Τα θρυλικά «Ιόνιον» και «Μήλος Εξπρές» στον παλιό μόλο της Σίφνου
Όσοι έζησαν τις παλιές εποχές με το «Ιόνιον», το «Μήλος Εξπρές», το «Κίμωλος» και το πρώτο ¨Άγιος Γεώργιος» έχουν να θυμούνται απίστευτες κόντρες ανάμεσα στα πλοία των δύο εταιριών.
Από τη μία η LINDOS LINES των Σταθάκη-Μανούσου, από την άλλη η VENTOURIS FERRIES, αρχικά, και η VENTOURIS SEA LINES στη συνέχεια.
Σε όλο αυτό το σκηνικό πολύ σημαντικό ρόλο έπαιζαν οι πράκτορες των πλοίων στα νησιά.
Στη Σίφνο είχαμε από τη μία μεριά τον Γιάννη τον Ξύδη που πρακτόρευε τα πλοία των Σταθάκη-Μανούση και από την άλλη τον Φραγκίσκο τον Κατσουλάκη (το «Φρα») που εκπροσωπούσε τα πλοία των Βεντούρηδων.
Στην πορεία ανέλαβε ο Γιώργος ο Ξύδης, ο γιος του Γιάννη, και η Μαριάννα η Κατσουλάκη, η αδελφή του Φρα.
Ο Γιώργος ο Ξύδης έζησε από μικρός όλο το κλίμα.
Αγάπησε τα καράβια, αγάπησε τους ανθρώπους του.
Έμαθε να ζει με τις αγωνίες, τις χαρές, τις λύπες, τις δόξες που κουβαλούσαν αυτά τα καράβια.
Ο Γιάννης ο Ξύδης είναι ένας από τους ανθρώπους που ήταν παρών στο μόλο σε κάθε άφιξη πλοίου, είναι ένας άνθρωπος με απίστευτη αγάπη και απίστευτες γνώσεις για τα πλοία και το πολύτιμο έργο που επιτελούν.
Ο Γιάννης ο Ξύδης και ο Γιώργος ο Ξύδης μας έδωσαν κάποιες φωτογραφίες από το αρχείο τους για να τις μοιραστούμε μαζί σας.
Στις εικόνες βλέπουμε το «Ιόνιον» και το «Μήλος Εξπρές» στο λιμάνι των Καμαρών.
Σε ένα μολαράκι μια σταλιά πάλευε το «Ιόνιον» να δέσει με κάθε καιρό.
Ο καπετάν-Λάζαρος ο Γαβαλάς, ο καπετάν-Γιώργης ο Σιγάλας, ο καπετάν-Ανδρέας ο Μπενάκης έκαναν τα πάντα κάθε φορά για να μπορέσει το πλοίο να δέσει.
Και την ημέρα της Χρυσοπηγής το «Ιόνιον» και το «Μήλος Εξπρές» μετέφεραν τόσες και τόσες φορές την εικόνα στον Ιερό Βράχο.
Όσοι έχουν ζήσει τα παλιά τα χρόνια νιώθουν πως την Τετάρτη το βράδυ θα προβάλλει στα ανοιχτά το «Ιόνιον» και το «Μήλος Εξπρές» με την εικόνα.
Ευχαριστούμε από καρδιάς τον Γιάννη και τον Γιώργο τον Ξύδη.
Και άλλα πλοία προσέφεραν στο νησί αλλά για κάποιους λόγους το ΙΟΝΙΟΝ μπήκε στην καρδιά και στη μνήμη μας περισσότερο από όλα. Προσωπικά πιστεύω οτι ρόλο έπαιξε και η ποιότητα του σχεδιασμού του: πανέμορφο εσωτερικό καθιστικό, διαρρύθμιση που σου επέτρεπε να έχεις αντίληψη του χώρου (έβλεπες από που βγαίνεις έξω, πως πας που - σε αντίθεση με τα σημερινά επιβατικά στα οποία πρέπει να μαντέψεις αν μια πόρτα σε οδηγεί στο κατάστρωμα ή στο μηχανοστάσιο) φιλάνθρωπα καταστρώματα με ξύλινους πάγκους που ενθάρρυναν την κοινωνική επαφή αλλά και μπορούσες να ρίξεις εναν υπνάκο. Ενα σκαρί που κουβαλούσε ακόμα την εποχή που όλα ήταν πιο δημόσια και δεν θεωρούνταν σπατάλη τα μέσα μαζικής μεταφοράς να έχουν ποιοτικούς καναπέδες και ξύλινο πάτωμα.
ΑπάντησηΔιαγραφή