Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Δήμου Μονεμβασίας:ο αγαπημένος μας θεσμός συνεχίζει ακάθεκτος με συμμετοχή θεατρικών ομάδων ερασιτεχνικού θεάτρου από όλη την Ελλάδα.

Σε πείσμα της υγειονομικής κρίσης που έχει πλήξει έντονα τον χώρο του πολιτισμού εδώ και ενάμιση χρόνο, ο αγαπημένος μας θεσμός συνεχίζει ακάθεκτος με συμμετοχή θεατρικών ομάδων ερασιτεχνικού θεάτρου από όλη την Ελλάδα.

Η προσφορά του Φεστιβάλ πολυσχιδής και πολυεπίπεδη, τόσο για τους νέους δημιουργούς που τους δίνεται η δυνατότητα να καταθέσουν τη δημιουργικότητά τους σε ένα υπέροχο αμφιθέατρο, στην ιστορική Λακωνία, όσο και στους θεατές, συμμετέχοντες, εθελοντές που μέσω της εμπειρίας του Φεστιβάλ γίνονται κοινωνοί της μαγείας του Θεάτρου.

Χτες βράδυ παρακολουθήσαμε την Τελετή 'Εναρξης του 5ου Πανελλήνιου Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου.

Ένα πρωτότυπο θεατρικό δρώμενο αφιερωμένο στα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821. Πέντε ξεχωριστές μορφές ηρώων του Αγώνα ζωντάνεψαν στο μυαλό μας μέσα από αφήγηση που εστίασε όχι μόνο σε γνωστές και άγνωστες λεπτομέρειες της ζωής τους αλλά και στον εσωτερικό τους κόσμο, στις ψυχολογικές τους μεταπτώσεις και μεταμορφώσεις, μέχρι τον θάνατό τους που στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν πρόωρος και άδικος.

Γίναμε μέσα από την αφήγηση κοινωνοί του πάθους των Ελλήνων για ελευθερία, των ένδοξων στιγμών του Εθνικοαπελευθερωτικού Έπους αλλά και σκοτεινών του πτυχών όπως τα εμφύλια πάθη και μίση που παραλίγο να το αφανίσουν.

Η παράσταση βασίστηκε σε συνδυασμό καλλιτεχνικών τρόπων: κουκλοθέατρο, τραγούδι, χορογραφική κίνηση, δραματική απαγγελία (πραγματικά θαύμασα, έχοντας σχετική εμπειρία σε ερασιτεχνικό θέατρο, την από στήθους αφήγηση των πέντε παιδιών από το Θεατρικό Εργαστήρι Νέων Δήμου Μονεμβασίας, πάνω σε πυκνά κείμενα ποιητικού ύφους του Νίκου Σταθόπουλου, υπέροχα από τη μία, εξαιρετικά δύσκολα από την άλλη…)

Η επιλογή των ηρωικών μορφών (Αντώνης Οικονόμου, Μαντώ Μαυρογένους, Γεώργιος Καραισκάκης, Μάρκος Μπότσαρης, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης) ήταν ιδιοφυής και αντιπροσωπευτική, με κοινό στοιχείο όλων το ψυχικό μεγαλείο.

Προφανώς η σκηνοθεσία δεν αποσκοπούσε στο να μας αφηγηθει ή να μας διδάξει Ιστορία αλλά στο να μας κάνει να νιώσουμε την ιστορική συγκίνηση, να μυηθούμε στο δέος της απόφασης που πήραν τότε κάποιοι αποφασισμένοι να αποτινάξουν τον τυραννικό δεσμό και να αγωνιστούν για ελευθερία και δημοκρατία.

Μια ευτυχής περίπτωση όπου η Τέχνη υπηρέτησε εποικοδομητικά τις ιδέες, χωρίς να "κάνει σχολείο" αλλά συνδράμοντας την ψυχή και το πνεύμα να πετύχουν υψηλό δείκτη ενσυναίσθησης.

Κρίνοντας εξ ιδίων αλλά και από τις αντιδράσεις του κοινού, η παράσταση κατάφερε να εκπληρώσει με πληρότητα αυτή την επιδίωξη.

Αξίζουν συγχαρητήρια οι διοργανωτές, εν προκειμένω το Νομικό Πρόσωπο του Δήμου Μονεμβασίας και η Οργανωτική Επιτροπή του Φεστιβάλ, επιπλέον και για την τήρηση των μέτρων υγειονομικής προστασίας.

Πολλά μπράβο στα μέλη του Θεατρικου Εργαστηρίου Νέων του Δήμου Μονεμβασίας υπό την καθοδήγηση της Ολυμπίας Λαμπούση και στα μέλη της ΔΟΠΠΑΤ Ναυπλίου.

Τέλος, άλλη μια φορά η συμμετοχή των εθελοντών ήταν καταλυτική.

Καλή συνέχεια τις επόμενες μέρες και καλή επιτυχία στο συνολικό εγχείρημα του 5ου Θεατρικού Φεστιβάλ.

Μαργαρίτα Σπυριδάκου, Χειρουργός Οδοντίατρος, Περιφερειακή Σύμβουλος Πελοποννήσου