Τεκνοθεσία ἢ νόμιμη παιδεραστία;

 ΕΘΝΙΚΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ 

«ΙΣΤΑΜΕΘΑ ΑΓΡΥΠΝΟΙ» 

Τ.Θ. 67250, 

Τ.Κ. 15102, Μελίσσια Ἀττικῆς 

Τηλ.: 210 5248000 

Ἠλ. Διεύθυνσις: info@ethnikoiphylakes.org 

Ἱστοσελίς: https://ethnikoiphylakes.org 

Ἐν Μελισσίοις, τῇ 31ῃ Ἰανουαρίου 2024 

Ἀρ. Πρωτ.: Φ3/05/31-01-24 

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ

Θέμα: Τεκνοθεσία ἢ νόμιμη παιδεραστία; 

Ὅταν μὲ τὸ πρόσχημα τῆς δημοκρατικῆς πολυφωνίας στὴν Πατρίδα μας, ὅπου ἡ ληστοκρατία ἔχει ἐπιβάλει  μονοφωνικῶς κατευθυνόμενα νεφελώματα σκέψεως, ἀποδεχόμαστε τὴν ἐπιχειρηματολογικὴ ἀντιπαράθεσι, εἶναι σὰν νὰ καταγράφουμε ἤδη τὴν ἀποδοχὴ ἰσοτιμίας μεταξὺ ἡμῶν καὶ τῶν ἀνεγνωρισμένων πλέον βαθυτρόπων ἐξουσιαστῶν μας μὲ τὴν συνεπικουρία τῶν ἀφροασιατικῶ παρασίτων θὰ ὁλοκληρωθῇ ἡ γενοκτονία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους καὶ τὸ ἱερὸ ὄνομα τῆς Ἑλλάδος θὰ παραμείνῃ, ὄχι ὡς ὕμνος σὲ ὅ,τι ἀνώτερο καὶ σπουδαῖο, άλλὰ ὡς συνώνυμο τοῦ ἐκχυδαϊσμοῦ.
Μετὰ λοιπὸν ἀπὸ  μισὸ  αἰῶνα  συνεχοῦς  ἐκμαυλισμοῦ, διαβρώσεως καὶ ἐκφαυλισμοῦ τῶν Ἑλλήνων, οἱ κρατοῦντες ἐπείγονται ἢ ἐντέλλονται νὰ ἐπιταχύνουν τὴν νομοθετικὴ ἐπιβολὴ τῆς διαστροφῆς σὲ κανονικότητα, μὲ τὴν προώθησι  τοῦ νομοσχεδίου γιὰ τὸν γάμο (;), καὶ τὴν τεκνοθεσία  ὡς  κερκόπορτα  τῆς  παιδοφιλίας τῶν ὁμοφυλοφίλων.

Κατ’  ἀρχὴν  εἶναι  ἐπιεικῶς  παρανοειδὴς  αὐτοχειρία  νὰ  πιστεύῃ  ὁ  ὅποιος ἐφήμερος  ἄνους  ὅτι  μὲ  ἕνα  διάταγμα,  ἔστω  ἐν  εἴδει  νομοθετήματος,  μπορεῖ  νὰ ἐπιβληθῇ στὴν φύσι.

Οἱ λιποβαρεῖς φαντασιόπληκτοι φαντασιοκόποι,  θύματα τῆς ἀνεπίτρεπτης ἐξουσίας, τὴν ὁποίαν  καταχρῶνται, λογίζονται πὼς  θεοῦνται, μέχρι νὰ ἀφανισθοῦν περιδινούμενοι  στὴν  γελοιοποίησι  καὶ  τὸν χλευασμό, τὰ ὁποῖα ἐν τέλει ἀπέκτησαν ἀξιοκρατικῶς.

Ἡ πλειονότης τῶν ὁμοφυλοφίλων βεβαίως,  ἀπολησμονημένοι στὴν ἡδονολατρεία τῶν παθῶν τους, δὲν ἔχουν ἀντιληφθῇ ὅτι τοὺς χρησιμοποιοῦν καὶ ὅτι τελικῶς θὰ εἶναι οἱ μόνοι, οἱ ὁποῖοι θὰ βληθοῦν καὶ ἀπὸ τοὺς προωθητές τους καὶ ἀπὸ τὸν λαό, ὁ ὁποῖος  ὠργισμένος τοὺς βλέπει νὰ καταλαμβάνουν ὅλων  τῶν  εἰδῶν  τὰ πόστα, μὲ βασικὰ  προσόντα τὴν  ἐμφανῆ παρεκτροπή τους, τὸ θράσος καὶ τὴν ἀναίδεια.

Τοὺς ἔχουν καταπείσει, πὼς ἡ εὐμενὴς ὑποδοχὴ εἶναι ἀποδοχή.
Κι ἐπειδὴ οἱ ἴδιοι ξέρουν μὲ ἀνεξίτηλη ὀδύνη πὼς τὸ φῦλο δὲν ἀλλάζει, βαυκαλίζονται πὼς ἡ δική μας παραδοχὴ θὰ λειτουργήσῃ ὡς πανάκεια στὴν συμφορά τους.
Τὸ  τραγικὸ  εἶναι, πὼς  ὅταν  ἔπαψαν  νὰ  ὑφίστανται  τοὺς κατατρεγμοὺς τῆς κοινωνίας  καὶ  τῆς  πολιτείας,  μόλις ἀπέκτησαν τὴν ψευδαίσθησι ἐξουσίας, ἐξεδήλωσαν μεγαλύτερη κακόνοια κατὰ τῶν  φυσιολογικῶν  ἀνθρώπων,  ἀπὸ αὐτήν, τὴν  ὁποίαν  εἰσέπραξαν, ἀποδομῶντας κάθε  πεδίο  κανονικότητος.

Δὲν ἀντιλαμβάνονται, πὼς ἀποικοδομοῦν ταυτοχρόνως καὶ παραλλήλως τὴν ἴδια τους τὴν ὕπαρξι.

Ἡ ἐπιστήμη, ἡ ὁποία τὰ τελευταῖα χρόνια θεοποιήθηκε καὶ χρησιμοποιήθηκε παροδηγητικῶς ἀπὸ αὐτούς,  οἱ  ὁποῖοι  μᾶς  ἔταξαν  ὅτι  θὰ  πατάξουν  τὸν  νατιβισμό, δηλαδὴ ἐμᾶς, στὴν ἀληθινή της διάστασι ξεκαθαρίζει, πὼς ὁ καθορισμὸς τοῦ φύλου εἶναι  ἕνα  βιολογικὸ  συμβὰν  καὶ  μόνον. 
Καμμία  ἑπομένη  τραγῳδία, «ἐπιλογὴ» ἢ ἐπιβολὴ  δὲν μπορεῖ νὰ ἀλλάξῃ τὸ  φῦλο, τὸ ὁποῖο  ἀποκτήσαμε  τὴν  ὥρα  τῆς συλλήψεως.
Κι αὐτὸ βεβαίως εἶναι ἡ ἀπόλυτη ἐλπίδα γιὰ τὴν διαδρομὴ ἑνὸς χαμένου ἢ μπερδεμένου ἀνθρώπου.
Ὅσον δὲ ἀφορᾷ τὴν τεκνοθεσία,  εἶναι  ἀπαγορευτικὴ  ἀκόμη καὶ ἡ ἐκφορὰ αὐτῆς τῆς λέξεως ἀπὸ τοὺς ὁμοφυλοφίλους.
Εἶναι ξεκάθαρα μία ὕποπτη προσέγγισις 

στὴν νομιμοποίησι τοῦ ἐγκλήματος τῆς παιδεραστίας. Καὶ παραλλήλως ἀπαξιώνεται τὸ  ἀναντικατάστατο  τῆς μητέρα καὶ  ἀποθεώνεται ὁ ἀπόλυτος ἐξευτελισμὸς  τῆς γυναίκας.
Ἐκλαμβάνεται  ἀσυστόλως ὡς ἄψυχη  ἀναπαραγωγικὴ μηχανὴ σὲ ἐμπόριο βρεφῶν.
Τῶν δικῶν της σπλάγχνων!
Ἐν  ολίγοις,  ἡ  νεοναζιστικὴ  φρίκη  τῶν ἐξουσιαστῶν  ἐξωραΐζει τὸν μεσαιωνικὸ σκοταδισμό.
Πρὸς  ἐπίρρωσιν  τοῦ  ἀποσυνθετικοῦ  νομοσχεδίου,  οἱ σχεδιαστές, οἱ διοργανωτὲς καὶ  οἱ  ἐπωφελούμενοι  τῆς  αἰσχύνης,  ἀνέτρεξαν  στὸ  ἀγαπημένο  τους πεδίο,  τὴν  κατασυκοφάντησι  σὲ  ὅ,τι  ἀνάγεται  στὴν  μεγαλωσύνη  τῆς  Ἑλλάδος.
Τόλμησαν οἱ προδότες τῆς Μακεδονίας, οἱ ἀστράτευτοι τρυφηλοί, νὰ διασύρουν τὸν μέγιστο στρατηλάτη, αὐτόν, ποὺ  ὅπως καταγράφει ὁ Πλούταρχος, ὅταν ὁ στρατηγὸς Φιλόξενος τοῦ πρότεινε μέσῳ ἐπιστολῆς νὰ τοῦ ἀποστείλῃ ἕναν εὐειδῆ νέο, ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος  ἀφοῦ  τὸν  ἀνηγόρευσε  ὡς  τὸν  πιὸ  κακὸ  ἐξ  ὅλων  τῶν  ἀνθρώπων,  τὸν ἐρώτησε  ἔξαλλος  ἂν  τὸν  ξέρῃ  ποτὲ  ἀνακατεμένο  σὲ  τέτοιες  βρωμοδουλειές  («ὦ κάκιστ’ ἀνθρώπων, τί μοι πώποτε τοιοῦτον συνέγνως, ἵνα τοιαύταις με κολακεύσῃς ἡδοναῖς;»).
Καὶ βεβαίως δὲν ὀλιγώρησε ἡ ὁμοφυλοφιλική  συκοφαντικὴ προπαγάνδα σὲ μία ὁλιστική,  ἐκχυδαϊστικὴ  παρουσίασι  τῆς  Ἀρχαίας  Ἑλλάδος. 

Ξεχνοῦν  καὶ παραβλέπουν,  πὼς  οἱ  κίναιδοι  ὄχι  μόνον  στεροῦνταν  τοῦ  ἀπολύτου  δημοκρατικοῦ  δικαιώματος νὰ μιλοῦν στὴν ἀγορά (Τίς βούλεται ὁμιλεῖν), ἀλλὰ ἂν ἦσαν ἔνοχοι ὅτι παρεκίνησαν  ὁμόφυλο  σὲ  ἀκολασία,  καταδικάζονταν  αὐθημερὸν  σὲ  θάνατο.
Διαβάλλουν  τὴν  σχέσι  μεταξὺ  διαπαιδαγωγοῦ,  τοῦ εἰσπνήλα, ὅπως  ὠνομάζετο, καὶ τοῦ μαθητοῦ-παιδιοῦ, τοῦ ἀΐτα, μὲ τὸ νὰ ἀποδίδουν τοὺς ὅρους μὲ τὶς λέξεις ἐραστὴς καὶ ἐρώμενος ἀντιστοίχως.
Καὶ ἔτσι ἡ ἀθλιότης παίρνει σχῆμα καὶ θέσι, αἰωρουμένη στὴν ἄγνοια.

Κι ἂν κάποιοι μέσα στὴν παράνοια τῆς ἀντίθεης ἐποχῆς μας ἀποστρέφουν τὸ πρόσωπο ἀπὸ  τὸν Θεό, νὰ  φροντίσουν  νὰ  θυμηθοῦν ὅτι εἴμαστε  ἕνα  ἀμιγῶς Χριστιανικὸ Κράτος,  τοῦ ὁποίου τὸ Σύνταγμα ξεκινᾷ «Eἰς τὸ ὄνoμα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμooυσίoυ καὶ Ἀδιαιρέτoυ Tριάδoς».
Ὀφείλουν νὰ γνωρίζουν, πὼς οἱ ἀρσενοκοῖτες κατατάσσονται μαζὶ μὲ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἀντιστρατεύονται τὴν ἠθικὴ διδασκαλία, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στὸν Χριστό.
Καὶ εἶναι ἀδιανόητο νὰ ἀπαιτοῦν τὸν γάμο, ὁ ὁποῖος γιὰ τὴν  Ὀρθόδοξη  Ἐκκλησία  μας  «Εἶναι  τὸ  ἱερὸν  μυστήριον,  μὲ  τὸ  ὁποῖον  ἁγιάζεται μέσα  ἀπὸ  τὶς  εὐχὲς  τῶν  ἱερέων  ἡ  συζυγία  ἀνδρὸς  καὶ  γυναικὸς καὶ εὐλογεῖται ἡ ἕνωσίς  τους  μὲ  σκοπὸ τὴν σωφροσύνη, τὴν  ἀλληλοσυμπλήρωσι, τὴν  δημιουργία οἰκογενείας, τὴν  τεκνογονία  καὶ εὐτεκνία  καὶ κάθε  εὐδαιμονία  στὴν  κοινὴ ζωὴ τοῦ ζεύγους».

Τὴν  δὲ  ἀπάντησι  στοὺς  παράφρονες  ἐπιδιορθωτὲς  (;) τοῦ Σύμπαντος, τὴν ἀφήνουμε στὸν  ἀνυπέρβλητο  φιλόσοφο Ἀριστοτέλη, ποὺ μὲ  «τὸ  κινοῦν  ἀκίνητον» ἀνεγνώριζε τὸν Δημιουργὸ καὶ Κυβερνήτη τοῦ παντός, Θεό.
Εἶναι  αὐτὸς  λοιπόν, ὁ ὁποῖος  μᾶς  καθυσυχάζει καὶ μᾶς  νουθετεῖ:  «Ἡ φύσις δὲν κάνει τίποτε οὔτε  ἀτελές, οὔτε μάταιο» («Ἡ φύσις μηδὲν μήτε ἀτελὲς ποιεῖ, μήτε μάτην»).

Δώρα Δάνα
Ἐκ τοῦ Γραφείου Τύπου