Πρεσβ. π. Παῦλος Καλλίκας:ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ (10-9-2023) ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

Σήμερα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, σημειώνει ἐμφαντικά μέσα στό Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα. Ἂς καυχῶνται ἄλλοι γιὰ ἄλλα πράγματα, ἐγὼ καυχῶμαι μόνο γιὰ τὸ Σταυρό τοῦ Χριστοῦ.· «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι, εἰ μὴ ἐν τῷ Σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. 6,14).

Γιατί ὁ Ἀπόστολος τόσο ἀπόλυτα ξεκαθαρίζει καί τονίζει ὅτι καυχᾶται μόνο γιὰ τόν Σταυρό; Τί εἶναι ὁ Σταυρός; Ὁ ἀείμνηστος Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης, ὁ μαχητικός Μητροπολίτης Φλωρίνης, σημειώνει τά παρακάτω:

«Γι᾿ αυτόν πού δέν πιστεύει, ὁ Σταυρός δέν εἶναι τίποτα. Γι᾿ αὐτόν πού πιστεύει στό Χριστό, εἶναι τό μεγαλύτερο πρᾶγμα. Ὁ Σταυρός εἶναι τό κλειδί. Μιά πόρτα, ἀδέρφια μου, ἦταν κλειστή, ἡ πόρτα τοῦ Παραδείσου. Τήν ἔκλεισε ὁ Ἀδάμ καὶ ἡ Εὔα, καὶ δέν μποροῦσε κανείς νὰ τήν ἀνοίξει. Πῆγαν πατριάρχες, προφῆτες, δίκαιοι, μὰ κανείς ἀπό αὐτούς δέν μπόρεσε ν᾿ ἀνοίξει τήν πόρτα. Καὶ τήν ἄνοιξε ἕνας ληστής στό Γολγοθᾶ τήν ὥρα τοῦ Σταυροῦ. Τήν ἄνοιξε μὲ κλειδί τὸ «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου» (Λουκ. 23,42). Ἔτσι μπῆκε στόν Παράδεισο. Λοιπόν, ὁ Σταυρός εἶναι τὸ κλειδὶ ποὺ ὁ ληστής ἄνοιξε τὸν Παράδεισο.

Τί άλλο εἶναι ὁ Σταυρός; Εἶναι τὸ κοφτερό σπαθί, πού κόβει κεφάλια δαιμόνων. Ἅμα ἔχεις τὸ Σταυρό μαζί σου, δὲν φοβᾶσαι τίποτε. «Πέφτω κάνω τὸ σταυρό μου, καὶ Ἄγγελος εἶναι στό πλευρό μου». Ναί, ὁ Σταυρὸς εἶναι τὸ σπαθὶ τοῦ Χριστιανοῦ πού νικάει τὸ σατανᾶ»…

Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων, στίς Κατηχήσεις του, συγκεκριμένα στήν 13η Κατήχησή του, ἀναφέρεται στόν Τίμιο Σταυρό: «Πολλοὶ κατὰ τὴν οἰκουμένην ἐσταυρώθησαν, ἀλλ' οὐδένα πτήσσουσιν οἱ δαίμονες». Πολλοί, λέει, σταυρώθηκαν στήν οἰκουμένη, πολλοί. Ἦταν ἐξάλλου ὁ ρωμαϊκός τρόπος ἐκτελέσεως τῶν καταδίκων. Ἀλλά κανέναν, λέει, ἀπ’ αὐτούς δέν φοβήθηκαν οἱ δαίμονες. «Τοῦ δὲ ὑπὲρ ἡμῶν σταυρωθέντος Χριστοῦ καὶ τὸ σημεῖον ἰδόντες μόνον τοῦ σταυροῦ πτήσσουσιν οἱ δαίμονες». Παίρνουν δρόμο καί φεύγουνε. Μόνο τόν Σταυρό νά δοῦν· ὄχι καί τόν Χριστόν.

Τί εἶναι ἀκόμα ὁ Σταυρός, στά τόσα πολλά πού θά μπορούσαμε νά ἀναφέρουμε; Εἶναι τὸ δέντρο, πού φύτεψε ὁ Χριστός μας στὸ Γολγοθᾶ. Δυὸ χιλιάδες χρόνια προσπαθεῖ ὁ διάβολος νὰ τὸ ξεριζώσει, ἀλλά δέν θά μπορέσει, γιατί εἶναι ποτισμένο μὲ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας. Δέν ξεριζώνεται. Ὁ Σταυρός εἶναι τὸ δέντρο τὸ ἀθάνατο, τό δέντρο τῆς Ζωῆς.

Καί ὅπως ἐκεῖ στόν Παράδεισο κρέμονταν οἱ καρποί τοῦ δένδρου τῆς Ζωῆς, ἔτσι ἐδῶ κρέμεται ὁ Χριστός. Δηλαδή, τί εἶναι ὁ καρπός; Τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, «ἐξ οὗ φαγόντες ζήσομεν, οὐχὶ δὲ ὡς ὁ Ἀδὰμ τεθνηξόμεθα».

Ὁ Σταυρός, λοιπόν, εἶναι τό κλειδί τοῦ Παραδείσου, τό φόβητρο τῶν δαιμόνων, τό ξύλο τῆς Ζωῆς μέ τόν μοναδικά γλυκύτατο καρπό νά κρέμεται γιά τή βρώση τῶν πιστῶν. «Σῶµα Χριστοῦ µεταλάβετε, πηγῆς ἀθανάτου γεύσασθε. Ἀλληλούϊα».

Πρεσβ. π. Παῦλος Καλλίκας