ΕΛΕΝΗ ΧΑΡΟΥ:Η ΞΕΡΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΕΛΗ

 

Η ΞΕΡΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΕΛΗ

Στη θάλασσα των Κυθήρων κοντά στο Καψάλι υπάρχουν δυό μικρές βραχονησίδες, τα Κοφινίδια, οι οποίες κατά την παράδοση του Κυθηραϊκού λαού είναι τα γεννητικά όργανα του Ουρανού που κατά τη μυθολογία απέκοψε ο Κρόνος και τα ‘ριξε στη θάλασσα και μέσα από κύματα κι αφρούς που δημιουργήθηκαν γύρω τους γεννήθηκε η Αφροδίτη στη θάλασσα των Κυθήρων. Λοιπόν, εκεί κοντά, ανατολικά του χαμηλού Κοφινιδίου, στα δύο μίλια απόσταση, υπάρχει μια ξέρα σε βάθος 18 οργίες. Παλιά οι ψαράδες έβγαιναν για ψάρεμα με το πανάκι, με τα κουπιά και χωρίς τα σύγχρονα όργανα που μπορούν να προσδιορίσουν το στίγμα, το βάθος κ.τ.λ.

Η τοποθεσία αυτή συνδέεται με ενα θαύμα της Μυρτιδιωτισσας, όταν το καράβι που έφερνε απο την Κρήτη το ασημένιο ένδυμα της ΠΑΝΑΓΙΑΣ, εκεί κοντα στα Κοφινιδια κυνηγήθηκε απο πειρατες. Η φρουρά του κάστρου που είδε τις κινήσεις έριξε κανονιές και εξουδετέρωσε τους πειρατες. Η παραδοςη λεει ότι το βεληνεκές των κανονιών δεν εφθανε τοςο μακριά και απεδόθη σε θαύμα της Μυρτιδιωτισσας η διάσωση του Ελληνικού καραβιού που κατέφθασε σώο στο Καψαλι. Αυτο το θαύμα συνήθως απεικονίζεται στο κάτω μέρος της Εικόνας.

Μια φορά, ένας πολύ έμπειρος παλιός ψαράς από το Καψάλι, ο Γιαννέλης, βγήκε προς τα Κοφινίδια για ψάρεμα alba, με παραγάδι. Έριξε το παραγάδι του και περίμενε να ξημερώσει. Όταν το σήκωσε, στα πρώτα αγκίστρια έπιασε ένα ροφόπουλο, που μαρτυρεί ρηχό βάθος, διότι ο ροφός πιάνεται σε ρηχά και στα απόκουρα της στεριάς δηλ. κοντά στα βράχια των ακτών. Επειδή δεν είχαν βυθόμετρα για να μετρήσουν το βάθος, χρησιμοποιούσαν το σκαντάγιο, δηλ. την καλούμα του παραγαδιού με τη βολιά της, το οποίο σκαντάγιο αφήνανε ελεύθερο στο βυθό μέχρι να πιάσει πάτο. Σκανταγιάροντας λοιπόν ο Γιαννέλης διαπίστωσε ότι βρισκόταν σε ρηχά νερά για την περιοχή, δηλ. εντόπισε μια ξέρα. Την άλλη μέρα ξαναπήγε για παραγάδι πιο οργανωμένος, στο ίδιο σημείο, με οδηγό τα σημάδια της νύχτας που ήξεραν να χρησιμοποιούν οι παλιοί ψαράδες, όπως και τα σημάδια της ημέρας. Λεβάροντας το παραγάδι του είδε κατάπληκτος τα αγκίστρια γεμάτα ροφόπουλα.

Από τότε η ξέρα αυτή που την εντόπισε ο Γιαννέλης και την ήξερε μόνο ο ίδιος, του έβγαζε πλούσιο μεροκάματο.

Σήμερα στους ναυτικούς χάρτες αναφέρεται η «Ξέρα του Γιαννέλη»

Αυτή την ιστορία την άκουσα από το Λαζαρο Βέζο, ανιψιό του Γιαννέλη που συνεχίζει επάξια τη ναυτική παράδοση της οικογένειας.