ΣΠΥΡΟΣ ΜΙΧΑΛΑΚΑΚΗΣ: Ένα κλείσιμο για το 2022 με το «αγαπημένο» μου (δυστυχώς) τελευταία θέμα , την ενεργειακή ακρίβεια . Και κάποιες ιδέες

 Ένα κλείσιμο για το 2022 με το «αγαπημένο» μου (δυστυχώς) τελευταία θέμα , την ενεργειακή ακρίβεια . Και κάποιες ιδέες

Σήμερα, 31.12.22 η τιμή επόμενης ημέρας ηλεκτρικού ρεύματος στην Ελλάδα είναι 282,95 Ευρώ / MWh, συνεχίζοντας το ρεκόρ ακρίβειας στη χώρα μας, μια που η τιμή αυτή είναι η βάση και για την τιμή καταναλωτών

Δείτε τις τιμές στις άλλες χώρες, από αρνητικές στη Γερμανία και αλλού τιμές των 4-6 Ευρώ

Είναι γεγονός, ότι για αυτή την τρέλα ευθύνεται και ο τρόπος υπολογισμού (στην Ελλάδα οι παραγωγοί χρεώνουν με βάση το κόστος του προηγουμένου μήνα) . Όμως αυτό δεν εξηγεί το γεγονός ότι στο σύνολο του μήνα Δεκέμβρη η Ελλάδα έχει την 4η ακριβότερη τιμή (276,89). Το ίδιο και στο σύνολο του έτους με 279,91 Ευρώ / MWh

Παρόμοια κατάσταση στα υγρά καύσιμα

Η Ελλάδα είναι η 2η ακριβότερη στην βενζίνη 95 και 4η ακριβότερη στο Diesel

Σε όρους αγοραστικής δύναμης (με δεδομένο ότι η Ελλάδα είναι προτελευταία σε ΑΕΠ/ κάτοικο) τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα, είμαστε δυστυχώς μάλλον στην χειρότερη θέση στην Ευρώπη

Το αποτέλεσμα αυτής της ακρίβειας το πληρώνει ο ελληνικός λαός, καταναλωτές και επιχειρήσεις. Οι καταναλωτές δυσκολεύονται να φέρουν βόλτα βασικές ανάγκες τους, και οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν το φάσμα του κλεισίματος

Ταυτόχρονα όμως, υπάρχουν και αυτοί που ωφελούνται από αυτή την ακρίβεια. Τα κέρδη των ενεργειακών επιχειρήσεων έχουν εκτοξευτεί σε απίστευτα ύψη (τόσο τα Διυλιστήρια όσο και οι ενεργειακές εταιρείες ηλεκτρισμού), ενώ ταυτόχρονα «κερδοσκοπεί» και το κράτος με τεράστια αύξηση των εσόδων από φόρους (ειδικούς φόρους κατανάλωσης και ΦΠΑ).

Το αστείο είναι ότι οι επιδοτήσεις που δίνονται (ουσιαστικά επιστρέφοντας μέρος μόνο αυτής της τεράστιας παραγωγής υπερκερδών και υπερφορολογήσεις) ουσιαστικά λειτουργούν στο να διατηρούν αυτή την ακρίβεια

Και για να κλείσω με μια αισιόδοξη ίσως νότα

Αυτή η κατάσταση είναι αντιστρέψιμη, είναι θέμα πολιτικής βούλησης

Βραχυπροθέσμα, δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το έλεγχο και τη ρύθμιση της αγοράς. Ακόμα και ο CEO της SHELL, δέχτηκε ότι όταν η οικονομία και η κοινωνία είναι σε κρίση, το κράτος πρέπει να παρεμβαίνει. Μια τέτοια παρέμβαση θα επέβαλλε έλεγχο των κερδών π.χ. σε ένα 5% (αντί για εκατοντάδες % που βλέπουμε σήμερα. Προσωπικά δεν είμαι υπέρμαχος των μόνιμων διοικητικών παρεμβάσεων, όμως σε συνθήκες κρίσης δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Αλλιώς σε λίγο δεν θα υπάρχει κοινωνία και οικονομία

Παράλληλα, είναι απαραίτητο, να χρηματοδοτηθούν οι σωστές παρεμβάσεις με μέσο / μακροπρόθεσμο ορίζοντα στα ενεργειακά μέσα από την επιβολή «φορολόγησης αλληλεγγύης» στα υπερκέρδη των ενεργειακών επιχειρήσεων. Των π[πραγματικών υπερκερδών όμως και στο κατάλληλο επίπεδο. Όχι όπως γίνεται στην Ελλάδα σήμερα, που όπου επεβληθησαν τέτοιες φορολογίες, έγινε από την κυβέρνηση οτι ήταν δυνατόν για να μετριάσουν τα έσοδα του δημοσίου (μαγείρεμα στην φορολογητέα ύλη στον ηλεκτρισμό, χαμηλότερος δυνατός συντελεστής φορολόγησης στα διυλιστήρια, και τέλος αυτοί οι φόροι εκπίπτουν από τα έξοδα – άρα είναι ακούμε περισσότερο μειωμένη η απόδοση τους).

Σημείωση : Η εισφορα αλλυλεγγυης που εφαρμοζόταν στους πολίτες μέχρι πρόσφατα ήταν πρόσθετος φόρος, δεν εξέπιπτε από το φορολογητέο εισόδημα. Δυο μέτρα και δυο σταθμά?

Μέσο και μακροπρόθεσμα η λύση είναι η αποφασιστική στροφή του ενεργειακού μείγματος στις ΑΠΕ. Αλλά με τρόπο που θα ωφεληθεί το σύνολο της κοινωνίας, και όχι μόνο οι μεγάλες ενεργειακές εταιρείες. Ειδικά οι μικρές επιχειρήσεις, νοικοκυριά και δήμοι μέσα από την στήριξη των ενεργειακών κοινοτήτων

Όλα αυτά είναι και εύκολα πραγματοποιήσιμα και οικονομικά επωφελή. Για παράδειγμα, το κόστος του ρεύματος από ΑΠΕ, είναι ζήτημα αν ξεπερνάει τα 60-70 Ευρώ αν MWh (με τις κατάλληλες προϋποθέσεις). Δεν είναι απλή δουλειά, απαιτεί επενδύσεις σε υποδομές και μια εντελώς διαφορετική στρατηγική.

Θέλω να ελπίζω ότι το 2023, τέτοιες ιδέες θα αρχίσουν να διαμορφώνουν την πολιτική της χώρας μας

Καλη μας χρονιά