Ανάμεσα στον Πίνατ και την Φάλι μια φτωχευμένη κοινωνία σε απόγνωση.

 

Το ΤΙΚ ΤΟΚ καλά κρατεί μακριά όμως από τα κρίσιμα προβλήματα της Ε.Ε.-

Γράφει ο Ηλίας Παναγιωτακάκος

Στις 9 Ιουνίου πραγματοποιούνται οι εκλογές για την σύνθεση του νέου Ευρωκοινοβουλίου  (European Parliament) του σημαντικότερου και ίσως του δημοκρατικότερου θεσμού της Ε.Ε.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αντιπροσωπεύει περίπου 450 εκατομμύρια πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αποτελείται σήμερα, από 705 ευρωβουλευτές. Ο αριθμός των ευρωβουλευτών για την περίοδο 2024 – 2029 θα αυξηθεί σε 720.

Η Ελλάδα θα εκπροσωπηθεί με 21 Ευρωβουλευτές που θα εκλεγούν από τα 31 κόμματα και 1.168 υποψηφίους που διεκδικούν την ψήφο των Ελλήνων πολιτών.

Αν και το 80% των αποφάσεων που αφορούν την ζωή και το μέλλον των πολιτών θεσμοθετούνται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εν τούτοις δεν υπάρχει το ανάλογο ενδιαφέρον για συμμετοχική ψήφο σ’ αυτές τις εκλογές και τον Ευρωσκεπτικισμό να κυριαρχεί.

Βέβαια τα τελευταία χρόνια και η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, ώστε με ελκυστικές πολιτικές να σταθεί αρωγός στα κρίσιμα και σύγχρονα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Ευρωπαίοι πολίτες.

Παρόλα αυτά στην εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι αφελές να πιστεύουμε ότι εκεί που απέτυχε η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πετύχει το εθνικό κράτος.

Η συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης ανακυκλώνεται με έκδηλη την αντίληψη για τον κίνδυνο διάλυσής της. Οι απαισιόδοξες φωνές που πολλαπλασιάζονται είναι τελικώς χρήσιμες, γιατί οδηγούν σε αφύπνιση για να αντιμετωπισθεί ο ακραίος δεξιός και αριστερός λαϊκισμός, που αναζωπυρώνει τους εθνικούς εγωισμούς, και γιατί θα διευκολύνουν να επικεντρωθούν οι Ευρωπαίοι στο αληθινό πρόβλημα που είναι το μέλλον της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Το πρόβλημα είναι η υποβάθμιση της ευρωπαϊκής πολιτικής σε μια «ελιτίστικη διαδικασία», σε μια αποπολιτικοποιημένη παράκαμψη της δημόσιας ισχύος των λαών και των οργάνων των κρατών-μελών (Brunkhorst 2014).

Το κεντρικό διακύβευμα είναι απλό , αλλά και δύσκολο για ποιοτική αναβάθμιση της δημοκρατίας και αφορά κατά πόσο υπάρχει η πολιτική βούληση τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε ανακτήσουν τον έλεγχο, ώστε να ρυθμιστεί αποτελεσματικά ο παγκοσμιοποιημένος χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός «Καζίνο» του 21ου αιώνα και να υλοποιηθούν πολιτικές κοινωνικής προόδου, που απουσιάζουν εντελώς από την σημερινή Ευρώπη.

Η διαρκής δημοσιονομική πειθαρχία και όροι με τους οποίους επιβλήθηκε η λιτότητα, που δεν είναι συμβατή με την πολιτική που χαρακτηρίζει κυρίως τις χώρες του νότου Αργά ή γρήγορα θα πρέπει να βρεθούν πιο εξισορροπημένες λύσεις για να μειωθεί ο «πόλεμος» Βορρά – Νότου.    

Αργά ή γρήγορα η Ευρώπη πρέπει να επαναδιατυπώσει τους όρους του νέου κοινωνικού κράτους και να το εξαγάγει αντί να το περιθωριοποιήσει. Μια από τις μεγαλύτερες συμβολές της Ε.Ε στην οικονομική παγκοσμιοποίηση είναι η συμπλήρωσή της με την κοινωνική παγκοσμιοποίηση στη βάσει της διακήρυξης της Φιλαδέλφειας, του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη και των προτάσεων της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας που αγωνίζεται στη διασφάλιση των κοινωνικών δικαιωμάτων σε παγκόσμιο επίπεδο.

Σε τελευταία ανάλυση, η διασφάλιση της Ειρήνης στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο και ο σεβασμός της αξιοπρέπειας του ατόμου, αποτελούν τα εχέγγυα για το μέλλον της ΕΕ. Το συμπέρασμα είναι απλό και σαφές: ή πορευόμαστε προς την κοινότητα των λαών ή θα επανέλθουμε στον ηγεμονισμό μιας από τις μεγάλες χώρες της Ευρώπης ειδικά του Γερμανο-Γαλλικό άξονα.

Τα προβλήματα που θα συνεχίσουν να απασχολούν την Ε.Ε είναι η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση η Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνα , η Ενεργειακή αυτονομία , η ελκυστική πολιτική για την ανάπτυξη και προστασία της αγροτικής παραγωγής, η προστασία του περιβάλλοντος , το σύγχρονο Κοινωνικό Κράτος το προσφυγικό, το δημογραφικό,η ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών και της τεχνικής νοημοσύνης στην υπηρεσία της κοινωνίας με την αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των εργαζομένων και της πραγματικής οικονομίας των επιχειρήσεων.

Στην Ελλάδα δυστυχώς συνεπικουρούμενων και των ΜΜΕ η ουσιαστική συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης έχει περιοριστεί στα εσωτερικά ζητήματα και σωστά, ως ένα βαθμό , αλλά κυριαρχούν οι «ατάκες» και το ΤΙΚ ΤΟΚ γίνεται το επίκεντρο της (μετα) πολιτικής την ίδια ώρα γκρεμίζεται η αγοραστική δύναμη του μέσου Έλληνα έχει μειωθεί σε πραγματικές αξίες κατά 40% σε σχέση με το 2009.!!!

Μπορεί να υπάρχει οικονομική μεγέθυνση του 2% που όμως στηρίζεται στο μοντέλο, τουρισμός – φωτοβολταικά – ανεμογεννήτριες – αγοραπωλησίες ακινήτων ενώ το εμπορικό έλλειμμα να εμφανίζει τεράστια τρύπα των 32 δισ. Ευρώ, δηλαδή οι εισαγωγές αυξάνονται δραματικά, ακόμα και για προϊόντα της πρωτογενούς παραγωγής που άλλοτε τα ελληνικά προϊόντα κατέκλυζαν τις αγορές ,ενώ οι εξαγωγές αγκομαχούν.

Η ισχύς και η ευρωστία της οικονομίας μιας χώρας, ειδικά μέσα στην ανταγωνιστική Ευρωπαϊκή Ένωση, κρίνονται από το εμπορικό του ισοζύγιο, όπου η Ελλάδα δυστυχώς παρουσιάζει μεγάλο άνοιγμα.

Ενδεικτικά το 2005 η Ελλάδα είχε καταφέρει να βρίσκεται σε μέσο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στο 98% του μέσου όρου της Ε.Ε. ξεπερνώντας 13 χώρες, μεταξύ των οποίων όλες του πρώην ανατολικού μπλοκ και η Πορτογαλία. Σήμερα είναι 67% του μέσου όρου της Ε.Ε, ενώ η Βουλγαρία με ένα σπριντ κάλυψε 13 μονάδες, φτάνοντας στο 64%, και είναι θέμα 1-2 ετών να μας ξεπεράσει και να μείνουμε ουραγοί.

Επί πλέον η όποια μεγέθυνση καθ’ ημάς γίνεται με ένεση. Με τα ευρωπαϊκά 32 δισ. ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας –που είναι εφάπαξ και τελειώνουν το 2026.

Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι σήμερα χρωστάμε περί τα 406,5 δισ. ευρώ, πλην όμως εξυπηρετούμε μόνο 310 δισ., ενώ μετά το 2033 θα πρέπει να εξυπηρετούμε το σύνολο, συν τους τόκους 25 δισ. και όποια ελλείμματα.

Η Ελλάδα του 2024 έχει μισθούς Βουλγαρίας με τιμές τροφίμων Γαλλίας και ενοίκια Γερμανίας και εισαγωγές τροφίμων από Τρίτες χώρες εκτός Ε.Ε.

Έτσι ούτε ο Πίνατ ούτε η Φάλι τα συμπαθητικά τετράποδα μπορούν να δώσουν λύσεις στα προβλήματα της φτωχοποιημένης κοινωνίας , πολύ δε περισσότερο η (κατά) χρηση του ΤΙΚ ΤΟΚ θα προσελκύσει του πολίτες να προσέλθουν στις κάλπες της 9ης Ιουνίου 2024.

Απαιτούνται βιώσιμες πολιτικές που θα εγγυηθούν την Ευρώπη των λαών και όχι των μονοπωλίων αλλά και μια Ελλάδα με μέλλον για τους πολίτες και ειδικά για την νέα γενιά.

Η ψήφος μας είναι δικαίωμα και υποχρέωση αλλά εποικοδομητική για το μέλλον των ελληνικών πραγμάτων κυρίως των εθνικών μας δικαίων, σε μια Ευρώπη των πολιτών με Ειρήνη, Ασφάλεια και Κοινωνική Πρόνοια.