Δημοσιογράφοι εντός και εκτός Μαξίμου: O μητσοτακικός «μηχανισμός της καταστροφής»

Η 108η θέση στην Ελευθερία του Τύπου (που σήμερα απεργεί), στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα, δεν είναι τυχαία. Κι αυτό γιατί  μετά την ανάληψη της εξουσίας τον Ιούλιο του 2019, η κυβέρνηση Μητσοτάκη  με ιθύνοντα νου τον ίδιο τον πρωθυπουργό  δημιούργησε έναν δημοσιογραφικό «μηχανισμό της καταστροφής», όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος Σπύρος Βρυώνης. 

Ο «μηχανισμός της καταστροφής» είναι ένα σύστημα εμπέδωσης και θεμελίωσης του κυβερνητικού αφηγήματος/προπαγάνδας παντοιοτρόπως και σε κάθε πεδίο. Προκειμένου να λειτουργήσει αυτό το σύστημα χρειάζονταν… δημοσιογράφοι. Εντός και εκτός κυβέρνησης. Ορισμένοι εκ των οποίων λειτούργησαν είτε ως μπροστάρηδες είτε ως «ενδιάμεσοι» είτε ως “λαγοί”.

Στον απόηχο της πολύνεκρης σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών, ορισμένοι δημοσιογράφοι «έλαμψαν» με τις απόψεις και τις προσεγγίσεις τους. Ήταν σχεδόν συγκινητική η προσπάθεια των Γιάννη Πρετεντέρη, Άρη Πορτοσάλτε, Βασίλη Χιώτη, ακόμη και τον Παύλο Τσίμα κ.α. να πείσουν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν φταίει για την τραγωδία των Τεμπών και πως τελικά «δεν είναι αυτό που νομίζουμε». 

Για τον κ. Μητσοτάκη και τον στενό πυρήνα του επιτελείου του το παν είναι η επικοινωνία. Ακόμα και πριν εκλεγεί πρωθυπουργός. Μετά, δε, τη νίκη του στις εκλογές του 2019, φτιάχτηκε ένας σκληρός μηχανισμός επικοινωνίας, εντός και εκτός κυβέρνησης, ο οποίος κατάφερε να καταστήσει κυρίαρχο το αφήγημά τους. Βέβαια, όταν η πραγματικότητα -όπως τα όσα έγιναν στα Τέμπη- συναντά την επικοινωνία, την συντρίβει με εκκωφαντικό τρόπο.

Ποιοι είναι οι επικεφαλής του μητσοτακικού «μηχανισμού της καταστροφής»; Πόσοι είναι; Τι ακριβώς έκαναν μέχρι την εκλογή του Κυριάκου ως πρωθυπουργού; Οι δημοσιογράφοι που στελέχωσαν το Μέγαρο Μαξίμου, υπουργεία και άλλες κρίσιμες κρατικές υπηρεσίες με παχυλούς μισθούς μετά την 9η Ιουλίου του 2019 ήταν άνθρωποι που μέχρι τις εκλογές διακρίθηκαν κατά κύριο λόγο στον αντι – ΣΥΡΙΖΑ αγώνα.

«Διπλωματία», ραδιόφωνο και βαριά δεξιά

Ο δημοσιογράφος Ιάσωνας Πιπίνης ορίστηκε ειδικός σύμβουλος του πρωθυπουργού για τα θέματα της Λατινικής Αμερικής. Λόγω της διττής καταγωγής του (ελληνοπερουβιανός), εκτιμήθηκε ότι θα μπορούσε να εισφέρει στο άνοιγμα της Ελλάδας στην συγκεκριμένη περιοχή του κόσμου. Ο κ. Πιπίνης, έκανε κάποια ταξίδια, τράβηξε ορισμένες φωτογραφίες από τις συναντήσεις του στη Λατινική Αμερική και κατάφερε να… είναι υποψήφιος βουλευτής με τη ΝΔ στις προσεχείς εκλογές. Η δυστυχία για τον ίδιο ήταν διπλή: Αφενός ότι το γραφείο του στεγαζόταν επί της οδού Ζαλοκώστα σε κτίριο του ΥΠΕΞ, άρα (χωροταξικά) μακριά από τον πρωθυπουργό. Αφετέρου ότι στο υπουργείο Εξωτερικών δεν τον πήραν ποτέ στα σοβαρά.

μπειρη δημοσιογράφος, με πολλά χρόνια τηλεόρασης στην πλάτη της, η Μαρία Χούκλη έκανε εκπομπές στον 9.84 μέχρι να διοριστεί «ειδικής σύμβουλος» στο πολιτικό γραφείο του Άκη Σκέρτσου. Μια απασχόληση σίγουρα πιο διαδραστική από τα μεσημεριανά μαγκαζίνο.

Κεντρική θέση στο Μαξίμου έχει ο Γιάννης Βλαστάρης. Ο άλλοτε διευθυντής της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας είναι προϊστάμενος στο Γραφείο Επικοινωνίας του Κυριάκου Μητσοτάκη και, βεβαίως, ένας από τους πρωθυπουργικούς λογογράφους που παρουσιάζουν μια ειδυλλιακή εικόνα της χώρας, ακολουθώντας το (παιδαριώδες) δόγμα: “όλα τα καλά τα πιστώνεται ο Μητσοτάκης και όλα τα κακά όλοι οι υπόλοιποι, συμπεριλαμβανομένων και των υπουργών του”  

Από τον Ρήγα στην Πειραιώς

Ο Δημήτρης Τσίοδρας ως νέος ανήκε στην Αριστερά. Πολιτεύτηκε με το Ποτάμι και τελικά προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία. Ο έμπειρος δημοσιογράφος (και αυτός με παρελθόν στην Ελευθεροτυπία μεταξύ άλλων) ανέλαβε επικεφαλής του γραφείου Τύπου του Κυριάκου Μητσοτάκη και από τότε κάνει μα απόλυτη αποτυχία το άσπρο μαύρο.

Μεταγραφές από ΔΟΛ

Από την εξίσωση δεν θα μπορούσαν να λείπουν δημοσιογράφοι του άλλοτε ΔΟΛ. Ο πρώην διευθυντής της εφημερίδας «Τα ΝΕΑ», Δημήτρης Μητρόπουλος, ορίστηκε προϊστάμενος του Γραφείου Ευρωπαϊκών Θεμάτων της Γραμματείας του πρωθυπουργού.

Επιπλέον, ο εκ ΔΟΛ ορμώμενος, Αργύρης Παπαστάθης ορίστηκε αναπληρωτής διευθυντής του γραφείου τύπου του Πρωθυπουργού. Εκτός από «Το Βήμα», ο κ. Παπαστάθης έχει έργαστεί στο «Πρώτο Θέμα» -κάτι που μάλλον θα μέτρησαν ως θετικό στην κυβέρνηση- ενώ το 2018 ήταν στο γραφείο Τύπου της ΝΔ.

Περίπου συνέντευξη, σχεδόν ρεπορτάζ

Ήταν τέλη Δεκεμβρίου του 2014. Η Βουλή είχε διαλυθεί και ο απερχόμενος πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς έδινε συνέντευξη στην ΕΡΤ. Για την ακρίβεια δεν έδινε συνέντευξη. Μονόλογο έβγαζε ο άνθρωπος, όπως φάνηκε από το ότοκιου που αντικατοπτρίστηκε στα γυαλιά του.

Απέναντί του, ο Σαμαράς είχε δύο δημοσιογράφους που μετά την «συνέντευξη» έφαγαν άπειρο κράξιμο: Τους Γιώργο Ευθυμίου και Γιάννη Τρουπή. Αμφότεροι έκαναν για χρόνια ρεπορτάζ ΝΔ. Οι δημοσιογραφικές ικανότητες του κ. Ευθυμίου εκτιμήθηκαν δεόντως από τον κ. Μητσοτάκη και γι’ αυτό τον διόρισε αναπληρωτή του πρωθυπουργικού γραφείου Τύπου.

Η «σκληρή» και ο «λόγιος»

Τον ρόλο της αναπληρώτριας κυβερνητικής εκπροσώπου έχει η δημοσιογράφος Αριστοτελία -οι φίλοι της την φωνάζουν «Τέλη»- Πελώνη. Η κ. Πελώνη ήταν καλή δημοσιογράφος, εργάστηκε στα ΝΕΑ, στην Καθημερινή, έκανε σοβαρό διπλωματικό ρεπορτάζ ενώ έγραψε ένα ενδιαφέρον βιβλίο με θέμα την αμερικανική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα την περίοδο 1963-1976. Γενικώς θεωρείται σοβαρή και σκληρή επαγγελματίας. Το… πρόβλημα είναι ότι ως δημοσιογράφος έβριζε τη ΝΔ και καταφερόταν προσωπικά εναντίον του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αλήθεια τι άλλαξε στο μεσοδιάστημα; Μήπως ότι ο σύζυγός της Γιάννης Μαστρογεωργίου έχει καταλάβει από την αρχή της διακυβέρνησης Μητσοτάκη κυβερνητικές θέσεις (πρώτα -αποτυχημένος- ΓΓ Επικοινωνίας και Ενημέρωσης) και στη συνέχεια Ειδικός Γραμματέας Μακροπρόθεσμου Σχεδιασμού, ενώ η ίδια λίγο αργότερα (από το 2020) αναπληρώτρια κυβερνητική εκπρόσωπος;

Ο Κωνσταντίνος Ζούλας με τα «λόγια» και περισπούδαστα άρθρα στην Καθημερινή και τις μακροσκελείς αναλύσεις – αναρτήσεις στο Facebook που εντέλει ίσως να βαριόταν και ο ίδιος να διαβάσει εάν δεν τις έγραφε, τοποθετήθηκε πρόεδρος στην ΕΡΤ. Στα θετικά, σημειώνεται, η πρόοδος που έχει καταγραφεί στην ΕΡΤ. Η διαδικασία πάντως του πως ακριβώς τοποθετήθηκε επικεφαλής είναι γνωστή.

Ανάλογα παραδείγματα δημοσιογράφων ή δημοσίων προσώπων (public figures) που ανέλαβαν κυβερνητικές θέσεις υπάρχουν πολλά. Επί παραδείγματι, η Άννα Παναγιωταρέα ανέλαβε καθήκοντα «ειδικής συμβούλου σε θέματα Επικοινωνίας στο Πολιτικό Γραφείο της υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού», Λίνας Μενδώνη.

Ένα άλλο ενδιαφέρον παράδειγμα είναι η Χριστίνα Ταχιάου. Βουλευτής του Ποταμιού, παθιασμένη αρθρογράφος του Protagon, υπερ μιας φιλελεύθερης, μεταρρυθμιστικής, εκσυγχρονιστικής Ελλάδας χωρίς την ύπαρξη του… ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά προεκλογικά. Μετά διορίστηκε διευθύντρια επικοινωνίας του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής, Κυριάκου Πιερρακάκη. Και ενδεχομένως η λίστα να μην έχει τέλος.

Είναι γεγονός, ότι η επικοινωνία συνιστά μέρος της πολιτικής. Δεν μπορεί όμως να την υποκαθιστά. Διότι καλές οι φιοριτούρες, τα «θετικά αφηγήματα», τα «προοδευτικά πρόσημα», τα «αναπτυξιακά» και «όσα κοιτούν μπροστά», ωστόσο, κυρίως χρειάζεται ουσία. Δηλαδή πράξεις. Γιατί όπως απέδειξε και η τραγωδία των Τεμπών, ο βασιλιάς ήταν γυμνός. Οπότε όσους δημοσιογράφους και αν προσλάβεις ή έχεις «φίλους», όσο αυτοί και αν προσπαθούν να ωραιοποιήσουν/διαστρεβλώσουν/προπαγανδίσουν, η πραγματικότητα θα είναι πάντα σκληρή και αμείλικτη.

aftodioikisi.gr