Πόλα Ρούπα και Νίκος Μαζιώτης γράφουν για τον Λάμπρο Φούντα

Αναδημοσιεύουμε από athens.indymedia.org.  

ΛΑΜΠΡΟΣ ΦΟΥΝΤΑΣ AΘΑΝΑΤΟΣ

10/03/2024

Πέρασαν 14 χρόνια από το θάνατο σε συμπλοκή με αστυνομικούς του συντρόφου μας Λάμπρου Φούντα στις 10 Μαρτίου 2010. Όλα αυτά τα χρόνια, είτε ήμασταν στην παρανομία συνεχίζοντας τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα όταν του αφιερώσαμε την επίθεση στην ΤτΕ- ΕΚΤ-ΔΝΤ το 2014, είτε βρισκόμενοι στη φυλακή, πάντα τον είχαμε στο μυαλό μας. Και φυσικά θα βρίσκεται στη μνήμη μας και την καρδιά μας όσο βρισκόμαστε στη ζωή.                                                                                                     

Είναι γνωστό ότι όταν αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή μας στον Επαναστατικό Αγώνα, γνωστοποιήσαμε δημόσια με την Πολιτική Επιστολή προς στην Κοινωνία, ότι ο Λάμπρος Φούντας σκοτώθηκε σε προπαρασκευαστική ενέργεια της οργάνωσής μας σε μια προσπάθεια σαμποταρίσματος της υπαγωγής της χώρας στο μνημόνιο, δηλαδή, στο πρόγραμμα του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Ε.Ε., κάτι που είχε ήδη αποφασιστεί από την τότε κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου και είχαμε προβλέψει ως οργάνωση από το φθινόπωρο του 2009. 

Είναι ο πρώτος και τελευταίος νεκρός αγωνιστής της κοινωνικής αντίστασης ενάντια στα «μνημόνια», ενάντια σε μια εποχή που άνοιξε με την επιβολή της 1ης δανειακής σύμβασης την άνοιξη του 2010. Ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας σκοτώθηκε στην προσπάθεια υλοποίησης του σχεδίου του Επαναστατικού Αγώνα έτσι ώστε να γίνει η οικονομική κρίση και το πρόγραμμα αντιμετώπισής της, δηλαδή το μνημόνιο, ευκαιρία για μια επαναστατική απόπειρα στην Ελλάδα. Ακριβώς γι αυτό, είχαμε κάνει με την καμπάνια των επιθέσεων του 2009 (επιθέσεις στα ΜΑΤ μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, στη CITIBANK, την Eurobank και το Χρηματιστήριο Αθηνών) πρόταση στον α/α και ευρύτερο αντικαπιταλιστικό χώρο για τη δημιουργία επαναστατικού κινήματος για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου.     

Ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας είναι ένας «μάρτυρας» της Αναρχίας και της Κοινωνικής Επανάστασης. Στη συνείδηση των λαών και των κοινωνικών κινημάτων, «μάρτυρες» είναι αυτές/αυτοί που δίνουν τη ζωή τους για τους άλλους με αυταπάρνηση, για τους συντρόφους τους, την κοινότητά τους, τον λαό τους, το προλεταριάτο, αυτούς που αγαπάνε. Είναι αυτές/αυτοί που δίνουν τη ζωή τους για τον πολιτικό αγώνα τους. Για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας. Ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας και ο Επαναστατικός Αγώνας ανήκουν σε ένα παγκόσμιο-διεθνές πολιτικό χώρο και κίνημα το οποίο έχει καταβολές από την Α΄ Διεθνή Ένωση Εργατών, την αντικρατική-αντιαυταρχική τάση του εργατικού κινήματος και τον αντικρατικό (αναρχικό) κομμουνισμό σε αντίθεση με την κρατιστική τάση που κατέληξε στον κρατικό-καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό.

Ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας, παρά τη διαφορετικότητα των εποχών και των συνθηκών, βρίσκεται δίπλα στις/στους αναρίθμητες/αναρίθμητους συντρόφισσες και συντρόφους που έπεσαν διαχρονικά αγωνιζόμενοι, είτε μαχόμενοι με το όπλο στο χέρι είτε πέθαναν στις φυλακές αιχμάλωτοι ή σε απεργίες πείνας. Στέκεται πλάι στους χιλιάδες Κομμουνάρους του Παρισιού του 1871 που έπεσαν στη διάρκεια των μαχών με τους Βερσαλλιέρους ή σφαγιάστηκαν ως αιχμάλωτοι.

Στέκεται πλάι στους «μάρτυρες» του Σικάγο του 1886, τους αγωνιστές συντρόφους μας που απαγχονίστηκαν για το 8ωρο ή σκοτώθηκαν στην πλατεία Χέιμαρκετ ή πλάι σε αυτούς που αγωνίστηκαν και έπεσαν για να πάρει η Ρώσικη Επανάσταση μια αντικρατική-αντιαυταρχική κατεύθυνση, όπως π.χ. οι Μαχνοβίτες της Ουκρανίας κι οι Κομμουνάροι της Κρονστάνδης.  Στέκεται πλάι στο σύντροφο Ρικάρντο Φλόρες Μαγόν (Ricardo Flores Magón) που πέθανε κρατούμενος σε φυλακή των ΗΠΑ, τον εμπνευστή του συνθήματος Γη και Ελευθερία της Μεξικάνικης Επανάστασης που υιοθέτησε ο Ζαπάτα, στους συντρόφους Σάκο και Βαντσέτι (Sacco και Vanzetti) που εκτελέστηκαν στην ηλεκτρική καρέκλα, στη Ρόζα Λούξεμπουργκ (Rosa Luxemburg) και τους μαχητές της Γερμανικής Επανάστασης.

Βρίσκεται πλάι στους μαχητές της Ισπανικής Επανάστασης που πολέμησαν τους φρανκικούς φασίστες όσο και τους σταλινικούς αντεπαναστάτες του Ισπανικού Λαϊκού Μετώπου, όπως και πλάι στους ένοπλους αντάρτες της περιόδου της φρανκικής δικτατορίας, πλάι στον Ασκάσο (Ascaso), τον Ντουρούτι (José Buenaventura Durruti), τους αδελφούς Σαμπατέ (Sabaté), τον Ραμόν Βίλα (Ramon Villa Capdevila), τον Μπουτς Αντίς (Butch Addis), τον Οριόλ Σολέ (Oriol Solé), τον Αυγουστίνο Ρουέδα ((Agustín Rueda). Βρίσκεται δίπλα στους Ρώσους Ναρόντνικους και τους αναρχικούς «προπαγανδιστές» της πράξης, τους τυραννοκτόνους και βασιλοκτόνους που αντιμετώπισαν με θάρρος την αγχόνη, την καρμανιόλα, την καρότα, το εκτελεστικό απόσπασμα. Βρίσκεται δίπλα στον Καζέριο (Sante Geronimo Caserio), τον Βαγιάν (Vaillan), τον Μπρέσι (Gaetano Bresci), τον Αντζιολίλο (Michele Angiolillo Lombardi), τον Λουτσέττι (Gino Lucetti), τον Ραβασόλ (Ravassol), τον Εμίλ Ανρί (Émile Henry), τον Τσόλγκοτς (Leon Cholgots), τους Ντελγκάδο (Joaquin Delgado) και Γρανάδο (Francisco Granados), τον Πινέλι (Giuseppe Pinelli).  Βρίσκεται δίπλα σε σύγχρονους αγωνιστές, όπως τους συντρόφους Λορέντζο Ορσέτι (Lorenzo Orsetti) και Χίλμαρσον (“Spark”-Sahin Huseini) που πολέμησαν και έπεσαν για την Επανάσταση-ορόσημο της εποχής μας, την Επανάσταση στη Ροζάβα και την Ομοσπονδία της Βόρειας Συρίας αντιμετωπίζοντας τον ISIS (Ισλαμικό Κράτος) και το τούρκικο φασιστικό κράτος. 

Ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας βρίσκεται δίπλα στις αγωνίστριες και τους αγωνιστές του δυτικοευρωπαϊκού αντάρτικου πόλης των δεκαετιών του 1970 και ’80 που έπεσαν μαχόμενοι σε συμπλοκές ή δολοφονήθηκαν αιχμάλωτοι από το κράτος, όπως π.χ. την Μάρα Καγκόλ (Mara Cagol), τον Αλάζια (Alazia), τις συντρόφισσες και τους συντρόφους της RAF στο Σταμχάιμ, των απεργών πείνας όπως τον Χόλγκερ Μάιντς (Holger Klaus Meins), τους μαχητές του ελληνικού αντάρτικου πόλης τους συντρόφους Χρήστο Κασίμη και Χρήστο Τζουτσουβή που έπεσαν σε συμπλοκές με τους υπηρέτες τους κράτους αλλά και τον σύντροφο Χριστόφορο Μαρίνο.  

Ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας βρίσκεται δίπλα στους αναρίθμητους αγωνιστές, αντικρατιστές, αντικαπιταλιστές, αντιιμπεριαλιστές, αντιφασίστες σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου που έπεσαν για μια καλύτερη ανθρωπότητα και μια καλύτερη κοινωνία.

Έχουμε χρέος και ευθύνη να θυμόμαστε και να τιμούμε αυτές/αυτούς που έπεσαν αγωνιζόμενες/αγωνιζόμενοι μέσα από τις γραμμές μας. Γιατί όποιος ξεχνάει τους νεκρούς του αγώνα, όπως και τους αιχμαλώτους, ξεχνά και τον ίδιο τον αγώνα.          

 Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ ΦΟΥΝΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΝ 

 Πόλα Ρούπα και Νίκος Μαζιώτης καταδικασμένα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα 

Πηγή: athens.indymedia.org