«Ελλείψεις με ευθύνες…»

Και ξαφνικά ανακάλυψαν τις ελλείψεις φαρμάκων. Που μέχρι χθες έλεγαν πως ή δεν υπάρχουν, ή είναι παροδικές… λες και η ασθένεια μπορεί να περιμένει το φάρμακο όταν θα … βρεθεί.

Και κλείνουν (σωστά) δυο φαρμακαποθήκες στην Θεσσαλονίκη γιατί δεν αποδέχθηκαν τον έλεγχο, όταν τους είναι γνωστό, πως τον τελευταίο καιρό έχουν δημιουργηθεί φαρμακαποθήκες σχεδόν αποκλειστικά με εξαγωγική δραστηριότητα και οι οποίες ακόμα … ζουν και βασιλεύουν.

Και βγαίνει ο υπουργός μαζί με τους γνωστούς στον κλάδο «κλώνους» του να μιλήσει για … «εξορθολογισμό τιμών», όταν πριν λίγες μέρες με την γνωστή επαναλαμβανόμενη τακτική μείωσε τις τιμές ακόμα και σε ελλειπτικά φάρμακα των … δυο ευρώ, αδιαφορώντας αν ο πολίτης θέλει να βρίσκει το φαρμακο του όταν το χρειάζεται. Γιατί ουσιαστικά αυτό το τελευταίο αποτελεί την πεμπτουσία της προστασίας της δημόσιας υγείας… και όχι τα λόγια χωρίς ουσία.

Και φαίνεται πως ουδείς εκ των αρμοδίων γνωρίζει (ούτε φρόντισαν να τους υπενθυμίσουν) πως για κάθε επιλογή του πολίτη ή του γιατρού του σε φάρμακο που δεν είναι γενόσημο, ο φαρμακοποιός πληρώνει πρόστιμο γιατί δεν κατάφερε να πείσει τους πολίτες σε αυτό, που δεν κατάφερε η ίδια η πολιτεία με την απαξίωση της έννοιας του γενοσήμου…

Απόλυτη κλοπη του ΕΟΠΥΥ εις βάρος του φαρμακοποιού λέγεται αυτό, με τις ευλογίες του κριτικού μηχανισμού αφού οι πρόσφυγες μας εναντίον του μέτρου … μπήκαν στο αρχείο.

Η απόδοση των ελλείψεων σε παγκόσμια έλλειψη πρώτης ύλης, είναι μεν σωστή αλλά δεν αφορά κάθε έλλειψη ούτε αυτό μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία για βασικές ελλείψεις φαρμάκων.

Η ευθύνη δεν βαρύνει μόνο αυτούς που παράγουν τα φάρμακα, ούτε τις ενδιάμεσες φαρμακαποθήκες. Η παραγωγή των φαρμάκων έχει κόστος και οι φαρμακαποθήκες με την μείωση του ποσοστού κέρδους τους πασχίζουν να επιβιώσουν. Ευθύνη έχουν κυρίως αυτοί που ασκούν λανθασμένη τιμολογιακή πολιτική στο φάρμακο, που ανακαλύπτουν ξαφνικά τα γενόσημα που οι ίδιοι έχουν απαξιώσει, που ανέχονται τις επιλογές τρίτων για να βάζουν πρόστιμα στους «δεδομένους» φαρμακοποιούς που θεωρούν ότι η δημόσια υγεία έχει περιθώρια περιοδικών ελλείψεων…

Απαιτειται λοιπόν αλλαγή φιλοσοφίας και νοοτροπίας, αλλά κυρίως αλλαγή … συμβούλων!!!