Τα μόνα που πάνε καλά στα Κύθηρα αυτό το καλοκαίρι είναι τα πανηγύρια, καθότι για τα πανηγύρια είμαστε και φαινόμαστε, άλλωστε , αμαν αμαν, ανάμεσα Καβομαλιά πιο δώθε από την Κρήτη και στο Τσιρίγο τ' όμορφο γεννήθηκ΄ η Αφροδίτη, αλλά επειδή οι άντρες στο Τσιρίγο, οι σοβαρού μεγέθους εννοώ είναι ανύπαρκτοι, έφυγε κατ' ευθείαν και πήγε στην Κύπρο , που εκεί οι άντρες είναι σαν τους φημισμένους γαϊδάρους τους. Όμως , αυτά τα αγοράκια που δεν τα γουστάρησε η Αφρόδω, να τα δείτε πως αντριτσινούνε στους χορούς, αχ ρε Τσιριγώτες, σαν τα αγριοκάστικα στην Αγία Μόνη, μπας κι εκείνα αντριτσινούνε καλύτερα μάλιστα, πάνω στις αναβαθμισμένες πλατείες που είναι τροχαλέα χάμω οι πέτρες εξ Ολλανδίας , που φέρανε για να τις αναμορφώσουνε, κρατώντας και το μυγοχεσμένο σουβλάκι στο χέρι, με χαρακωμένο τον ποπό τους από τον πάγκο που καθόντουσαν τόσην ώρα, ώσπου ν' αρχίσουν τα όργανα. Καλά δεν σας λέω τίοτα, οι τουρίστες ξετρελαίνονται. Παθαίνουν πολιτισμική ανάταση τέτοια, πως να σας την περιγράψω; Κάθε πόλη και αμάν αμάν, λοιπόν, κάθε χωριό και τιριρί όλο το καλοκαίρι!!!
Το άλλο που πάει πολύ καλά είναι το κρατικό μπούλινγκ στους επιχειρηματίες του νησιού, να μην αβασκαθεί το κράτος μας, που στο διάολο τους ηύρε τόσους πολλούς αργόσχολους και τους στέλνει παπορές προς τα εδώ, να πιάσουνε τους αρχικλέφτες, εμάς όλους, που λελεύουμε στο δίευρο σε κοντζάμ τουριστική σεζόν που έχομε και που πάει ανάποδα από την ηλικία μας αυτή, κάθε χρόνο, εμείς μεγαλώνουμε, αυτή μικραίνει, φέτος θαναι δεν θαναι δεκαπέντε ημερών. Κι αν δεν πιάσουνε τους κλέφτες, τουλάχιστον πιάνουνε κάνα ορφό, κανα μπαρμπούνι, να και καλό ξενοδοχείο, να εισιτηρια στα παπόρια, καμιά κατοστή θαρρώ έχουν έρθει από τον Ιουνιο μέχρι τώρα. Εχω την αίσθηση πως κοστίζουν στο κράτος πιο πολλά από οσα του ξοικονομούν, αλλά χαλάλι μωρέ, διότι μας κρατούν όλους διασωληνομένους κι ας τολμήσει κανένας Πιέρρος, που κρατά ζωντανό τον τουρισμό του νησιού (μόνος του κάποτε), εδώ και 70 χρόνια. Αντί μάνα, χολή και στον Χριστό το κάμανε, τον Πιέρρο θα αφήνανε; Αντί να τον επιδοτούν φορολογικά , να μένει το χειμώνα ανοιχτός, να βρίσκουνε να φάνε μία μπουκέα οι σωρός κρατικοδίαιτοι που έρχονται και το χειμώνα κατά δώ, τον διαπομπέψανε κιόλας, κρατική διαπόμπευση στον καλύτερο επιχειματία των Κυθήρων όλων των εποχών , "Κλειστόν λόγω φορολογικών παραβάσεων" , άνευ δίκης, άνευ ετυμηγορίας ετέρου τινός, πλην εκείνου που τον τσάκωσε πως δεν εστειλε το Ζ στον Μεγάλο αδερφό. Δημοκρατία του τρόμου...χαλάλι μας.
Αλλά φροντίζει όμως αυτό το σπουδαίο κράτος να έχουμε νερό μπλόι, θα πνιγούμε καμία ώρα εκειά που πλενιόμαστε, να μου το θυμάστε, εξαιτίας της ανομβρίας βέβαια, όχι των γεωτρυπήσεων. Φροντίζει επίσης να έχουμε παπόρια κι αεροπλάνα σωρός, να μεγαλώσει το αεροδρόμιό μας, να επκταθεί ο μώλος στο Καψάλι να ακουμπούν τα κρουαζιερόπλοια, να γίνει φοβερή μαρίνα στην Αγία Πελαγία, που είναι , δα, δίπλα και στο πιο πολυσύχναστο δίαυλο της Μεσογείου , (μετά το Γιβλαρταρ), φροντίζει να διασχίζουν το νησί τοπικά λεωφορεία ολημερίς σε άριστους φαρδιούς δρόμους καινούργιας χάραξης, με την έγκριση Δασαρχείου, Αρχαιολογίας, Πολεοδομίας, ΚΑΣ και Κας , Πυροσβεστικής, Λιμεναρχείου , κλπ κλπ (κι άμα δείτε να γίνεται ποτέ τέτοιο έργο , εγώ θα κάτσω να με δαγκάσετε), φροντίζει, τέλος, το σημαντικότερο: να έχουμε πολιτισμό ανάλογο του παγκόσμιου συμβολισμού των Κυθήρων (Που είσαι Βαττώ, Μπωντλέρ, Ουγκώ και τόσοι και τόσοι ξενοι και δικοί που υμνήσατε το νησί μας ως τόπο του ουράνιου έρωτα!!!).
Αυτό το φοβερό μας κράτος, είναι τρομερά παραγωγικό, αλλά, το μόνο που παράγει, είναι εμπόδια.
Εντέλει όμως αντιλαμβάνεται και ιεραρχεί τα έργα όπως πρέπει. Και επειδή βλέπει ότι ο τουρισμός που έχουμε, το μόνο που μας αφήνει είναι τα σκουπίδια του και τα κακά του, τα τελευταία τρίαντα χρόνια τα πιο μεγάλα έργα είναι δύο. Ο ΧΥΤΥ (όντως θαυμάσιο έργο) που έγινε και η αποχέτευση που θα γίνει από την μέση και κάτω. Κατά τα κόπρια μας και τα έργα μας. Και μη μου τσινάς Δήμαρχε, όπως τσίνησες προχτές , μην τσινάς που τα λέω όξω από τα δόντια. Δεν τα βάζω ιδίως μέ σένα, ούτε με κανέναν από τους προηγούμενους από σένα άλλωστε, διότι οι Δήμαρχοι, ένα μικρό μικρό τελευταίο ροδάκι είναι στο θεόρατο και ανάλγητο κάρο της Κεντρικής εξουσίας και μάλιστα και αυτοί με τόσα μπουζιαστήρια στα πόδια και στα χέρια τους και με τόσα πελέκια πάνω από τα κεφάλια τους, που ελάχιστα πράγματα μπορούν να κάνουν. Αν ήταν ζούλες και τους έβλεπαν οι φιλόζωοι τόσο μπουζιασμένους, θα είχαμε ποινές κάθειρξης στο κράτος που τους μπουζιάζει.
Αλλά όμως κάτι πρέπει να γίνει. Το νησί μας φθίνει. Και καλά, εγώ είμαι εβδομήντα και το μόνο που με γνοιάζει πλέα, είναι ο τάφος μου, να είναι εδώ, μαζί με τους γονείς μου. Αλλά ο γιός μου; Αν μου τον διώξουνε από την πατρίδα, να πάει στο διάολο κι ο τάφος μου και τα κόκκαλά μου.........αχ...λατρεμένο νησί μου....
Γιώργης Π. Δρυμωνιάτης
(με Κεφαλαία σήμερα τ΄όνομά μου, καθώς δεν είναι ποίημα, αυτό που έγραψα).
Δεν υπάρχουν σχόλια