ΑΠΟ ΤΗΝ «ΑΛΛΑΓΗ ΦΥΛΟΥ» ΣΤΗΝ «ΑΛΛΑΓΗ ΕΙΔΟΥΣ»! (Σχόλιο σε δημοσιεύματα για αυτοπροσδιορισμό ανθρώπων ως …ζώα»

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 11η Οκτωβρίου 2023

ΑΠΟ ΤΗΝ «ΑΛΛΑΓΗ ΦΥΛΟΥ» ΣΤΗΝ «ΑΛΛΑΓΗ ΕΙΔΟΥΣ»!

(Σχόλιο σε δημοσιεύματα για αυτοπροσδιορισμό ανθρώπων ως …ζώα»

Η αξία του ανθρώπου και η ριζική διαφοροποίησή του από την υπόλοιπη κτιστή δημιουργία είναι απόλυτα σαφής στη βιβλική, εκκλησιαστική και πατερική μας διδασκαλία. Ο άνθρωπος είναι η κορωνίδα της θείας δημιουργίας, το ευγενέστερο, μετά τους αγίους Αγγέλους, πλάσμα του Θεού. Ο θεόπνευστος Ψαλμωδός έγραψε: «ηλάττωσας αυτόν, (τον άνθρωπο), βραχύ τι παρ αγγέλους, δόξη και τιμή εστεφάνωσας αυτόν, και κατέστησας αυτόν επί τα έργα των χειρών σου· πάντα υπέταξας υποκάτω των ποδών αυτού, πρόβατα, και βόας απάσας, έτι δε και τα κτήνη του πεδίου, τα πετεινά του ουρανού και τους ιχθύας της θαλάσσης, τα διαπορευόμενα τρίβους θαλασσών», (Ψαλμ.8,6-9). Και ακόμη: «Τον άνθρωπο ο Θεός τον έπλασε μετά από την δημιουργία των νοερών δυνάμεων, των αγγέλων, κι όμως είναι ανώτερος από τους αγγέλους, διότι και προσωπική φροντίδα κατέβαλλε και τον πλούτισε με σώμα που δεν έχουν οι άγγελοι. Ο άνθρωπος μετέχει και της υλικής και της νοερής κτίσεως. Και το σπουδαιότερο ο Χριστός έγινε άνθρωπος, όχι άγγελος, για να σώσει τον άνθρωπο. Μπορεί λοιπόν να φαίνεται ότι είναι κατά τι λιγότερο από τους αγγέλους, όμως τον στεφάνωσε με δόξα και τιμή. Την υπέρτατη θυσία του Χριστού σε κάθε Θεία Λειτουργία δεν την επιτελούν άγγελοι, αλλά άνθρωποι, οι ιερείς, ενώ οι άγγελοι απλώς παρίστανται και παρακολουθούν την θυσία. Ο Χριστός τίμησε όχι μόνο το δικό του το σώμα, αλλά και των αγίων, οι οποίοι ολόκληροι, ψυχή τε και σώματι, ‘μετέστησαν’ κοντά στη δόξα του Θεού, όπως η Παναγία, ο προφήτης Ηλίας, ο Ενώς, ο ευαγγελιστής Ιωάννης, αλλά και όλοι οι πιστοί στην τελική τους Κρίση»1.

Δυστυχώς το φοβερό γεγονός της πτώσεως ανέτρεψε αυτήν την υψίστη δωρεά. Η στέρηση της Θείας Χάριτος σ’ αυτόν, λόγω της εισόδου της αμαρτίας στον κόσμο και της αιχμαλωσίας του στο Σατανά, τον απογύμνωσε από την αρχέγονη αυτή τιμή, να είναι ο κύριος της κτιστής δημιουργίας και ο σύνδεσμος κτιστού και ακτίστου. Έτσι, υποδουλωμένος στο Σατανά και σκοτισμένος από την αμαρτία, «εν τιμή ων ου συνήκε, παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς», (Ψαλμ.48,13). Υποβίβασε τον εαυτό του στην κατηγορία των ανοήτων κτηνών και το χειρότερο, τα θεώρησε υπέρτερά του, λατρεύοντάς τα ως «θεότητες». Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο, οι άνθρωποι «ήλλαξαν την δόξαν του αφθάρτου Θεού εν ομοιώματι εικόνος φθαρτού ανθρώπου και πετεινών και

τετραπόδων και ερπετών» (Ρω.1,23). Μέσα στη δίνη της αμαρτίας και της νοητικής των διαστροφής, «εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία» (Ρωμ.1,22), επειδή «μετήλλαξαν την αλήθειαν του Θεού εν τω ψεύδει, και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν τη κτίσει παρά τον κτίσαντα» (Ρωμ.1,25). Ωστόσο ο Θεός της αγάπης και των οικτιρμών δεν εγκατέλειψε το πλάσμα του. Όπως πολύ ωραία σημειώνει ο υμνογράφος: «Ιδών ο κτίστης ολλύμενον, τον άνθρωπον χερσίν όν εποίησε, κλίνας ουρανούς κατέρχεται· τούτον δε εκ Παρθένου, θείας αγνής, όλον ουσιούται, αληθεία σαρκωθείς»2, για να τον απολυτρώσει από τη δουλεία της αμαρτίας, τη φθορά και το θάνατο. Να τον ανασύρει από την εσχάτη κατάπτωσή του, να του δώσει την «υιοθεσία» και να τον καταστήσει «υιό και κληρονόμο της βασιλείας» του (Γαλ.4,4). Έρχεται να τον απολυτρώσει, επειδή το τραύμα της πτώσεώς του δεν ήταν αθεράπευτο, (όπως ήταν η πτώση του εωσφόρου), αλλά ιάσιμο.

Δυστυχώς ο πτωτικός άνθρωπος διαχρονικά επιμένει στην αμαρτία και η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων θέλει να ζει στον εφιάλτη της πτώσεως, να είναι «ξένος και πάροικος των επαγγελιών» του Θεού (Εφ.6,19). Ιδιαίτερα ο σύγχρονος και απόλυτα αποστατημένος κόσμος, όχι απλά «κείται εν τω πονηρώ» (Ιωάν.5,19), όχι απλά επιδιώκει να παλινδρομήσει στην εφιαλτική προχριστιανική εποχή της ειδωλολατρίας, αλλά έφθασε σ’ ένα έσχατο κατάντημα που δεν έχει προηγούμενο. Έφθασε στο σημείο να επιθυμεί να αποβάλλει την τιμητική θέση του ως άνθρωπος και να ταυτιστεί με τα άλογα ζώα. Επιθυμεί την «αποκτήνωση»!!! Η λέξη αποκτήνωση είναι κοινωνιολογικός όρος που σημαίνει: «μεταβολή ανθρώπου σε κτήνος με έξαρση των κτηνωδών ενστίκτων του, απώλεια της ανθρωπιάς»3.

Σ’ αυτό το τραγικό συμπέρασμα καταλήξαμε, όταν αναγνώσαμε πρόσφατα δημοσιεύματα, σύμφωνα με τα οποία πλήθος αλλοτριωμένων ανθρώπων θέλουν να «γίνουν» ζώα! Κάποιος άνθρωπος «ξόδεψε χιλιάδες ευρώ για να μεταμορφωθεί σε σκύλο ράτσας μπόρντερ κόλεϊ […] Μάλιστα, δημοσίευσε το σχετικό υλικό στο κανάλι του, με τίτλο “Θέλω να γίνω ζώο”. Σε αυτό, τον βλέπουμε να περπατάει σε πάρκο με λουρί, να μυρίζει άλλα σκυλιά και να κυλιέται στο έδαφος »4! Αλλά δεν είναι αυτό ένα μεμονωμένο περιστατικό, κάποιου «εκκεντρικού» ανθρώπου. Άλλο πρόσφατο δημοσίευμα αναφέρει ότι εμφανίστηκαν ομάδες ανθρώπων, οι οποίοι «αυτοκαθορίζονται ως σκύλοι και διεκδικούν το δικαίωμα τους ν’ αναγνωριστούν ως σκύλοι!»5! Σύμφωνα με το δημοσίευμα: «Εκατοντάδες άνθρωποι που θεωρούν πως είναι σκύλοι διαδήλωσαν στο Βερολίνο, για να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους να

αναγνωρίζονται ως σκύλοι. Tο τέλος της Δύσης. H διαδήλωση για τα δικαιώματα των ανθρωπόσκυλων της Δύσης πραγματοποιήθηκε στο σιδηροδρομικό σταθμό του Βερολίνου. Δεν φώναζαν συνθήματα, ούρλιαζαν και αλυχτούσαν…Το ουρλιαχτό των μελών ενός κινήματος “Dog creatures” αντήχησε σε όλο το κέντρο της πόλης. Αυτή η συγκέντρωση έγινε κατά τη διάρκεια του Folsom Europe, που είναι μια συγκέντρωση ομοφυλόφιλων ανδρών που είναι με διάφορα φετίχ….Οι περισσότεροι δεν πιστεύουν ότι είναι σκυλιά, αλλά φορούν στολή φετίχ, αλλά είναι και εκατοντάδες ανάμεσα τους που θεωρούν ότι είναι σκύλοι. Ενδιαφέρον έχει η μετάβαση. Που έφτασαν εκεί. Από μετεπιβίβαση; H oμάδα που διεκδικεί τον αυτοκαθορισμό ανθρώπων ως σκύλων ονομάζεται ‘Κυνοειδείς υπάρξεις’… “Canine beings.”. Μια γυναίκα υποστηρίζει το δικαίωμα του γιου της που προσδιορίζεται ως γάτα, να αντιμετωπίζεται ως γάτα. Προς το παρόν δικαιώνεται ο Alexander Dugin που είχε προβλέψει ότι η πολιτική αλλαγής φύλου στοχεύει στο επόμενο στάδιο, στην αλλαγή είδους! Οι φιλοζωικές θα πρέπει να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των ευγενών τετράποδων σκύλων έναντι αυτών των ανθρωποειδών της Νέας Τάξης, της Νέας Δημιουργίας, των αναδημιουργιστών, των αναθεωρητών της Δημιουργίας και των αρνητών της Δημιουργίας και του ανθρώπου, των αρνητών του πολιτισμού»6!

Επαναλαμβάνουμε ότι τα παραπάνω πρωτοφανή περιστατικά κατάπτωσης, μπορεί να φαίνονται ως μεμονωμένα περιστατικά κάποιων «εκκεντρικών» ανθρώπων, αλλά δεν είναι. Φανερώνουν περίτρανα την «εμπέδωση» του θρησκειολογικού, ιδεολογικού και αντιχριστιανικού «κλίματος» της «Νέας Εποχής», σύμφωνα με την ολιστική θεώρηση του κόσμου. Ότι δηλαδή τα πάντα στο σύμπαν «είναι ένα»: «Εν τω παν». Σύμφωνα με αυτή, Θεός, άνθρωπος, ζωικός, φυτικός και ανόργανος κόσμος συναποτελούν το «κοσμικό όλον», ώστε να είναι δυσδιάκριτη η διαφορά τους. Ο Θεός δεν είναι πρόσωπο, αλλά μια ασυνείδητη «συμπαντική δύναμη – συνειδητότητα». Ο άνθρωπος είναι από τη «φύση του θεός», ως μέρος του «κοσμικού όλου», ομοούσιος με την υπόλοιπη δημιουργία. Αυτή την τραγική πλάνη εκφράζει η πίστη στην μετεμψύχωση, σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος «εναλλάσσεται» με τις διαδοχικές μετεμψυχώσεις – μετενσαρκώσεις του, με τον ζωικό, φυτικό και ανόργανο κόσμο. Άρα είναι «φυσικό» για τον νεοεποχίτη άνθρωπο να θεωρεί τον εαυτό του ζώο, να πιστεύει ότι «κάποτε» υπήρξε ζώο και «κάποτε» θα ξαναγίνει!

Να διευκρινίσουμε πως αυτές οι αλλόκοτες και σφόδρα αντιχριστιανικές θεωρίες της «Νέας Εποχής» είναι βαθύτατα διαποτισμένες από τα σύγχρονα ειδωλολατρικά θρησκεύματα της Άπω Ανατολής, (Ινδουισμό, Βουδισμό, Ζενισμό, Κομφουκιανισμό, Ταοϊσμό, κλπ), τα οποία ασκούν, εδώ και δεκαετίες, γοητεία στον, εστερημένο αγιοπνευματικής πνευματικότητας, δυτικό κόσμο και που διαπνέονται από βαθύτατες πανθεϊστικές δοξασίες. Βαθειά επίσης επίδραση ασκούν και άλλες αποκρυφιστικές αντιλήψεις, που προέρχονται από την Καμπάλα, τη Θεοσοφία και τον Τεκτονισμό. Να αναφέρουμε εδώ ως παράδειγμα

την τεκτονική και αποκρυφιστική και αποκρουστική παράσταση του «Μπαφονέτ», του τεκτονικού «θεού», ο οποίος παριστάνεται αμφίφυλος και με ζωώδη χαρακτηριστικά, (άνδρας και γυναίκα, τράγος, κερασφόρος και τραγοπόδαρος).

Αλλά υπάρχει και μια άλλη πτυχή αυτής της κατάντιας. Είναι η σύγχρονη έκλυση των ηθών, η πρωτοφανής ηθική κατάπτωση, η ηδονοθηρία, ο βαρβαρισμός, κλπ. Όπως στα ζώα δεν υπάρχουν ηθικοί φραγμοί, ο σύγχρονος άνθρωπος αυτοπροσδιοριζόμενος ως «ζώο», πιστεύει ότι «απελευθερώνεται» από τις ηθικές δεσμεύσεις, που τον προσδιορίζουν και μπορεί να κάνει ό, τι θέλει, όπως τα ζώα! Γι’ αυτό παρατηρούμε το θλιβερό φαινόμενο, να θέλει να υπερβεί, όχι μόνο το φύλο του, (ομοφυλοφιλία), αλλά και το είδος του, (αποκτήνωση)!

Αυτή τη νοσηρή νοοτροπία, η οποία έχει γίνει τρόπος ζωής σε μεγάλη πληθώρα ανθρώπων, εκφράζει ο σύγχρονος οίστρος μιας αρρωστημένης «ζωοφιλίας», η οποία υπερβαίνει κατά πολύ τον λελογισμένο σεβασμό μας προς τα ζώα, ως πλάσματα του Θεού. Οι διάφορες νομοθεσίες για την προστασία των ζώων νομοθετούν δικαιώματα περισσότερα και ανώτερα από αυτά των ανθρώπων. Οι ποινές για κακοποίηση και θανάτωση ζώου, είναι ασύγκριτα βαρύτερες από την κακοποίηση, ή θανάτωση ανθρώπου! Για παράδειγμα, αν κάποιος κτυπήσει έγκυο ζώο και αποβάλλει, τιμωρείται με υπέρογκο χρηματικό πρόστιμο και πολυετή φυλάκιση. Αντίθετα, μια γυναίκα μπορεί να δολοφονήσει το παιδί της, κάνοντας έκτρωση, όχι μόνον χωρίς συνέπειες, αλλά νόμιμα και με την ιατροφαρμακευτική αρωγή του κράτους!

Κλείνοντας, εκφράζουμε την μεγάλη ανησυχία μας για την τραγική κατάπτωση του σύγχρονου ανθρώπου, για την ηθελημένη αποκτήνωσή του. Θεωρούμε, ταπεινά, πως αυτή η εφιαλτική κατάσταση οδηγεί ολοταχώς σε δραματικά αδιέξοδα την ανθρωπότητα, διότι η ιστορία μας διδάσκει, πως κοινωνίες, οι οποίες έφθασαν σε εσχάτη ηθική παρακμή, αυτοκαταστράφηκαν. Ο Γ΄ παγκόσμιος πόλεμος, ο οποίος, απ’ ό,τι δείχνουν τα πράγματα, βρίσκεται προ των πυλών, λέει πολλά και ο νοών νοείτω. Προτροπή μας είναι να μείνουμε αμετακίνητοι στην μόνη σώζουσα πίστη της Εκκλησίας μας, την Ορθόδοξη, η οποία, μόνη αυτή, καταξιώνει τον άνθρωπο, ανυψώνοντάς τον στο ύψος της υιοθεσίας και της θεώσεως, σύμφωνα με τον λόγο του αποστόλου: «ώστε ουκέτι ει δούλος, αλλ' υιός· ει δε υιός, και κληρονόμος Θεού δια Χριστού» (Γαλ.4,7).

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών