚΟΣ-ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΡΑΤΣΙΩΤΩΝ " ΤΑ ΦΡΑΤΣΙΑ "

Ήταν ένα ηλιόλουστο πρωί, όταν αποφασίσαμε να συναντήσουμε το θείο το Μηνά στην οικία του και να του κάνουμε κουβέντα για την αείμνηστη μητέρα του, τη θεία την Καλλιόπη. Εκείνος με μεγάλη του χαρά μας φιλοξένησε, μας μίλησε και μας χάρισε ένα ξεχωριστό πρωινό. Το να περνάς εξάλλου το κατώφλι του σπιτιού του δεν είναι κάτι απλό και συνηθισμένο, αφού και μόνο στην ιδέα πως βαδίζεις εκεί που βάδισε η θεία η Καλλιόπη, σε πιάνει ρίγος! 
Στην πραγματικότητα συνειδητοποιήσαμε πως αν κάποια στιγμή συναντήσεις έναν απλοϊκό και ταπεινό παππού ή μια αντίστοιχη φιγούρα γιαγιάς στο δρόμο σου, όχι απλώς να μην τους προσπεράσεις, αλλά να τους συζητήσεις και να αποκομίσεις κάθε λεπτομέρεια από τη ζωή τους. Να μην ξεχνάς πως στην εποχή της εικόνας που ζούμε, σημασία δεν έχει η εμφάνιση αλλά η ψυχή και το βάθος της. Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν και η σημερινή μας πρωταγωνίστρια, την οποία θα σας παρουσιάσουμε παρακάτω και είμαστε βέβαιοι πως πολλοί από εσάς θα ταξιδέψετε σε παλιότερες εποχές, τότε που ακόμα ήσασταν μικρά παιδιά. 
Κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί την λαμπρή πορεία ενός βρέφους που αντίκρισε το φως του ήλιου το 1903 στα Λενταρακιάνικα Φρατσίων, πόσο μάλλον ενός κοριτσιού. Η Καλλιόπη ήταν το τρίτο από τα δέκα παιδιά του Δημητρίου και της Αικατερίνης Καλοκαιρινού ή "Λέτουρα" και γεννήθηκε στην ανέχεια εκείνων των χρόνων ενώ αναμφίβολα προοριζόταν στην καλύτερη περίπτωση για νοικοκυρά όπως επέβαλε η εποχή της. Η αεικίνητη όμως και πανέξυπνη νεαρή είχε πείσει τον εαυτό της πως αξίζει μια καλύτερη ποιότητα ζωής, όχι μόνο εκείνη, αλλά και όλοι οι μετέπειτα συγχωριανοί της. Η μικρή Καλλιόπη παρακολούθησε τα εγκύκλια γράμματα στο δημοτικό σχολείο Κοντολιανίκων το οποίο λειτουργούσε ως σχολείο θηλέων και αργότερα στο Σχολαρχείο στη Χώρα Κυθήρων από το οποίο και αποφοίτησε με βαθμό άριστα. Έχοντας στο πλευρό της πάντοτε την υποστήριξη των χωρικών γονέων της, η Καλλιόπη εγκατέλειψε τα Κύθηρα με προορισμό την Αθήνα. Στην πρωτεύουσα η νεαρή Καλλιόπη, δείχνοντας μεγάλη αγάπη για τα γράμματα εισήλθε στο Αρσάκειο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα από το οποίο αποφοίτησε το έτος 1922 κατακτώντας σχεδόν την κορυφή. Κατέχοντας το πτυχίο της εκπαιδευτικού το 1923 διορίζεται δασκάλα στα Αντικύθηρα στα οποία μένει ως το 1928. Το 1935 διορίζεται δασκάλα στο μονοθέσιο δημοτικό σχολείο Φρατσίων οπότε ξεκινά και η ουσιαστική της δράση. Σε αυτό το σημείο όμως να σημειώσουμε πως διαδέχτηκε τον αλησμόνητο δάσκαλο Κωνσταντίνο Παυλάκη ή "Γανιά" (+1940) ο οποίος είχε ήδη ανεβάσει αρκετά ψηλά τον πήχη του συγκεκριμένου σχολείου, πράμα το οποίο έχουμε δημοσιεύσει παλαιότερα. Η δυναμική Καλλιόπη θα παραμείνει στην έδρα του σχολείου ως το 1954 οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Από τα χέρια της πέρασαν αρκετές γενναίες οι οποίες ακόμα την μνημονεύουν με σεβασμό αφήνοντας στους νεότερους την εικόνα μιας Αγίας. Η δασκάλα όπως ήταν γνωστή μέσα στο χωριό έκανε μάθημα σε 6 τάξεις ταυτόχρονα σε περιόδους που το σχολείο είχε από 70 έως 120 μαθητές. Μέσα από την καλή της θέληση ξεπήδησαν πολιτικοί, επιχειρηματίες, επιστήμονες, δικηγόροι, τεχνίτες, ιερείς και κάθε λογής κλάδος, οι οποίοι με τη σειρά τους κατέκτησαν όλα τα σημεία του ορίζοντα εντός και εκτός Ελλάδος, ουσιαστικά όμως η δασκάλα έβγαλε ανθρώπους με όλη τη σημασία της λέξης. Το 1939 παντρεύτηκε τον αγαπημένο της και συγχωριανό της Θεόδωρο Μ. Πετρόχειλο ή "Μούχλιο". Ο Θεόδωρος ήταν το πρώτο παιδί του Μηνά και της Αγάπης Πετροχείλου και γεννήθηκε στη Τσιγγούρα Φρατσίων το έτος 1898. Θα λέγαμε πως ο χαρακτήρας του ήταν ίδιος σχεδόν με της μετέπειτα συζύγου του αφού και ο ίδιος είχε δείξει μεγάλη αγάπη για τα γράμματα ενώ το 1920 βρισκόταν ήδη στην Κωνσταντινούπολη ως Κελευστής στο στόλο του Αβέρωφ. Το 1923 μετανάστευσε στην Αυστραλία στην οποία έμεινε ως το 1935 οπότε και γύρισε στα Κύθηρα ενώ το 1953 αναχώρησε εκ νέου για την Αυστραλία στην οποία έμεινε ως το 1958 όταν επέστρεψε οριστικά στην πατρίδα. Στο μεταξύ με την Καλλιόπη είχαν αποκτήσει ήδη τρία παιδιά. Ο Θεόδωρος μετά την οριστική του άφιξη εξελέγη από τους χωριανούς του κοινοτάρχης ενώ η ακούραστη Καλλιόπη ανέλαβε αυτοβούλως τη γραμματεία της κοινότητας, τις πρωινές ώρες δηλαδή δασκάλα και τις απογευματινές ώρες γραμματέας κυρίως των κατά κύριο λόγο αγράμματων, αγροτών χωριανών της. 
Το 1969 το ζευγάρι ακολούθησε τα παιδιά του στην Αθήνα οπότε και διέμεναν εκεί. Λίγο αργότερα το 1973 ο μπάρμπα Θόδωρος άφησε την τελευταία του πνοή. Η ακούραστη όμως δασκάλα δεν το έβαλε κάτω. Επέστρεφε στο χωριό της με κάθε ευκαιρία στο οποίο και περνούσε μεγάλα χρονικά διάστημα κοντά στα αδέλφια της. Το 1988 η δασκάλα ύστερα από μακρά ασθένεια ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι στο άπειρο αφήνοντας πίσω της φήμη αγαθής γυναικός αλλά και τη θύμηση μιας σεβάσμιας μορφής. 
Τα Φράτσια λοιπόν και οι Φρατσιώτες ευγνώμονες αφιερώνουν τις ελάχιστες αυτές γραμμές στη μνήμη αυτών των συγχωριανών και τους δίνουν την υπόσχεση πως θα τιμηθούν σε μια εκδήλωση στο χωριό έτσι όπως τους αρμόζει.

  ΘΕΟΔΩΡΟΣ Μ. ΠΕΤΡΟΧΕΙΛΟΣ Ή "ΜΟΥΧΛΙΟΣ"
    Εγγεν. το έτος 1898 - Εκοιμ. το έτος 1973

    ΚΑΛΛΙΟΠΗ Θ. ΠΕΤΡΟΧΕΙΛΟΥ Ή "ΔΑΣΚΑΛΑ"
    Εγγεν. το έτος 1903 - Εκοιμ. το έτος 1988

Υ.Γ. Ευχαριστούμε θερμά το γιο της αείμνηστης Δασκάλας μας, κύριο Μηνά Θ. Πετρόχειλο, καθώς επίσης και τις εγγονές της Καλλιόπη και Γλυκερία Πετροχείλου για την παροχή πληροφοριών και φωτογραφιών των μελών της οικογένειάς τους.