Πρωτ. π. Π. Μαριᾶτος: ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ Ἡ δικαιοσύνη τῶν ἀνθρώπων καί ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

Ἡ δικαιοσύνη τῶν ἀνθρώπων καί ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, Χριστιανοί μου, δέν ἐνδιαφερόταν γιά τήν σωτηρία μόνο τῶν πιστῶν, πού συγκροτοῦσαν τήν πρώτη Ἐκκλησία. Τόν ἔννοιαζε καί τόν πονοῦσε καί ἡ λύτρωση τῶν πατριωτῶν του, τῶν Ἑβραίων. Μαζί μέ τήν φροντίδα του γιά τόν εὐαγγελισμό τῶν Ἐθνῶν, ἡ μέριμνά του ἦταν καί γιά τούς Ἰουδαίους, πού ἔμεναν πεισματικά ἀγκυλωμένοι στήν τήρηση τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου.

Ἀφοῦ, λοιπόν, ὑπογραμμίσει τήν «εὐδοκίαν τῆς καρδίας του» καί τήν δέησή του γιά τούς Ἰσραηλῖτες, ἐκφράζει ἕνα θαυμασμό γιά τόν ζῆλο τους. Ὅπως καί στόν Ἄρειο Πάγο τῆς Ἀθήνας, ἔτσι καί γιά τούς πατριῶτες του ἀνασύρει ἕνα χαρακτηριστικό τους ἀξιέπαινο: τόν θρησκευτικό τους ζῆλο. Ἕνα ζῆλο, ὅμως, «οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν».

Ἀναλύει κατόπιν διεξοδικά ποῦ ὁδηγοῦν, ἡ δικαιοσύνη τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου ἀφ’ ἑνός καί ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ ἀφ’ ἑτέρου.

Ἐπισημαίνει, πώς ἡ δικαιοσύνη τοῦ Νόμου - ἀνθρώπινη ἐν πολλοῖς- τό πολύ νά ὁδηγήσει σέ ἀτομική σωτηρία· κι αὐτό ἐφ’ ὅσον τηροῦνται σχολαστικά ὅλες οἱ διατάξεις του. Εἶναι μιά δικαιοσύνη δικανική, ἄτεγκτη καί ἀπαιτητική.

Ἡ δικαιοσύνη, ὅμως, τοῦ Θεοῦ ταυτίζεται μέ τήν ἀγαθότητά Του. Δέν ἀπαιτεῖ, δέν ἀπειλεῖ, δέν εἶναι ἄτεγκτη, συγχωρεῖ, καί, κυρίως, ἀγαπᾶ. Φθάνει ἡ καρδιακή ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη καί πίστη σ’ Αὐτόν, πού ὁ Θεός ἀνάστησε ἀπό τούς νεκρούς. Καί παράλληλα ἡ ὁμολογία μέ τό στόμα μας, πώς σ’ Αὐτόν τόν Κύριο ἀποθέτουμε τήν ἐλπίδα (τήν βεβαία) τῆς σωτηρίας μας. Γι αὐτό καί ὁ Ἀπόστολος ὑπογραμμίζει μέ κηρυκτική σιγουριά : «ὅτι ἐὰν ὁμολογήσῃς ἐν τῷ στόματί σου Κύριον Ἰησοῦν, καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ Θεὸς αὐτὸν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, σωθήσῃ».

Πόσο διαφορετική αὐτή ἡ Θεϊκή δικαιοσύνη ἀπό τήν δικαιοσύνη τῶν ἀνθρώπων!

Τά κριτήρια τῶν ἀνθρώπων προσπαθοῦν νά περιορίσουν τήν κακία. Καί ἔχουν ποινές καί φυλακές.

Τά κριτήρια τοῦ Θεοῦ στεροῦνται τιμωρίας. Καί, ἀντί γιά κελλιά φυλακῶν, ἔχουν ταπεινά κελλιά ἐξομολογητηρίων!

Στά κελλιά τῆς ἐξομολόγησης ἐλευθερώνονται ἀπό τό ἆχθος τῶν ἁμαρτιῶν οἱ ἀδύναμοι, ἀλλά πιστοί ὁμολογητές Ἐκείνου!..

Πρωτ. π. Π. Μαριᾶτος