Ο Καβομαλιάς Περιμένει – Πόσα Χρόνια Ακόμη; Μήπως τελικά καταναλώνουμε λωτούς χωρίς όριο;
Ο Καβομαλιάς Περιμένει – Πόσα Χρόνια Ακόμη; Μήπως τελικά καταναλώνουμε λωτούς χωρίς όριο;
Το 2011, με την πρωτοβουλία του διεθνούς συμποσίου «Καβομαλιάς: Από το Ομηρικό στο Σύγχρονο Τοπίο», γεννήθηκαν ελπίδες για ένα νέο κεφάλαιο στην προστασία της χερσονήσου του Μαλέα. Το συμπόσιο εκείνο δεν ήταν απλώς ένα γεγονός, αλλά μια διακήρυξη, ένα κάλεσμα προς τις περιφερειακές και δημοτικές αρχές να αναλάβουν δράση. Ο Καβομαλιάς θα γινόταν Τοπίο Διεθνούς Αξίας, τα σπάνια τοπία και η πολιτιστική κληρονομιά του θα προστατεύονταν και η περιοχή θα προχωρούσε σε αειφόρο ανάπτυξη.
Κι όμως, χρόνια μετά, η χερσόνησος παραμένει αβοήθητη, και οι υποσχέσεις σβήνουν μέσα στην αδράνεια. Πόσα χρόνια χρειάζονται ακόμη για να γίνει κάτι ουσιαστικό; Πόσες δεκαετίες θα περάσουν μέχρι οι τοπικές αρχές να υλοποιήσουν όσα συμφωνήθηκαν;
Η απουσία δράσης αφήνει εκτεθειμένα το μοναδικό τοπίο του Καβομαλιά, την πλούσια βιοποικιλότητα και τα ιστορικά μνημεία σε κινδύνους από ανθρώπινες παρεμβάσεις και τη φθορά του χρόνου.
Ο Καβομαλιάς δεν είναι απλώς ένα γεωγραφικό σημείο,απλές συνταταγμένες σε ένα χάρτη! Είναι μια ζωντανή ιστορία, όπου ο μύθος συναντά την πραγματικότητα και το παρελθόν συναντά το παρόν. Χρειαζόμαστε άμεσα μέτρα για την προστασία του, πριν χάσουμε ανεπιστρεπτί αυτόν τον θησαυρό. Ο χρόνος κυλά, κι εμείς δεν έχουμε την πολυτέλεια να μείνουμε θεατές.
Η αδράνεια των αρχών και η αίσθηση απάθειας που κυριαρχεί θυμίζει έντονα τους Λωτοφάγους του Οδυσσέα. Εκείνοι που τρώγοντας τον λωτό, ξέχασαν το παρελθόν και βυθίστηκαν σε μια ύπνωση, απρόθυμοι να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Μήπως κι εμείς, μετά το 2011, ξεχάσαμε τι σημαίνει δράση και ευθύνη απέναντι στον τόπο μας;
Μήπως είμαστε εγκλωβισμένοι σε μια νοητική αδράνεια, αφήνοντας τον χρόνο να κυλάει και τις ευκαιρίες να χάνονται;
Δεν υπάρχουν σχόλια