Ἀπολογητική δευτερολογία ἑνός «ἀνωνύμου»!

 

Ἀπολογητική δευτερολογία ἑνός «ἀνωνύμου»!

Ἀπολογητική δευτερολογία ἑνός «ἀνωνύμου»!

Πορφυρίτης

Ὅπως φαίνεται, κάναμε ἕνα μεγάλο λάθος! Στό προηγούμενο κείμενό μας^[1], δέν εἴχαμε διανοηθεῖ ὅτι θά ἀσχοληθεῖ μαζί μας ἕνας «Ἄρχοντας», καθώς εἴμαστε κοινοί καί ἁμαρτωλοί θνητοί. Ἐκ τῶν πραγμάτων ὅμως, ἀσχολήθηκε, ὄχι φυσικά γιά νά ἀπαντήσει στήν «βάναυση προσβολή», ὅπως χαρακτήρισε τό κείμενό μας στό σημεῖο πού ἀφορᾶ στόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη. Οὔτε συνεπεῖᾳ τοῦ ἁγιογραφικοῦ: «ἕτοιμοι δὲ ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος μετὰ πραΰτητος καὶ φόβου»^[2]. Ἀλλά, γιά νά μᾶς ...ἀπειλήσει.

Ἴσως δέν ἐνδιαφέρεται τόσο γιά τά γραφόμενα, ἄν δέν ἀληθεύουν νά τά διαψεύσει, νά ὑποστηρίξει θεολογικῶς τήν ἄποψή του, ὡς θεολόγος, ὅσο γιά  τήν ἐπωνυμία τοῦ γράφοντα. Θαρρεῖς καί θά ἄλλαζε κάτι ἀπό τήν οὐσία τοῦ κειμένου! Ἀπ’ αὐτό μποροῦμε νά κρίνουμε ὅτι δέν ἐνδιαφέρεται πραγματικά γιά τόν Πατριάρχη, γιά τήν Πίστη, γιά τήν Ἀλήθεια, ἀλλά ἔχει ἀλλότριους σκοπούς. Σέ παλαιότερα κείμενά μας στηλιτεύσαμε τήν προσπάθεια κάποιων θεολόγων, οἱ ὁποίοι ἐξυπηρετοῦν ἀλλότρια συμφέροντα, ἀπό αὐτά τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Ἀκολουθοῦν κοσμική ἤ καί κομματική συμπεριφορά καί τακτική, ἐδραζόμενη σέ ἀπειλές καί διαπροσωπικές σχέσεις ἀλληλοεξυπηρέτησης. Ἡ μεταπατερική τους ἀγαπολογία, ἔξω καί μακριά ἀπό τήν Ἱερά Παράδοση, δέν τούς ἐπιτρέπει νά διανοηθοῦν, ἴσως κρίνοντας ἐξ ἰδίων, ὅτι ἡ ὑπεράσπιση κάποιου, ἀκόμη καί ἄγνωστου προσώπου, βασίζεται στήν ἐν Χριστῷ σχέση, χάριν τῆς ἀληθείας καί ὄχι στό «δοῦναι-λαβεῖν». (Μέ τήν εὐκαιρία νά εὐχαριστήσουμε τόν κ. Δασκαλάκη γιά τό εὐνοϊκό σέ μᾶς κείμενό του^[3]. Ἄς μήν καλπάζει ἡ φαντασία τοῦ «Ἄρχοντος», δέν τόν γνωρίζουμε, οὔτε ἐξ ὄψεως). Ἀποκομμένοι δέ, ἐξ ἰδίας θελήσεως, ἀπό τήν διαχρονική Πίστη τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, βασίζονται γιά τήν ἀνάδειξη καί ἐπίτευξη τῶν στόχων τους στίς ἀπειλές καί τρομοκρατίες.

Ὑπάρχουν βεβαίως καί αὐτοί, οἱ ἐπώνυμοι καί «ἀνώνυμοι», πού προσπαθοῦν νά ἀναδειχθεῖ ἡ ἀλήθεια μέ τή χρήση ἁγιογραφικῶν καί ἁγιοπατερικῶν κειμένων. Εἶναι ἔτοιμοι νά ζητήσουν ἕνα μεγάλο «Συγγνώμη», ἐάν σφάλλουν καί τό σφάλμα τους ἀποδειχθεῖ μέ θεολογικά ἐπιχειρήματα, ἀντλούμενα ἀπό τόν Θησαυρό τῆς ἁγίας μας Παράδοσης, καί ὄχι ἀπό πρόσωπα πεπλανημένα, πρόσωπα πού ἔζησαν καί ζοῦν τά τελευταῖα ἑκατό χρόνια στό βοῦρκο τῆς οἰκουμενιστικῆς πανδημίας.

Ἐάν μᾶς καλοῦσε σέ δημόσιο διαδικτυακό διάλογο γιά ἐξηγήσεις (ἴσως τό ἐλάχιστο πού θά μποροῦσε νά κάνει ὁ «Ἄρχων», ἄν ἀναζητοῦσε τήν Ἀλήθεια), θά σπεύδαμε μέ καλή θέληση καί χαρά νά ἀπολογηθοῦμε. Ἄκρως ἐνδεικτικῶς, θά ἀναφέρουμε ἕναν καί μόνο λόγο, γιά τόν ὁποῖο θεωροῦμε ὅτι ὁ Πατριάρχης βλασφημᾶ τόν Χριστό. Ἡ λέξη βλασφημία, προέρχεται ἀπό τίς λέξεις «βλάπτω» καί «φήμη». Ὁ Χριστός μας εἶπε ὅτι «ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι᾿ ἐμοῦ»^[4]. Ὁ Πατριάρχης εἶπε κάτι ἐντελῶς ἀντίθετο: «Ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοὶ σωτηρίας»!^[5] Ἐρωτοῦμε α) Ποιός ἔχει δίκαιο, ποιόν νά πιστέψουμε; Δέν καταργεῖται ἔτσι ὁ Χριστός; Δέν βλάπτεται ἡ φήμη Του; Μήπως δέν ἦταν τόσο σοφό τό σχέδιο τῆς Θείας Οἰκονομίας; Δέν εἶναι μεγάλη βλασφημία πρός τόν Κύριο; Πρός τί λοιπόν ἐξίσταται ὁ «Ἄρχων»; Μήπως διότι, ὅπως θά ἔλεγε ὁ ἅγιος Γέροντας Αὐγουστῖνος: Μεγάλος εἶναι ὁ Πατριάρχης, μικρός εἶναι ὁ Χριστός μας; Καί β) Θά ἀλλάξει κάτι ἄν μάθει ὁ «Ἄρχων» τό ὄνομά μας; Ἐκτός καί ἐάν τό θέλει γιά ἄλλους λόγους, «σωφρονιστικούς»! Δέν θά ἐπεκταθοῦμε· εἴμαστε ὅμως ἕτοιμοι γιά ἀπολογία σέ κάθε ἐνδιαφερόμενο.

Μέσα σέ ὅλα αὐτά, ὑπάρχει καί ἕνα καλό τό ὁποῖο ἀναδύεται καί διαχέεται πρός τό ποίμνιο, ἔστω αὐτό τό μικρό ποίμνιο τοῦ Θεοῦ, πού ἀγωνιᾶ νά γνωρίσει τήν ἀλήθεια: ἔχουν γίνει πλέον γνωστές οἱ διαθέσεις τους. Ὁ πιστός λαός τούς ἔχει καταλάβει καί κάθε μέρα πού περνᾶ οἱ μέν γίνονται ἀγριότεροι, οἱ δέ ἁγιώτεροι (προσευχόμαστε γιά τή μετάνοια ὅλων μας). Ἔχει γίνει ἀντιληπτός ὁ κακός ἀγῶνας τους γιά τό κτίσιμο τῆς βαβέλειας πανθρησκείας, καί ἔστω καί ἕνας νά μείνει ὁ ὁποῖος δέν θά τούς προσκυνήσει, αὐτή θά εἶναι ἡ Νίκη τοῦ Χριστοῦ, αὐτός θά εἶναι καί ὁ ἔλεγχός τους· θά ἐλέγχονται ὅλοι, ὅσοι φυσικά θά ἔχουν ἀπομεινάρια ζῶσας συνείδησης. Τό μόνο σίγουρο εἶναι ὅτι ἡ Ἀλήθεια θά λάμψει!

Πορφυρίτης