ΒΑΤΙΚΑ ΜΑΙΟΣ 1941:ΠΩΣ ΕΦΤΑΣΑΝ ΣΤΑ ΒΑΤΙΚΑ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΚΑΙ ¨ΕΙΣΗΛΘΑΝ¨ΣΤΟΝ ΟΙΚΙΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

 

Παναγιώτης Αρώνης μαζί με Ανδρέα Κατζηλιέρη

Το άρθρο γράφει ο Παναγιώτης-Κυριάκος Αρώνης «Τσουλάκος» και αποτελεί μέρος από το προσωπικό του ιστορικό και συγγραφικό αρχείο «Η Ελαφόνησος από τις ημέρες του Σταυριανού Αρώνη έως σήμερα» ΚΕΦΑΛΑΙΟ «Ιταλική και Γερμανική κατοχή στα Βάτικα»

 

71 χρόνια μετά την εισβολή των Γερμανικών στρατευμάτων στον Ελλαδικό χώρο, ένας Βατικώτης αστείρευτης μνήμης, ο αγαπητό μου φίλος ο Ανδρέας Ν. Κατζηλιέρης από τον οικισμό του Αγίου Γεωργίου Βοιών, με την ευφράδεια λόγου που τον διακρίνει, μας ταξιδεύει στα περασμένα, στις παιδικές του μνήμες, όταν οι Γερμανοί αρχές Μαΐου του 1941, αφού  πέρασαν τα «Στενά»,  έφτασαν στα Βάτικα και «εισήλθαν» στον οικισμό του Αγίου Γεωργίου.
Με το δικό του μοναδικό και γλαφυρό τρόπο μου αφηγήθηκε το πως βίωσε ως μαθητής τις μοναδικές αυτές στιγμές της ιστορίας μας.
Ανδρέα σε ευχαριστούμε για την προσφορά σου στην τοπική ιστορία, κομμάτι της οποίας, άλλωστε, είσαι και εσύ. Σου εύχομαι φίλε μου μακροημέρευση γεμάτη υγεία ανάμεσα στην  αγαπημένη σου οικογένεια, και να μας ακολουθεί πάντα η εκτίμηση και η φιλία μας συνοδευόμενη από τις ατελείωτες διηγήσεις σου.
    << τη θυμάμαι ακριβώς με λεπτομέρεια εκείνη την ημέρα, κάναμε σχολείο μέσα στην παλιά εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, και μας έκανε μάθημα ένας Γιάννης Καζαμίας, ήτανε δάσκαλος στα Δερματιάνικα  αλλά ήτανε συνταξιούχος, θάτανε 75 χρονών, τόσο, τονέ βρήκανε οι πατεράδες μας , αφού  θα μέναμε στραβοί, και του είπανε θα σου δίνουμε δυο οκάδες λάδι κάθε παιδί το μήνα, και μας έκανε μάθημα μέσα στην εκκλησία τη παλιά.
–Που καθόσαστε;
–Βάναμε καμιά σανίδα και καθόμαστε δυο τρείς πάνω, άλλοι σε σκαμνιά, είχαμε βρεί από έξω πέτρες κανά  πορί, τέτοια, και πάνω στα γόνατα μας γράφαμε, και αν υπήρχε να γράψουμε, δεν υπήρχε τετράδιο, που να το βρούμε. Αξαφνα πάνω στο μάθημα που μας έκανε ο δάσκαλος ακούμε τη φωνή της Τσακομαρούλης, τη θημήθηκες;
–δάσκαλεεεε  διώξεε τα παιδιάά, οι Γερμανοί είναι στο Πλατάνιιιι.                                                  Το «Πλατάνι» είναι μετά τον Αγιόργη  κανά χιλιόμετρο προς τους Αγίους Αποστόλους, έχει ένα Πλατάνι παλιό  εκεί.
  Δεν είχε δρόμο από τους Μολάους και κάτω και δεν ήρθανε με μηχανοκίνητα αλλά ήρθανε με ιππικό. Κάποιος το πρωτοφώναξε  δω πέρα και ήρθε κατευθεία στο σχολείο η Τσακομαρούλη.
-Φύγετε ρε, μας λέει ο Καζαμίας, που νάχουμε καρδιά να βγούμε έξω, κρυφτήκαμε, εγώ πήρα τον δεύτερο αδελφό μου το Γιώργη και ήρθαμε στη μάννα μας, και της λέμε, μας έδιωξε ο δάσκαλος γιατί έρχονται οι Γερμανοί. Μα δεν περάσανε δέκα-δεκαπέντε λεπτά είδαμε τα πρώτα άλογα, το πρώτο ιππικό με Γερμανούς, ήρθανε κατευθεία στο χωριό και κοιτάζανε που να μείνουνε, κοιτάζανε για καταλύματα, δεν στήσανε σκηνές. Του πατέρα μου το κατώι του γυρέψανε το κλειδί και μπήκανε μέσα πάνω από είκοσι  άτομα. Αμέσως στο τελευταίο σκαλοπάτι .όπως βγαίνουμε πάνω στις σκάλες, εκεί  βάλανε έναν όλμο, και είχανε δεξιά και αριστερά δύο τηλεσκόπια γιατί  κοιτούσανε τα βουνά από πίσω από τις Καστανιές, φοβόντουσαν από εκεί  καμιά εισβολή , και ήταν δυο παρατηρητές και στη μέση ο όλμος, με το παραμικρό που θα βλέπανε , καμιά κίνηση, συγκέντρωση, πέντε έξη άνθρωποι, θα τους πήγαινε η βολίδα από τον όλμο. Μείνανε δώδεκα  ημέρες, λέγαμε να μας πάρει ο πατέρας μου να πάμε στο κτήμα που υπήρχε το σπιτάκι και λέγαμε να μείνουμε εκεί. Τη έγινε όμως φοβηθήκανε μη τυχόν και κάνει ο πατέρας μου κανά μάζεμα, αντίποινα, και μείναμε στο σπίτι, και μας λέγανε να μην βγαίνουμε έξω καθόλου και δεν βγαίναμε έξω.
 Αυτοί  όμως αρχίσανε  το πλατσικολόι, όπου βρισκανε αρνιά τα πέρνανε και τα σφάζανε και τα τρώγανε, μπαίνανε στα κοτέτσια παίρνανε κοκόρους, κότες, γάλους, ότι βρίσκανε, είχανε κάθε μέρα το ρεφενέ τους από τα κοτέτσια του χωριού. Του μπάρμπα Σταφυλά πήγανε να του πάρουνε το βόιδη, πιάνει ένας το σκοινί και πήρανε το βοίδη να το σφάξουνε. Τέλως πάντω κάποιος κάτι τους είπε κει πέρα ένας από τους ίδιους τους Γερμανούς, τον πήρε στην πάντα εκείνον που βάσταγε το σκοινί με το βόιδι και ένας άλλος στη πάντα , και είχε και το  μπιστόλι στο χέρι, και κάτι τούπε  και το ξαναδώσανε το βοίδη.
 Το σπουδαίο ότι  ήταν Ανοιξη  Μάιος και ήταν σπαρτά όλα, και αμολήσανε τα αλογά τους μέσα στα σπαρτά , οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θερίσανε κείνο το χρόνο.
 Αυτή ήτανε θυμάμαι καλά η εισβολή από τους Γερμανούς στο χωριό. >>

Α φ η γ η τ ή ς   10-1-2021  Α ν δ ρ έ α ς    Ν.  Κ α τ ζ η λ ι έ ρ η ς
ΠΗΓΗ: Από το Αρχείο του Παναγιώτη Αρώνη «Τσουλάκου», «η Ελαφόνησος από τις ημέρες του Σταυριανού Αρώνη έως σήμερα». ΚΕΦΑΛΑΙΟ «Ιταλική και Γερμανική κατοχή στα Βάτικα»